Παιχνίδια εθνικοφροσύνης και πατριδοκαπηλείας στην Καβάλα…

[Το κείμενο στο τέλος περιέχει 2 σκληρές φωτογραφίες από σφαγή ζώου. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την ιστοσελίδα της εφημερίδας  Εβδόμη.]

Είστε διευθυντής σε δημόσια υπηρεσία ή σε κάποιο κρατικό φορέα και λείπει από την είσοδο του κτιρίου που στεγάζεστε η γαλανόλευκη; Καλέστε αμέσως τους “σημαιοστολιστές” της πόλης aka Πατριωτική Κίνηση Συνειδητοποιημένων Πολίτων Καβάλας και θα προσέλθουν άμεσα στο χώρο σας με σημαία και κοντάρι. Αναλαμβάνουν μάλιστα και την τοποθέτηση και συντηρησή της ανα τακτά διαστήματα σε περίπτωση που δεν εμφορείστε από δυνατά πατριωτικά αισθήματα ώστε να φροντίζετε το εθνικό μας σύμβολο μόνοι σας…

Ίσως σε κάποιους ακούγεται αστείο, γραφικό ή και ασήμαντο, ωστόσο πριν από μερικές μέρες μέλη της Πατριωτικής Κίνησης Καβάλας επισκέφτηκαν το Μουσείο Καπνού της πόλης προκειμένου να τοποθετήσουν ιστό και σημαία στην είσοδο του Μουσείου. Πριν προβούν σε αυτήν την κίνηση παρατήρησαν ότι στην υπηρεσία του ΚΕΔΔΥ (επί της οδού Παλαιολόγου), που βρίσκεται απέναντι από το Μουσείο, η γαλανόλευκη που κυμάτιζε στον 1ο όροφο έχρηζε φροντίδας και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν από την υπηρεσία, ένας από αυτούς έκανε έφοδο στο μπαλκόνι που ήταν η σημαία για να της προσφέρει τις πατριωτικές φροντίδες του.

Η επιλογή άραγε του τόπου και του χρόνου της κίνησης αυτής ήταν τυχαία; Γιατί τα μέλη της Κίνησης επέλεξαν το Μουσείο Καπνού και άφησαν την είσοδο της Δημοτικής Αστυνομίας -που υπάγεται και αυτή στο Δήμο-χωρίς σημαία; Επίσης ήταν τυχαίο που μαζί τους ήταν δημοσιογράφος από συγκεκριμένη τοπική εφημερίδα όπως επεσήμανε ο πρόεδρος του ΔΣ του Μουσείου;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν τυχαίο. Ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος -μία μέρα πριν την άφιξη στην Καβάλα του Υπ. Εξ. της Τουρκίας, Α. Νταβούτογλου…

Ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου Καπνού, Ι. Βυζικας, ερωτηθείς για την ενέργεια αυτή δήλωσε “κάποιοι στοχοποιούν το Μουσείο Καπνού -μακάρι να κάνω λάθος- που είναι το μοναδικό θεματικό μουσείο στον κόσμο με θέμα τον καπνό, γιατί προέκυψε μέσα από το Στρατηγικό Σχεδιασμό Μάρκετινγκ (μελέτη που εκπονήθηκε από το Πολυτεχνείο Βόλου για λογαριασμό του Μουσείου) ότι η ιστορικότητα είναι και η μοναδικότητά μας. Μέσα από την ιστορικότητα αναδεικνύονται τα κοινωνικά κινήματα που ξεκίνησαν από την Καβάλα την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (πρώτη απεργία 1879). Αναδεικνύεται και η συνεργασία των διάφορων εθνοτήτων, η διαπολιτισμικότητα και ο σεβασμός της διαφορετικότητας του άλλου. Όλα αυτά ίσως ενοχλούν μερικούς, γιατί προσπαθούν να δηλώσουν το παρόν τους στο πολιτικό γίγνεσθαι και να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και διαδίδοντας ψέματα να σπείρουν μίσος. Αλλά μ' αυτόν τον τρόπο οδηγούν σε οικονομικό μαρασμό και ενδεχομένως σε οικονομικό αφανισμό την πόλη.

Το Μουσείο Καπνού μέσα από τη λειτουργία και τη δράση του δε σβήνει από τον πίνακα της ιστορίας του καπνού στην περιοχή της Καβάλας τις μη χριστιανικές κοινότητες της εποχής εκείνης και επενδύοντας σε αυτήν την πολυπολιτισμικότητα της περιοχής τους προηγούμενους αιώνες προσπαθεί να ρίξει γέφυρες με ανθρώπους που τους ενδιαφέρει η ιστορία του καπνού στην Καβάλα και έχουν δεσμούς με αυτήν τόσο από την Τουρκία όσο και από τη Βουλγαρία. Αυτό προφανώς ενοχλεί ορισμένους… και προφανώς για αυτό το λόγο έγινε και η συγκεκριμένη ενέργεια από τα μέλη της Πατριωτικής Κίνησης Καβάλας παραμονές της επίσκεψης Νταβούτογλου στην πόλη.

Αυτό που γίνεται αισθητό το τελευταίο διάστημα στην πόλη είναι ότι συγκροτείται από συγκεκριμένους κύκλους ένα ισλομοφοβικό και ισλαμο-υστερικο και αντι-τουρκικό τόξο με απώτερο σκοπό την έξαρση του εθνικιστικού μίσους τόσο απέναντι στους τούρκους όσον αφορά στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας όσο και απέναντι στους μουσουλμάνους όσον αφορά τους μετανάστες κυρίως στο εσωτερικό. Επενδύουν στο γεγονός ότι στην Τουρκία επικρατούσα θρησκεία είναι ο Μωαμεθανισμός. Αγνοούν βέβαια ότι η Τουρκία σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύεται περισσότερο κοσμικό κράτος από την Ελλάδα…

Είναι γνωστές οι δηλώσεις κατα καιρούς του Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Θάσου Προκόπιου και γενικότερα η απέχθειά του σε οτιδήποτε από την ιστορία της πόλης το οποίο θυμίζει και το μουσουλμανικό, οθωμανικο παρελθόν της…

Διάχυτη η μπλογκόσφαιρα από αναφορές και ερμηνείες σε δηλώσεις του Μητροπολίτη “Σκληρές αιχμές στην χθεσινοβραδινή του ομιλία για όσους εξυπηρετούν με τη δράση τους τον πανισλαμισμό, υπονοούμενα για Μουσείο Καπνού, Ιμαρέτ και Ινστιτούτο Μοχάμεντ Άλι Ερωτήματα, απορίες, αναφορές σε γεγονότα και διαπιστώσεις για την δράση του Τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, για τον εκτουρκισμό της Θράκης, την ενσωμάτωση της Καβάλας στα νεοθωμανικά επεκτατικά σχέδια αλλά και την οργάνωση μουσουλμανικής μειονότητας στην Καβάλα διατύπωσε στην χθεσινοβραδινή του ομιλία, στην αίθουσα εκδηλώσεων της μητρόπολης, ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Φ.Ν.Θ. κ. Προκόπιος. Ειδικότερα για την Θράκη αναφέρθηκε στις κινήσεις τουρκοποίησης όλων ανεξαιρέτως των μουσουλμάνων και στις κινήσεις του Τουρκικού Προξενείου που προσβάλουν το ελληνικό κράτος και αναδεικνύουν το ερώτημα για το ποιος κυβερνάει στη Θράκη; Τέλος ιδιαίτερη αναφορά έγινε από τον κ. Προκόπιο στα σχέδια ένταξης της Καβάλας στα νεοθωμανικά σχέδια της Άγκυρας αναφερόμενος στις γιορτές Οθωμανικής Μνήμης κατά το μήνα Οκτώβριο (θέμα το οποίο ανέδειξε μονάχα η εφημερίδα ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ) και στο Οθωμανικό παρελθόν της Καβάλας έτσι όπως δρομολογήθηκε από το Μουσείο Καπνού και το Δήμο Καβάλας. Σε αυτό το πλαίσιο όπως είπε εντάσσεται και η οργάνωση της μουσουλμανικής κοινότητας της Καβάλας, των αιγύπτιων αλιεργατών με διάφορα σεμινάρια και εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στο ξενοδοχείο Ιμαρέτ με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Μωχάμεντ Αλι. Επίσης αναφερόμενος στην θυσία του γουρουνιού στην είσοδο του τζαμιού της Παλιάς Μουσικής σημείωσε, ότι είναι μια πράξη αποτρόπαια η οποία ασχέτως αν είναι από φανατικούς ή εξυπηρετεί σκοπιμότητες εκείνο που επιτυγχάνει είναι να δούμε το μνημείο από ένα άλλο μάτι, αυτό του μουσουλμανικού χώρου λατρείας. Τέλος αναρωτήθηκε αν ανάλογα ποσά που ξοδεύτηκαν για την ανακαίνιση του έχουν δαπανηθεί για άλλο μνημείο της Νεάπολης του Αποστόλου Παύλου ή τους Φιλίππους ή την Χριστούπολη των Βυζαντινών.

Λίγες μέρες πριν από τη συγκεκριμένη ομιλία του Μητροπολίτη βρέθηκε ένα γουρούνι σφαγμένο με το κεφάλι του καρφωμένο στην είσοδο της Παλιάς Μουσικής (Χαλιλ Μπέη τζαμί)…Το Χαλίλ Μπέη τζαμί είχε κτιστεί πάνω σε χριστιανική εκκλησία, μέρος της οποίας είναι ορατό, καθώς κατά την αναπαλαίωση του χώρου φτιάχτηκε γυάλινο πάτωμα για να εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό…Το παλιό τζαμί λοιπόν αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου συγκροτήματος κτιρίων που περιλάμβανε και ένα ιεροδιδασκαλείο. Το τζαμί και ο μεντρεσές ανακαινίστηκαν εκ βάθρων από το Δήμο Καβάλας και τη 12η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος πολιτισμού. Τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία της πόλης δε θυμάμαι να χρησιμοποιήθηκε ποτέ ως τζαμί ή να ήταν καταγεγραμμένο ως χώρος λατρείας μιας και στην πόλη δεν υπήρχε μουσουλμανική κοινότητα.

Ως γνωστόν το γουρούνι θεωρείται από τους μουσουλμάνους βρόμικο ζώο…το σφάξιμο του γουρουνιού λοιπόν ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι δε θα γίνει ανεκτό στην πόλη της Καβάλας να χρησιμοποιηθεί το τζαμί ως χώρος λατρείας των μουσουλμάνων… κάποιοι κύκλοι ίσως πίστεψαν ότι η αναπαλαίωσή του τζαμιού έχει σκοπό την επαναλειτουργία του ως τέτοιου ή ακόμα και να δηλώσουν ότι δεν είναι ανεκτή η αναπαλαίωση μουσουλμανικών μνημείων και μάλιστα για να χρησιμοποιηθούν ως χώροι πολιτιστικών εκδηλώσεων…

Ποιος από την πόλη της Καβάλας άραγε θα ήθελε να στείλει ένα τέτοιο μήνυμα; Ποιος άλλος εκτός από ακραία εθνικιστικά και ακροδεξιά στοιχεία; Ας μην ξεχνάμε ότι η Πατριωτική Κίνηση  διαδήλωνε στην Κομοτηνή μαζί με τη Χρυσή Αυγή κατά του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή…πέρα από αυτό τόσο από μηνύματα σε ηλεκτρονικό χώρο κοινωνικής δικτύωσης όσο και από συζητήσεις των μελών της συγκεκριμένης κίνησης έξω από μαγαζί της πόλης την οποία έτυχε να ακούσουν κάποιοι πολίτες φαίνεται μάλλον ότι στην ενέργεια αυτή προέβησαν κάποια μέλη της Πατριωτικής Κίνησης.

Είναι γνωστό ιστορικά άλλωστε ότι οι ακροδεξιές ομάδες πάντοτε φοράνε το μανδύα της νομιμότητας και δεν αναλαμβάνουν ποτέ την ευθύνη  για τις εκτός νομιμότητας ενέργειές τους…

Μετά από όλα αυτά καταλήγουμε στην τοποθέτηση σημαίας στο Μουσείο Καπνού μία μέρα πριν την επίσκεψη Νταβούτογλου στην Καβάλα… ταυτόχρονα διαβάζουμε στο μπλογκ της τοπικής εφημερίδας Χρονόμετρο τους εξής τίτλους “Επίσκεψη πρόκληση Θα ζητήσει τζαμί στην Καβάλα; Σε Θράκη και Μακεδονία ο Νταβούτογλου, με τις ευλογίες της ελλαδικής κυβέρνησης!” "Τι γυρεύει ο Αχμέτ στην Καβάλα;” Αποσπάσματα από το προηγούμενο άρθρο “Όπως γράφαμε και τις προάλλες, «όλα τα είχε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε»… Να που μας έρχεται σήμερα και αυτός, ο φερετζές δηλαδή ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Από σήμερα το βράδυ και μέχρι αύριο θα βρίσκεται στην Καβάλα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου για να μας θυμίσει… μερικά πράγματα. Μπορεί η Καβάλα να μην έχει – ακόμη τουλάχιστον – μουσουλμανική μειονότητα, έχει όμως οθωμανικό παρελθόν, το οποίο κάποιοι -εδώ και χρόνια- επιχειρούν να το αναβιώσουν. Αυτός είναι και ο λόγος της επίσκεψης του κ. Νταβούτογλου, ο οποίος υπηρετεί πιστά το ομώνυμο δόγμα του, το οποίο είναι ο φορέας του νεοθωμανισμού. Με λίγα λόγια αυτό που λέει το δόγμα Νταβούτογλου είναι ότι οι νεοθωμανοί – κεμαλιστές θα ξαναγυρίσουν από εκεί απ΄ όπου έφυγαν. Πως; Πολιτιστικά, οικονομικά και θρησκευτικά!!!…Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ότι φαίνονται. Σήμερα η Καβάλα δεν «υποδέχεται» απλά και μόνο τον υπουργό Εξωτερικών μιας ξένης χώρας σε μια φιλική επίσκεψη. «Υποδέχεται» τον εκπρόσωπο των σφαγέων του Ελληνισμού, των Αρμενίων και των Κούρδων της Μ. Ασίας, τον διώκτη κάθε φωνής ελευθερίας στην Τουρκία. Μάλιστα τον υποδέχεται σε ένα μνημείο, στο οποίο το 1922 βρήκαν στέγη οι πρόσφυγες που ήρθαν εδώ κυνηγημένοι από τον αιμοσταγή δικτάτορα Κεμάλ Πασά και την τουρκική βαρβαρότητα. Όσο και αν θέλουν κάποιοι να μας κάνουν ανιστόρητους δεν θα το καταφέρουν, γιατί το αίμα των ακήδευτων νεκρών ακόμα δεν έχει στεγνώσει… Αν είναι προσβολή στη μνήμη των νεκρών να ξεχάσουμε, είναι ανοησία – αν όχι προδοσία – να ανοίγουμε την πόρτα για μια νέα κατάκτηση…  Η «Μάστιγα της Ασίας» ξαναπατάει το πόδι της στην Ευρώπη, θα την αφήσουμε;”

Κομβικό σημείο της εθνικιστικής ιδεολογίας είναι να περιχαρακώνει τους λαούς γύρω από την ιδέα του ανώτερου έθνους, να σπέρνει το μίσος, τη μισαλλοδοξία και την ξενοφοβία. Είναι λογικό και φυσικό σε περιόδους κρίσης κάποια κομμάτια της κοινωνίας ειδικά τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα που πλήττονται και από την ανεργία να συντηρητικοποιούνται και να γίνονται επιρρεπή σε κάθε είδος προπαγάνδας που κατασκευάζει βολικούς εχθρούς. Αυτό κατασκευάζουν στην Καβάλα αυτήν την περίοδο τα προπύργια του εθνικισμού. Κατασκευάζουν φανταστικούς εχθρούς και τους ταυτίζουν με όλους αυτούς που ανέκαθεν εχθρεύονται ιδεολογικά… με τους ξένους, τους μουσουλμάνους και τους “αιώνιους εχθρούς μας” τους Τούρκους.

Αυτό που αγνοούν και δε θέλουν να καταλάβουν οι απανταχού υπερπατριώτες είναι ότι μόνο μέσα από τη συνεργασία και την αλληλεγγύη οι λαοί θα καταφέρουν να βγουν από την κρίση και να αποσοβήσουν και τις επόμενες (συνεργασία λαών δε σημαίνει συνεργασία κρατών ντε και καλά). Αυτό πρακτικά για την Καβάλα σημαίνει επικοινωνία και συνεργασία με τους γείτονες τόσο εξ ανατολών όσο και από το βορρά. Αυτή η επικοινωνία φέρνει τους λαούς πιο κοντά και ενισχύει και τις τοπικές οικονομίες μέσα από τους δεσμούς που αναπτύσσονται και τις ανταλλαγές επισκέψεων.

Η διαστρέβλωση της Ιστορίας για προπαγανδιστικούς σκοπούς γεννά τις ιδεοληψίες, τις προκαταλήψεις και τους μύθους που αντί να πηγαίνουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες μπροστά, τις πηγαίνουν προς τα πίσω και τις βυθίζουν στο σκοτάδι.

 

Το ερώτημα είναι απέναντι σε αυτό το τρίγωνο του νεοσυντηρισμού, του εθνικισμού και της ξενοφοβίας που σχηματίζουν η Μητρόπολη, η εφημερίδα Χρονόμετρο και η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας, ποια είναι η θέση της κοινωνίας και των συλλογικοτήτων της πόλης; Θα συνεχίζει να σφυρίζει απολίτικα και αδιάφορα;

 

σύντομο λινκ: https://asylo.squat.gr/?p=1287

 

 

 

 

To κίνημα των -istas…

με αφορμή μια δράση των Κavalistas

Την Κυριακή 13 Μαρτίου μια ομάδα νέων στην Καβάλα, οι επονομαζόμενοι Kavalistas, συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης για να ξεκινήσουν τη 2η δράση τους, η οποία περιλάμβανε το βάψιμο των ζαρτινιέρων και την τοποθέτηση καλλωπιστικών φυτών σε αυτές στον πιο κεντρικό και εμπορικό δρόμο της πόλης, την οδό Ομονοίας. Η ομάδα δημιουργήθηκε στις αρχές του έτους και δεν είναι ακόμα ιδιαίτερη γνωστή, για αυτό και οι περισσότεροι περαστικοί ρωτούσαν τα μέλη της ομάδας από ποιο σύλλογο είναι και ζητούσαν να μάθουν πληροφορίες. Οι περισσότεροι εξ αυτών ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας έδιναν συγχαρητήρια στους νέους που ανέλαβαν αυτήν την πρωτοβουλία, τους επευφημούσαν και ίσως αισθάνονταν και περήφανοι για τα νέα αυτά παιδιά… Εγώ αναρωτιέμαι μήπως αυτός ο θαυμασμός πήγαζε και μέσα από μια ειλικρινή έκφραση αυτογνωσίας του τύπου “χαιρόμαστε που εσείς κάνετε κάτι που εμείς οι μεγαλύτεροι δε σκεφτήκαμε ποτέ, γιατί το μόνο που μας ενδιέφερε πάντα ήταν να αποκτήσουμε εξοχικό και 2ο αυτοκίνητο, φυσικά όχι για μας… αλλά για τα παιδιά μας…εσάς”.

Είτε το αποκαλέσει κανείς κίνημα είτε μόδα, υπάρχει ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι άνθρωποι που κατά κύριο λόγο δεν είχαν δράση εθελοντική κτλ αποφάσισαν να αφήσουν τον καναπέ τους και να αφιερώσουν κάποιο χρόνο και ενέργεια σε κάτι κοινωφελές. Νομίζω ότι αν το αποκαλέσει κανείς κίνημα ίσως υπερβάλλει μεν, αλλά σίγουρα είναι κάτι παραπάνω από μόδα. Και το ότι δεν είναι απλά μία ακόμη μόδα έχει να κάνει με το λόγο που ξαφνικά ξεπήδησαν όλες αυτές οι ομάδες.

Πρώτα από όλα είναι όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όχι μόνο της οικονομικής κρίσης αλλά της γενικότερης απαξίωσης του πολιτικού σκηνικού είτε σε κεντρικό είτε σε αυτοδιοικητικό επίπεδο που λειτουργεί στην κατεύθυνση ότι πρέπει οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους όσον αφορά κάποια θέματα.

Πέρα όμως από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όλη αυτή η κινητικότητα και η δημιουργία αυτών των ομάδων ίσως αποτελούν τη σπασμωδική κραυγή μιας γενιάς…ή και μιας κοινωνίας. Πολλοί νέοι άνθρωποι και ειδικά η γενιά μετά το Πολυτεχνείο ανατράφηκε με το όραμα να προσπεράσει σε ατομική επιτυχία και διακρίσεις την προηγούμενη γενιά, αυτή του Πολυτεχνείου… έτσι άρχισε και η σωρηδόν απόκτηση τίτλων σπουδών και περισσότερης εξειδίκευσης, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κτλ. Ελάχιστη συμμετοχή στα κοινά, μέγιστη προσήλωση στα ιδιωτικά… Τώρα που η μετά το Πολυτεχνείο γενιά αντιλαμβάνεται ότι σε ατομικό επίπεδο παρά τα πολλά πτυχία κτλ όχι δεν πρόκειται να ξεπεράσει σε επαγγελματική πρόοδο την προηγούμενη γενιά αλλά μπορεί να βρεθεί σε πολύ χειρότερη θέση και ότι σε κοινωνικό επίπεδο δεν έκανε τίποτα, αρχίζει να αισθάνεται μια αμηχανία…έναν αναβρασμό…κάποιοι από αυτή τη γενιά των νέων ανθρώπων λοιπόν προσπαθούν να βγουν στο δρόμο και να πραγματοποιήσουν κοινωνικές δράσεις, πιθανώς για να αντισταθμίσουν το έλλειμμα κοινωνικής δράσης στο οποίο μεγάλωσαν… Ίσως είναι λίγο πρόωρο να ψάχνει να βρει κανείς το πώς και το γιατί ξεπηδάνε σαν τα μανιτάρια αυτές οι ομάδες.

Επίσης παρότι δεν συνδέονται μεταξύ τους, φαίνεται να έχουν άλλο ένα κοινό… προσπαθούν να κρατήσουν αποστάσεις από ιδεολογίες πολιτικές και να βγάλουν ένα απολίτικο πρόσωπο προς τα έξω… Είναι άλλη μια ανάγκη των καιρών, που θέλει την αποστροφή προς οτιδήποτε πολιτικό να είναι ιδιαίτερα προσφιλής στους νέους και όχι μόνο. Βέβαια πολλές φορές η έννοια του κομματικού συγχέεται με αυτή του πολιτικού αλλά αυτή είναι συζήτηση για άλλη ώρα…

Η άποψή μου λοιπόν είναι ότι ακόμα και αν μια συλλογικότητα που δρα στην κοινωνία δεν πάρει καμία πολιτική θέση ή δεν εκφράσει κανένα πολιτικό λόγο, τρόπος και η στόχευση μιας δράσης της μιλάνε πολιτικά ακόμα και αν οι ίδιοι οι “δράστες” δε θέλουν να πουν κουβέντα…

Το να πάρουν οι πολίτες λοιπόν την κατάσταση στα χέρια τους σε κάποια θέματα είναι μια πολιτική κίνηση-δήλωσητο ερώτημα και το δίλημμα όμως είναι προς ποια κατεύθυνση

Από τη μία είναι το θέμα ότι όταν διεξάγεται ένας “πόλεμος” σε κοινωνικό επίπεδο, εμείς στην αμηχανία μας να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε η γενιά του καναπέ, διοχετεύουμε την ενέργειά μας στο να κάνουμε ομορφότερο το τοπίο της μάχης; Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το αισθητικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ή θετικά διάφορες εκφάνσεις της συμπεριφοράς και γενικότερα της ζωής μας…άρα δεν πρέπει να θεωρείται η διαμόρφωσή του κάτι επουσιώδες….

Από την άλλη πολλές κινήσεις και ενέργειες αυτών των ομάδων όπως και η συγκεκριμένη δράση των Kavalistas έρχονται να καλύψουν ένα κενό… Κενά που αφήνει η αδυναμία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των αρχόντων της και γενικότερα ολόκληρου του μοντέλου αυτού.

Ωστόσο είναι διαφορετικό με τις δράσεις μας να καλύπτουμε διάφορα κενά και να λειτουργούμε επικουρικά στο χρεοκοπημένο όχι μόνο οικονομικά σάπιο σύστημα αυτοδιοίκησης και άλλο με τη δράση μας να επιδιώκουμε να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους λήψης και υλοποίησης των αποφάσεων από τους δημοτικούς άρχοντες στους πολίτες.

Το να προβαίνουμε σε ενέργειες για τις οποίες π.χ. είναι αρμόδιος ο Δήμος και για τις οποίες πληρώνονται κάποιοι ή θα έπρεπε να πληρώνονται για να τις εκτελούν και ταυτόχρονα να αδιαφορούμε για την αδυναμία και την ανικανότητα των διοικούντων μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση κατά την οποία θα “πρέπει” οι πολίτες για κάποια πράγματα να κάνουν αυτά για τα οποία πληρώνονται ή πρέπει να πληρώνονται κάποιοι.

Εν τέλει το να βγαίνουν στο δρόμο οι πολίτες για να προβαίνουν σε κοινωνικές και κοινωφελείς δράσεις είναι θετικό, το θέμα όμως είναι προς ποια κατεύθυνση και με ποια στόχευση, ώστε αυτές οι δράσεις να μη λειτουργούν ως ένα απλό παυσίπονο που δίνουμε στον ασθενή πριν πεθάνει για να τον ανακουφίσουμε από τον επιθανάτιο πόνο.

Κατ εμέ τέτοιες κινήσεις θα πρέπει να στέλνουν το μήνυμα ότι πρέπει να βγει ο κόσμος στους δρόμους για να επικοινωνήσει, να ενημερωθεί, να συζητήσει και να δράσει σε συλλογικό επίπεδο για τα προβλήματά του, είτε είναι τοπικά είτε περιφερειακά είτε πανελλαδικής σημασίας, παρακάμπτοντας τους επαγγελματίες ή μη πολιτικούς.

Οι ίδιοι οι Kavalistas δηλώνουν ότι “Δεν χρειάζονται πλέον πολλά λόγια, οι δράσεις μας θα είναι αυτές που θα εκφράζουν τις σκέψεις μας, τις ανάγκες μας, τα όνειρά μας. Το μόνο που θέλουμε είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε σε μία πόλη που δεν θα προσβάλλει την αισθητική μας και κυρίως δεν θα προσβάλει την αξιοπρέπειά μας. Χρειάζεται αφοσίωση, αγάπη αλλά κυρίως χρειάζονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=uHvchUz0qz8]

To κίνημα των -istas…

13η μέρα απεργίας πείνας στην Καβάλα…

Την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος (60 ετών) και η Φρειδερίκη Τόκα (40 ετών) ξεκίνησαν απεργία πείνας στην κεντρική πλατεία της Καβάλας με αίτημα την εύρεση εργασίας μιας και είναι χρόνια άνεργοι και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν και να καλύψουν ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες.

Την πρώτη μέρα της απεργίας κιόλας προφανώς μετά από κάποια καταγγελία ή ενημέρωση ενεργοποιήθηκε ο κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός (Εισαγγελία Καβάλας, Ελληνική Αστυνομία και Δημοτική Αστυνομία). Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθούν και οι 2 απεργοί πείνας, να οδηγηθούν στο αστυνομικό τμήμα όπου φωτογραφήθηκαν και λήφθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα και σχηματίστηκε δικογραφία εναντίον τους με την κατηγορία ότι έστησαν σκηνή σε κοινόχρηστο χώρο -βλ. άρθρο 10 παράγραφος 2 του Ν. 392/1976. "Απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών, και εν γένει κοινόχρηστους χώρους, καθώς και η φιλοξενία πέραν του ενός τροχόσπιτου από καταστηματάρχες ή ιδιώτες.   Οι παραβάτες τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι τρεις (3) μήνες ή με χρηματική ποινή ή και με τις δύο ποινές, εφόσον δεν προβλέπεται βαρύτερη ποινή από άλλη διάταξη, διατασσόμενης συγχρόντως υπό του δικαστηρίου της βίαιης αποβολής τους.

Η σκηνή κατασχέθηκε και οι απεργοί θα βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης σε τακτική δικάσιμο.

Λίγες μέρες αργότερα κάποιος τρίτος έφερε κάποια σκηνή την οποία έστησαν άγνωστα στο ζευγάρι άτομα.  Δύο μέρες μετά ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και ενώ η γυναίκα του είναι στο Νοσοκομείο της πόλης για εξετάσεις, συλλαμβάνεται άλλη μια φορά και αυτή τη φορά ενεργοποιείται και η αυτόφωρος διαδικασία. Η δίκη ήταν να διεξαχθεί εχτές Τετάρτη στο Μονομελές της Καβάλας, ωστόσο λόγω της αποχής των δικηγόρων πήρε αναβολή για τις 17 Νοεμβρίου. Το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται είναι πάλι το στήσιμο σκηνής σε κοινόχρηστο χώρο. Μέσα στο κόλπο και η δημοτική αστυνομία και τις δύο φορές να μαζεύει το αντίσκηνο. Κατά πόσο αποτελεί αντίσκηνο κάτι που δεν είναι καρφωμένο στο έδαφος είναι άλλο θέμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους αδύναμους και τους διαμαρτυρόμενους. Η εικόνα μιας απεργίας πείνας στο κέντρο μιας επαρχιακής πόλης είναι θέαμα που μπορεί να δώσει ιδέα σε πολλούς και αυτό πρέπει σε περιόδους κρίσης να αποφευχθεί. Μπορεί να γίνονται καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων τεραστίων διαστάσεων ωστόσο οι μηχανισμοί στην πόλη κινητοποιούνται άμεσα όταν πρόκειται για ένα αντίσκηνο που καλύπτει μια επιφάνει 3-4 τετραγωνικά μέτρα.

Ασχέτως το ποιοι και γιατί κάνουν την απεργία πείνας η αντιμετώπιση αυτών ως κοινών εγκληματιών δεν είναι τυχαία και λέει πολλά για τους καιρούς που διάγουμε. Καιρούς όχι μόνο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης αλλά και μέγιστης υποκρισίας.

Τα υπόλοιπα θα τα πουν οι ίδιοι οι απεργοί.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=d0SgI45dZcc]

13η μέρα απεργίας πείνας στην Καβάλα…

Ανακοίνωση-απάντηση στις σημερινές εξελίξεις από τους “300”

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από το hungerstrike300

Σήμερα  το πρωί «επισκέφθηκε» την Υπατία 3 φορές ο εκπρόσωπος της διοίκησης των νοσοκομείων, κ. Μουσιώνης. Την πρώτη χωρίς κανένα έγγραφο, την δεύτερη με έγγραφο χωρίς υπογραφή και την τρίτη φορά κατάφερε να έχει φέρει το «σωστό» έγγραφο.

Ήρθε για να μεταφέρει το αίτημα της κυβέρνησης να μεταφερθούν όλοι οι απεργοί στα νοσοκομεία και να αφήσουν τον τόπο του αγώνα τους. Απεργοί εκπρόσωποί μας του απάντησαν ότι αν ήρθε να μας πει ότι η γενναιόδωρη κυβέρνηση μπορεί να μας παραχωρήσει κρεβάτι νοσοκομείου για να πεθάνουμε, να της πει ότι ο αγώνας είναι αγώνας, ακόμα κι όταν ο θάνατος παραφυλάει. Αυτό σημαίνει ότι στα νοσοκομεία πάμε μόνο και μόνο επειδή αυτοί που τον έστειλαν συνεχίζουν να μας κλέβουν την αξιοπρέπεια, με αποτέλεσμα να καταρρέουμε. Αν νοιάζονται για την υγεία μας, να ικανοποιήσουν τα αιτήματά μας, για να μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε στα σπίτια και στις δουλείες μας. Με άλλα λόγια: οι απεργοί πάμε στα νοσοκομείο μόνο όταν κρίνουν οι γιατροί μας ότι πρέπει να πάμε.

Οι απεργοί τονίζουμε για ακόμα μια φορά ότι όταν αποφασίζουμε κάτι, το κάνουμε μόνοι μας στις δικές μας συνελεύσεις.

Επιμένουμε να συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι να φτάσουμε τον στόχο μας. Ο στόχος αυτός συνίσταται στην εκπλήρωση συγκεκριμένων αιτημάτων, τα βασικότερα των οποίων, έχουν προσυπογράψει η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, καθώς και πολλοί άλλοι φορείς που μας συμπαρίσταται από όλη την Ελλάδα -ανάμεσα στους οποίους και όλοι οι φορείς της Θεσσαλονίκης (Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, ο πρύτανης του Α.Π.Θ, Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, Ε.Ν.Ι.Θ, Ε.Σ.Η.Ε Μ-Θ, Ε.Δ.Ο.Θ ΝΤ/ΑΔΕΔΥ, Ε.Κ.Θ), με κοινή επιστολή τους της 4-3-2011 προς τον Πρωθυπουργό.

Επαναλαμβάνουμε τα συγκεκριμένα αιτήματα που αρνείται να ικανοποιήσει η κυβέρνηση (αναλαμβάνοντας το τίμημα νεκρών αγωνιζόμενων ανθρώπων), αλλά στηρίζουν οι φορείς της Ελλάδας, αλλά και χιλιάδες άλλοι φορείς, σωματεία, οργανώσεις και συλλογικότητες σε ολόκληρο τον πλανήτη:

–          Έκδοση άδειας παραμονής κατά το άρθρο 21 παρ.4 του Ν 3907/2011

–          Επανεξέταση και απόδοση άδειας διαμονής σε όσους εξέπεσαν από τη νομιμοποίηση του παρά την ύπαρξη ουσιαστικών όρων σε συνδυασμό με μείωση ή αποσύνδεση σε περίοδο οικονομικής κρίσης της άδειας παραμονής από ένσημα.

–          Μείωση του προαπαιτούμενου χρόνου παραμονής των χωρίς χαρτιά σε 5ετία (από 12ετία) για την έκδοση ειδικής άδειας διαμονής του νέου άρθρου 44 του Ν 3386/05

–          Χορήγηση άδειας παραμονής σε όσους απορρίφθηκαν οι αιτήσεις τους κατά την τελευταία νομιμοποίηση του 2005

Οι 300 Μετανάστες Απεργοί Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

7 Μάρτη 2011, 42η ημέρα απεργίας πείνας

 

Ανακοίνωση-απάντηση στις σημερινές εξελίξεις από τους “300”

Μικροφωνική αλληλεγγύης, Καβάλα, 05-03-2011

Το Σάββατο, 05-03-2011, στην πλατεία Καπνεργάτη, στην Καβάλα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης υπέρ των 300 μεταναστών απεργών πείνας. Εδώ και μερικές μέρες στην πόλη της Καβάλας έλαβαν χώρα διεργασίες για τη συγκρότηση Συνέλευσης Αλληλεγγύης. Τη Συνέλευση συγκροτούν ανένταχτοι πολίτες αλλά και πολίτες από διάφορους πολιτικούς χώρους -τον αντεξουσιαστικό χώρο, το Συνασπισμό και την ΚΟΕ Καβάλας.

Στα πλαίσια λοιπόν των πανελλαδικών δράσεων για τη στήριξη και συμπαράσταση των 300 απεργών πείνας και του αγώνα τους πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πλατεία Καπνεργάτη όπου η Συνέλευση Αλληλεγγύης Καβάλας προέβη σε συλλογή υπογραφών υπέρ των αιτημάτων των απεργών πείνας.

Κατά τη διάρκεια της δράσης μίλησε εκπρόσωπος της Συνέλευσης Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι απεργοί πείνας στην πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά και για τον αγώνα συνολικά των 300 μεταναστών.

Ακολουθεί οπτικο-ακουστικό υλικό από τη συγκέντρωση αλληλεγγύης. Οι αλληλέγγυοι  προετοιμάζουν ένα σύνολο δράσεων την ερχόμενη εβδομάδα…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=wR5ZpUmCbYk[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=mocXphMxRVQ[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=LR7SIWj-EcA[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=w5ygES-zj5U[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=clHp3vG2q9E[/youtube]

Μικροφωνική αλληλεγγύης, Καβάλα, 05-03-2011