Την Τρίτη, 8 Φεβρουαρίου 2011, έλαβε χώρα στην κεντρική πλατεία της Καβάλας (Πλατεία Ελευθερίας) πανκαβαλιώτικο συλλαλητήριο κατά της ανεργίας το οποίο κάλεσε και διοργάνωσε η Επιτροπή Απολυμένων της επιχείρησης “Δελφίνι”. Όπως έγραψε και στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή “Καλούμε όλους τους ανέργους, τους απολυμένους από τις βιοτεχνίες ΚΟΘΑΛΗ και ΣΚΑΡΗ, τους απολυμένους από τα BODYLINE, όλους τους εργαζόμενους που βιώνουν της εργασιακή ανασφάλεια να δώσουν δυναμικό παρόν στο συλλαλητήριο, ώστε όλοι μαζί να διεκδικήσουμε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα μας στην εργασία (άρθρο 22 του Συντάγματος). Καλούμε επίσης τους επαγγελματίες, τους καταστηματάρχες που βλέπουν τα μαγαζιά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, αλλά και όλους αυτούς που βιώνουν την ανασφάλεια και το άγχος για το αύριο, να συμμετέχουν μαζικά ώστε, μέσα από ένα μεγάλο μέτωπο, να παλέψουμε για ένα διαφορετικό μέλλον, με δουλειά και ανάπτυξη. Καλούμε επίσης όλους τους μαζικούς φορείς, τα σωματεία και το ΕΥΚ, τους συλλόγους, τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της πόλης μας και της περιοχής να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να εκδώσουν ψηφίσματα συμπαράστασης και να καλέσουν μαζικά τα μέλη τους να συμμετέχουν στο συλλαλητήριο.”
Πριν ξεκινήσει η πορεία στα πλαίσια του συλλαλητηρίου, μίλησε στον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος στην πλατεία εκπρόσωπος της Επιτροπής Απολυμένων, εκπρόσωπος από το σύλλογο Δικαίωμα (dikaioma.gr) αλλά και εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ. Ένας εκ των ομιλητών αναφέρθηκε στο μαγικό αριθμό των ανέργων στο νομό της Καβάλας… 14.000 άνεργοι… Τη στιγμή εκείνη ανάμεσα στους 300 συγκεντρωμένους δε βρίσκονταν πάνω από 50 άνεργοι. Κάποιοι εύλογα άρχισαν να αναζητούν τους υπόλοιπους 13.950… Πριν αναζητήσουμε λοιπόν τους υπόλοιπους των ανέργων κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ σε αυτούς που ήταν παρόντες. Μπροστά μπροστά λοιπόν από την εξέδρα που εκφωνούνταν οι λόγοι ήταν ο δήμαρχος της πόλης Κ. Σημιτσής και ο πρώην Νομάρχης, και νυν επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο δήμο Θ. Καλλιοντζής για να διαφημίσουν τη συμπαράστασή τους στους απολυμένους. Συμπαράσταση και αλληλεγγύη που στα λόγια είναι εύκολη, στις πράξεις όμως αποδεικνύεται κομματάκι δύσκολη όχι μόνο για τους τοπικούς άρχοντες… Η εκπρόσωπος της Επιτροπής Απολυμένων μάλιστα χαιρέτισε και ευχαρίστησε τους παριστάμενους τοπικούς άρχοντες για την παρουσία τους εκεί. Χαιρέτισε και ευχαρίστησε το δήμαρχο της πόλης που προεκλογικά υποσχόταν λύση στους απολυμένους την οποία μετεκλογικά δεν είδαν. Το ελάχιστο της αξιοπρέπειας επέβαλε τουλάχιστον το να τους αγνοήσουν… ωστόσο μάλλον κάποιοι από τους απολυμένους τρέφουν ακόμα ελπίδες στις εξαγγελίες του δημάρχου για την αποκατάστασή τους… Ο βασικός κορμός των συμμετεχόντων στο συλλαλητήριο απαρτιζόταν από μέλη του ΠΑΜΕ, της ΚΟΕ Καβάλας, από το μπλοκ των Αναρχικών καθώς και μέλη του Συνασπισμού. Πάνω κάτω οι ίδιοι και οι ίδιοι που συμμετέχουν στις πορείες… σαν να έχει γίνει η διαμαρτυρία και η διαδήλωση ένα σπορ που ενδιαφέρει λίγους…
Σίγουρα ένας από τους λόγους που δεν υπήρχε αθρόα συμμετοχή ανέργων στο εν λόγω συλλαλητήριο είναι η απώλεια πίστης του κόσμου ότι οι κινητοποιήσεις μπορεί να έχουν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα. Ωστόσο πριν λίγα χρόνια, όταν η Καβάλα ήταν μία από τις υποψήφιες πόλεις για την εγκατάσταση μονάδας λιθάνθρακα, οι χιλιάδες του κόσμου που διαδήλωσαν ενάντια στη δημιουργία της μονάδας στην πόλη κατάφεραν και πέτυχαν το σκοπό τους και το εργοστάσιο δεν έγινε. Αυτό δείχνει ότι όταν οι κινητοποιήσεις είναι μαζικές, φέρνουν και αποτελέσματα. Εκτός αυτού όμως έγινε φανερό ότι για το συλλαλητήριο για τους απολυμένους οι τοπικοί άρχοντες αλλά και οι πολιτευτές της πόλης δεν προσπάθησαν να κινητοποιήσουν τον κόσμο να κατέβει στο δρόμο. Αν δεν έχουν πολιτικά-κομματικά-ψηφοθηρικά οφέλη, τότε δεν έχουν και λόγο. Άλλωστε τους απολυμένους των συγκεκριμένων επιχειρήσεων έχουν προσεγγίσει αριστερές παρατάξεις της πόλης, οπότε το θέμα της αποκατάστασής τους στα μάτια του κόσμου φαίνεται να αφορά σε αυτούς τους λίγους και μόνο.
Πέραν των μικροκομματικών παιχνιδιών που παίζονται και με τη συμμετοχή των απολυμένων, η κοινωνία της Καβάλας απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από ιδιώτες που αγνοούν τη σημασία της λέξης “πολίτης”. Προτιμούν να πιουν τον καφέ τους σε μια καφετέρια, προτιμούν να γκρινιάξουν για τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται αλλά δεν πρόκειται να πάρουν κάποια πρωτοβουλία… θα ακολουθήσουν σαν πρόβατα τους πολιτικούς τους ταγούς. Έτσι αναρωτιέται κανείς αν αξίζει οποιαδήποτε αλληλεγγύη και συμπαράσταση σε τέτοιους ανθρώπους.
Ωστόσο και οι απολυμένοι ανάμεσα στα αιτήματά τους περικλείουν υλοποιήσιμες προτάσεις τις οποίες αντί να τις διεκδικήσουν δυναμικά, αναμένουν ή ορθότερα επαιτούν την ικανοποίησή τους από αυτούς που προεκλογικά υπόσχονταν ότι δε θα τους αφήσουν στο δρόμο…
Πληροφορίες λένε ότι οι σχέσεις μεταξύ των απολυμένων της εν λόγω επιχείρησης δεν είναι άριστες ακόμα και στα πλαίσια του αγώνα τους. Όταν οι απολυμένοι μιας επιχείρησης δεν μπορούν να είναι μια γροθιά, τότε πώς είναι δυνατόν να αναμένουμε να είναι οι υπόλοιποι άνεργοι ή οι κοινωνικές ομάδες μεταξύ τους;
Ακόμα λοιπόν και αν αναζητήσουμε την απουσία των χιλιάδων ανέργων από το συλλαλητήριο στην αποτυχία και τη μειωμένη αξιοπιστία τόσο του συνδικαλιστικού κινήματος ή ορθότερα των εργατοπατέρων όσο και του πολιτικού σκηνικού και των πολιτικών κομμάτων, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι εκτός από τους θεσμούς υπάρχουν και οι πολίτες, υπάρχει και η βάση… κάτι που οι ίδιοι οι Καβαλιώτες ή έχουν ξεχάσει ή μάλλον δεν έμαθαν ποτέ…
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=57yhl8M17B8]
του άεργου χωρίς σύνορα: j4nus
συντομο λινκ: http://wp.me/pPn6Y-6bE