Είναι μια σημαντική συνέντευξη γιατί παρά τις απόψεις για την υπόθεση και τους ίδιους τους κατηγορούμενους διατυπώνονται σκέψεις και απόψεις για αποδεδειγμένα γεγονότα σχετικά με την ποιότητα απονομής δικαιοσύνης…
πράγματα που δεν ακούγονται συνήθως απο δικηγόρους…

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από athens.indymedia.org

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=GRpT3tsmxfw]

Συνέντευξη των δικηγόρων για την υπόθεση της Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς

Κώστας Παπαδάκης:

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα, ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας και παρουσία σας στην συνέντευξη τύπου, θεωρώ χρήσιμο να μην χάσουμε χρόνο, να συστηθούμε, είμαστε γνωστοί ποιοι είμαστε και ποιους εκπροσωπούμε, θα πρέπει να ξεκινήσουμε με την διευκρίνιση ότι είμαστε οι συνήγοροι επιλογής των κατηγορουμένων για την υπόθεση της Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. Δεν πάψαμε ποτέ να απολαμβάνουμε της εμπιστοσύνης τους, έχουμε όμως την εντολή από προχθές που αποφάσισαν να μη συμμετέχουν στη δίκη, να μην αποτελέσει η παρουσία μας εργαλείο αναπλήρωσης της απουσίας της, η οποία έχει αποφασιστεί ως μέσο διεκδίκησης του αιτήματος για να γίνεται η δίκη με απρόσκοπτη δημοσιότητα και χωρίς φακέλωμα. Το λέω αυτό προς αποφυγή παρερμηνειών, επειδή ακούγεται ότι μας έπαψαν, μας απέλυσαν και όλα αυτά. Είμαστε οι συνήγοροι επιλογής των κατηγορουμένων και διατηρούμε την ιδιότητα αυτή, απλώς εφαρμόζουμε την εντολή τους να μην μετέχουμε στη δίκη εν απουσία τους, ως απεργοσπαστικός μηχανισμός ουσιαστικά. Και βεβαίως, προτού να ξεκινήσω, διερμηνεύοντας τα συναισθήματα όλων, αισθάνομαι την ανάγκη να αποτίσω ένα φόρο τιμής προς τους συναδέλφους οι οποίοι διορίστηκαν και αρνήθηκαν να αναλάβουν ως δοτοί συνήγοροι την «υπεράσπιση» εντός εισαγωγικών των κατηγορουμένων αυτών, τιμώντας στο ακέραιο την θεσμική και κοινωνική αποστολή τους ως συνήγοροι. Γιατί ο συνήγορος, δεν είναι δοτό πρόσωπο που διορίζεται από τα δικαστήρια, οι δικαστές είναι δοτοί, αλλά είναι πρόσωπο της ελεύθερης επιλογής του κατηγορουμένου, όπως επιτάσσουν οι συνθήκες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θα μιλήσει ο καθένας μας περί τα πέντε λεπτά ώστε να μπορέσουν να γίνουν στη συνέχεια ερωτήσεις και θα δώσω τον λόγο στην Ιωάννα Κούρτοβικ, η οποία θα σας διαβάσει μια δήλωση ορισμένων από τους γονείς των κατηγορουμένων, που είναι παρόντες και προφανώς έχουν λόγο στην διαδικασία και στη συνέντευξη που απευθύνεται προς τον τύπο.

Γράμμα των γονιών των κατηγορουμένων για την υπόθεση Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς:

Εμείς οι γονείς των κατηγορούμενων δηλώνουμε αποφασιστικά την υποστήριξή μας προς τα παιδιά μας που δικάζονται στην δίκη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. Απαιτούμε από την ελληνική δικαιοσύνη να εκδικάσει την υπόθεση με βάση τα πραγματικά στοιχεία κι όχι με έωλα, κατασκευασμένα από την αστυνομία. Η τρομοϋστερία και η τρομολαγνεία, οι πολιτικές και κοινωνικές πιέσεις δεν μπορούν και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν και να επηρεάσουν την ελληνική δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα του 2011 δεν είναι δυνατόν να δικάζονται ιδέες και πολιτικές πεποιθήσεις ούτε βεβαίως η φιλία και η συντροφικότητα. Καταγγέλουμε μέρος του τύπου που χρησιμοποίησε και δημοσίευσε καταθέσεις γονέων στον ανακριτή, ως δήθεν συνεντεύξεις μας και δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε περαιτέρω οποιαδήποτε παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, τόσο των δικών μας, όσο και των παιδιών μας. Συμπαραστεκόμαστε στο δίκαιο αίτημα των παιδιών μας για ηχητική καταγραφή, φωνοληψία των πρακτικών της δίκης και την μη παρακράτηση των ταυτοτήτων και των στοιχείων όσων θέλουν να παρακολουθήσουν τη δίκη. Κάνουμε έκκληση στο δικαστήριο να ανακαλέσει τις επίμαχες αποφάσεις του και ζητάμε από κάθε αρμόδιο να βοηθήσει ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η δίκη. Ο διορισμός νέων συνηγόρων υπεράσπισης, ύστερα από την αποχώρηση των παιδιών μας και των συνηγόρων τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ύστερα από την απόρριψη των δίκαιων αιτημάτων τους, προοιωνίζει μια δίκη παρωδία χωρίς κατηγορούμενους και συνηγόρους υπεράσπισης. Η επιμονή του δικαστηρίου στη συγκεκριμένη απόφαση ωθεί στα άκρα την κατάσταση και εκθέτει σε κίνδυνο τη ζωή των κατηγορούμενων, λαμβάνοντας υπόψιν την ειλημμένη απόφασή τους να προχωρήσουν στην απεργία πείνας στην περίπτωση μη ικανοποίησης των εύλογων αιτημάτων τους.

Ανδρέας Αργυρού, Κώστας Μητρούσιας, Αγγελική Μασούρα, Ανδρέας Μασούρας, Φωτεινή Καραγιαννίδη, Βάντα Χατζημιχελάκη.

Σπύρος Φυτράκης:

Εγώ είχα πάντα την εντύπωση σε αυτή την δίκη ότι πάμε σε μια δύσκολη δίκη, κάτω από ένα ¨ειδικό κλίμα¨.. Υπάρχει κατά την άποψη μου, ίσως να είναι λάθος αλλά κατά την άποψή μου υπάρχει ένα ειδικό κλίμα καταστολής γενικότερης και αυτό θα μας δημιουργούσε προβλήματα, ήταν φυσικό σε αυτή την διαδικασία. Και πράγματι, δημιουργηθήκαν από την πρώτη μέρα αυτά τα προβλήματα. Προηγούμενα, πρέπει να πω ότι από τους εφέτες ειδικούς ανακριτές, την παραμονή της δίκης που θα πήγαινε ο εντολέας μου, ο Χατχημιχελάκης να δικαστεί, του επεδόθει νέα δίωξη, η οποία τον αναβάφτιζε, δεν ξέρω αν ήταν δικονομικώς εντάξει, εγώ έχω την άποψη ότι δεν ήταν, σε «διευθυντή» της οργάνωσης αυτής. Το «διευθυντής» είναι μια νέα φράση που τυποποιείται στον ποινικό νόμο, στο ειδικό άρθρο για τις οργανώσεις οι οποίες έχουν τον χαρακτήρα του ¨οργανωμένου εγκλήματος¨.. «διευθυντής», ενώ εισάγεται σαν απλό μέλος και του απόδόθηκε μια βαρύτατη κατηγορία, αυτή της ηθικής αυτουργίας για όλες τις πράξεις που γίνανε στον χρόνο που ήτανε προσωρινά κρατούμενος. Αυτή η διαδικασία που έγινε την Παρασκευή –Δευτέρα θα πηγαίναμε να αρχίσει η δίκη, μου δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν πρόκειται να πάμε σε μια διαδικασία που έχει τις προϋποθέσεις, που το σύστημά μας, το δικονομικό, το ελληνικό, το ευρωπαϊκό θεωρεί δίκαιη δίκη. Κανείς λόγος δεν υπήρχε να του γίνει την Παρασκευή δίωξη, με επίταση της κατηγορίας, τεράστια επίταση της κατηγορίας.

Θα μπορούσαν να αφήσουν να πάει να δικαστεί και υποθέσουμε ότι είχαν δεδομένα να στηρίξουν τέτοια αόριστη κατηγορία, ας το έκαναν μετά, δεν χανόταν ο καιρός.. εδώ είμαστε.. Αυτές οι πρακτικές δείχνουν ότι δεν θα πηγαίναμε σε μια δίκη με τους κανόνες που έχει το σύστημά μας, το δημοκρατικό, το ανοιχτό, της «δίκαιης δίκης», όπως προσδιορίζεται για όλους τους κατηγορουμένους, ανεξάρτητα από τη φύση των αδικημάτων. Και πράγματι από την πρώτη μέρα είχαμε μια αμφιταλάντευση. Ήταν φανερή η αμφιταλάντευση. Ο δικαστικός μηχανισμός που ήθελε να δικάσει, όταν έθεσαν πρώτοι οι κατηγορούμενοι το αίτημα ότι οι φίλοι τους, σύντροφοι τους, συγγενείς τους θα μπαίνουν χωρίς να δίνουν τις ταυτότητες και χωρίς περαιτέρω οι ταυτότητες τους να φωτοτυπούνται και να επεξεργάζονται.. σε άλλα επίπεδα…

Θέσαμε αυτό το ζήτημα. Η απάντηση η πρώτη ήταν ότι «ναι, δεν είναι και τόσο νόμιμο αυτό.. αυτό θα το λύσουμε.. θα καταστρέψουμε τις φωτοτυπίες και μάλλον δεν θα συμβεί αυτό το πράγμα, άρα εσείς δεν έχετε και κανένα πρόβλημα.. Άλλωστε πρέπει να σας πω ότι όσο προσεκτικοί και να είμαστε σε αυτά τα ζητήματα για να καλύψουμε μια μορφή ασφαλείας.. όλοι οι πολίτες περνούσαν από τα μηχανήματα ελέγχου για οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα.. Κανείς δεν είπε τίποτα για τα μηχανήματα. Άρα λοιπόν η περαιτέρω επεξεργασία αυτώμ των ταυτοτήτων, για τους κατηγορούμενους ήταν ένα νέο ζήτημα, εν όψει και της ιστορικότητας αυτής της υπόθεσης.. Η ιστορικότητα έγκειται και στο ότι τέτοια ευρήματα, το αποτύπωμα σε ένα βιβλίο, το αποτύπωμα που βρέθηκε στο σπίτι του τάδε, το dna που επεξεργαστήκαμε από μια ταυτότητα κλπ.. αυτά είναι τα στοιχεία για να οριστεί η κατηγορία συμμετοχής στην οργάνωση.. και έκανες και μια δυο δέκα εκρήξεις.. δέκα-είκοσι χρόνια.. Αυτή η πρακτική η οποία στην αρχή δηλώθηκε ότι τελειώνει, επανήλθε μετά την διακοπή ως απόφαση οριστική της προέδρου ότι θα γίνεται αυτή η πρακτική. Ήταν ορατό πια ότι βρισκόμαστε σε μια διαδικασία η οποία είχε τις σχετικές πιέσεις της. Αυτό ήταν το ζήτημα, έτσι ετέθη το θέμα.. Οφείλω να πω ότι εγώ έκανα μια προσφυγή στο δικαστήριο για να διευκολυνθεί, μήπως ωριμότερες σκέψεις οδηγήσουν σε κάποια καλύτερη, πιο εξισορροπιστική λύση να προχωρήσουμε.. Διακόψαμε, στη νέα φάση η απόφαση γι’αυτό το θέμα ήταν καθοριστική, «όχι, έτσι θα συνεχιστεί», στην δεύτερη φάση επίσης ήταν ότι την μαγνητοφώνηση δεν μπορούμε να την κάνουμε γιατί το υπουργείο δεν έχει χρήματα να χρηματοδοτήσει αυτές τις διαδικασίες. Και το τρίτο που επεσήμανα και σας το λέω είναι ότι ο χώρος, οι συνθήκες και όλη αυτή η κατάσταση όπως είναι εκεί διαμορφωμένη –και πρέπει να πάει και ο σύλλογος και όλοι για να το ελένξουν: δεν είναι χώροι για να γίνονται δίκες τέτοιου τύπου πια, καταστρέψαν τις μεγάλες αίθουσες και βάλαν τους ανθρώπους σε ένα παράπηγμα, θυμίζουν άσχημες γωνιές του Γκουαντανάμο. Τους είπα: «τι είναι αυτά τα πράγματα; Αστυνομία γεμάτο, ένα παράπηγμα, μέσα οι κατηγορούμενοι, δεν μπορούμε να κάνουμε την διαδικασία.. τι είναι αυτά τα πράγματα;» Όποιος πάει και δει αυτούς τους χώρους, θα πει ότι δεν είναι χώροι για να βάλουμε νέους ανθρώπους μέσα.. νεολαία.. και το λέω αυτό και τελειώνω.. προηγμένη νεολαία.. δεν τους αρέσει στα παιδιά να λέω ¨προηγμένη¨ νεολαία, αλλά είναι προηγμένη. Αυτή τη νεολαία την προηγμένη, επειδή τα παλιά μοντέλα έχουν περάσει, τα παλιά μοντέλα ιδεολογιών έχουν μπει στην φθορά του χρόνου και στην αποτυχία τους ενδεχομένως.. Άρα η προηγμένη νεολαία θέλει πολύ προσοχή, θέλει δίκαιη δίκη, θέλει τήρηση όλων των κανόνων για να έχουμε αποτέλεσμα αυτό που θέλουνε, εκτος εάν θέλουνε απόλυτη καταστολή.

Γιάννης Ραχιώτης

Καλησπέρα και από εμένα, συμπληρωματικά.. Κοιτάξτε, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: ο χωροφύλακας που κάθεται έξω από μια δικαστική αίθουσα και καταγράφει ποιος μπαίνει μέσα, που μένει, πως τον λένε κλπ, παραπέμπει σε άλλες εποχές. Παραπέμπει στις δίκες του εμφυλίου, έτσι έμπαινε ένας άνθρωπος σε ένα δικαστήριο και χρεωνόταν τις συνέπειες.. παραπέμπει στην χούντα. Το σημερινό καθεστώς συνεχίζει ακριβώς αυτή την αλήστου μνήμης πρακτική. Να το έχουμε καθαρό, τέτοια πράγματα στη μεταπολίτευση δεν τα έχουμε δει στην Ελλάδα. Το σημερινό καθεστώς επανέρχεται εκεί που είχαν υπάρξει οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας. Είναι προς τιμή των εννέα νεαρών που – άσχετα με το τι κατηγορείται ο καθένας- αρνήθηκαν να δικαστούν με τέτοιους όρους. Δηλαδή με όρους φακελώματος των συγγενών τους, των φίλων τους, των συντρόφων τους, οποιουδήποτε ενδιαφερόταν να παρακολουθήσει την δίκη τους. Ποιοι είναι αυτοί οι όροι με τους οποίους αρνήθηκαν να δικαστούν; Αρνήθηκαν να δικαστούν προεχόντως με συνθήκες έλλειψης δημοσιότητας. Γιατί η δημοσιότητα σε μια δίκη σημαίνει να μπορεί να την παρακολουθήσει το τυχαίο πρόσωπο, ο καθένας δηλαδή, ανωνύμως, να μπορεί να μπει σε μια δικαστική αίθουσα να παρακολουθήσει, να κρίνει και να ελέγξει δια της παρουσίας του την διαδικασία που γίνεται εκεί. Εδώ, αυτού του είδους η δημοσιότητα έχει αποκλειστεί. Επισημαίνουμε βεβαίως ότι έχει αποκλειστεί και η τηλεοπτική και η ραδιοφωνική δημοσιότητα με ειδικό νόμο εδώ και μια δεκαετία. Αποκλείεται αυτού του είδους η δημοσιότητα. Επισημαίνουμε επιπλέον ότι το να γίνεται μια δίκη στις φυλακές Κορυδαλλού, μακριά από εκεί που είναι τα δικαστήρια δηλαδή και μακριά από το κέντρο της πόλης, από μόνο του αυτό το γεγονός βάζει περαιτέρω προσκόμματα στη δημοσιότητα. Φυσικά, συνιστά φακέλωμα όταν ο χωροφύλακας κρατά όλα τα στοιχεία της ταυτότητας του ενδιαφερόμενου να παρακολουθήσει την δίκη, επιπλέον συνιστά και ταπείνωση για τον κάθε αξιοπρεπή πολίτη να είναι υποχρεωμένος να αναφερθεί μπροστά σε έναν αστυφύλακα και να καταθέσει τα στοιχεία του γιατί ενδιαφέρθηκε να παρακολουθήσει μια δίκη που αντικειμενικά έχει δημόσιο ενδιαφέρον. Να είναι σαφές ότι πρόκειται για χουντικές πρακτικές αντιμετώπισης αντισυστημικού πολιτικού αντιπάλου. Αυτή η επιλογή για τους κατηγορούμενους, έχει πολύ μεγάλο κόστος.. να είναι σαφές αυτό. Και αν τους αξίζουν συγχαρητήρια είναι γιατί κάνουν μια επιλογή που δεν είναι δωρεάν για αυτούς, τους στοιχίζει και πολύ. Στοιχίζει πολύ περισσότερο σε αυτούς που περιμένουν την αθώωσή τους από αυτό το δικαστήριο. Γιατί βρέθηκαν κατηγορούμενοι με το γνωστό τρικ της «γιάφκας». Δεν ξέρω κατά πόσο ενήμεροι για αυτό, παρενθετικά μόνο θα πω ότι οι περισσότεροι βρίσκονται κατηγορούμενοι σε αυτή την υπόθεση επειδή το σπίτι, η μόνιμη κατοικία ενός από τους κατηγορούμενους, του Χατζημιχελάκη, βαφτίστηκε «γιάφκα». Ένα σπίτι που το έχει με συμβόλαιο, που από πάνω μένει η θεία του, που είναι στο όνομα του πατέρα του, που παρκάρει το αυτοκίνητό του και τη μοτοσικλέτα του μπροστά, αυτό το σπίτι βαφτίστηκε «γιάφκα» με συνέπεια: οποιουδήποτε βρέθηκε δαχτυλικό αποτύπωμα μέσα στο σπίτι.. αυτομάτως έγινε παράνομος. Του ασκήθηκε δίωξη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση (!) Προέκυψε όμως ένα τεχνικό θέμα εδώ: ήταν πάρα πολλά τα δαχτυλικά αποτυπώματα σε αυτό το σπίτι.. Και βεβαίως ήταν και όλη του η παρέα από το Αρσάκειο, γιατί και το παιδί έχει τελειώσει το Αρσάκειο επομένως διάφορα αποτυπώματα παιδιών ευυπόληπτων οικογενειών.. Τραβήχτηκε λοιπόν μια διαχωριστική γραμμή: όσοι είστε αναρχικοί ή όσοι εν πέσει περιπτώσει δηλώνετε ότι είστε σε έναν αντισυστημικό χώρο, είστε μέλη της οργάνωσης με βάση το αποτύπωμά σας.. Οι υπόλοιποι δεν είστε, με βάση το αποτύπωμά σας μέλη της οργάνωσης. Αυτή ήταν η γραμμή που χώρισε αυτούς που ήρθαν ως κατηγορούμενοι και των άλλων που δεν εξετάστηκαν ούτε καν ως μάρτυρες σε αυτή την υπόθεση. Για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: ορισμένοι κατηγορούμενοι φτάσαν εδώ με βάση μια προδιατυπωμένη λίστα «ποιοι είναι ένοχοι». Σαφώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους για κάποιες από αυτές τις ενέργειες, αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ενοχοποίηση και καταδίκη του συνόλου, του περίγυρου αυτών των παιδιών. Αυτά λοιπόν τα παιδιά που διεκδικούν την αθώωσή τους, παίρνοντας την απόφαση με την αποχώρησή τους να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους σε μία δημόσια δίκη, καταλαβαίνετε τι κόστος παίρνουν. Παίρνουν το κόστος να δικαστούν ανυπεράσπιστοι και να καταδικαστούν. Ακόμα μεγαλύτερο κόστος για αυτούς που είναι ελεύθεροι και ρισκάρουν ανά πάσα στιγμή να μπουν φυλακή από αυτή την επιλογή. Για να δείτε σε τι θυσία προβαίνουν με αυτό που κάνουν. Εν τέλει, υπάρχουν εννέα παιδιά τα οποία διδάσκουν αξιοπρέπεια. Και την διδάσκουν αυτή την αξιοπρέπεια σε ένα πλαίσιο που δεν είναι μόνο ο αστυφύλακας που γράφει τα στοιχεία έξω από την πόρτα, είναι και ο ασφαλίτης που βιντεοσκοπεί τους εισερχόμενους μέσα στην δικαστική αίθουσα και έγινε ολόκληρο επεισόδιο για αυτό. Το «φωτογραφικό της ασφάλειας» θυμίζει τίποτα στους παλιότερους; Η διαφορά είναι ότι τώρα τραβάν βίντεο δεν τραβάν απλώς φωτογραφίες.. Η ίδια υπηρεσία είναι που κάνει την δουλειά, δεν είναι άλλη. (τον διακόπτει μία παρευρισκόμενη αυτή ακριβώς τη στιγμή και απαντά «να τελειώσω και να πείτε ο,τι θέλετε..») ..τα ΜΑΤ που δέρνουν στα δικαστήρια σας λέει κάτι; Μπήκαν μέσα στην δικαστική αίθουσα και χτυπήσαν το ακροατήριο με γκλοπ! Είναι και αυτό μέσα στα πλαίσια της δημοσιότητας. Γιατί κάποια κοπέλα έβαλε τις φωνές από το ακροατήριο και αυτό δικαιολογούσε μια διμοιρία να μπει μέσα στο ακροατήριο και να ανοίγει κεφάλια. Θυμίζω κάτι. Πριν από δύο χρόνια έγινε μια δίκη ενός ηγετικού στελέχους της χρυσης αυγής. Επειδή δεν άρεσε το αποτέλεσμα αυτής της δίκης, το δικαστήριο προπηλακίστηκε με όλους τους δυνατούς τρόπους. Δεν βγήκε μία κοπέλα να διαμαρτυρηθεί. Πέταξαν παπούτσια, κέρματα, αντικείμενα στο δικαστήριο, ότι είχαν. Το δικαστήριο έφυγε πανικόβλητο, τα ΜΑΤ δεν μπήκαν μέσα στη δικαστική αίθουσα βεβαίως.. οι χρυσαυγίτες αποχώρησαν με διαδήλωση και με συνθήματα μέσα από την δικαστική αίθουσα. Μετά από ένα χρόνο ξαναδικάστηκε το ίδιο στέλεχος της χρυσης αυγής –γιατί μπορεί να αιφνιδιάστηκαν τα ΜΑΤ την πρώτη φορά παρόλο που ήταν έξω από την δικαστική αίθουσα-.. Έγιναν τα ίδια και χειρότερα. Τρέχοντας έφυγε το δικαστήριο από την δικαστική αίθουσα. Δεν διανοήθηκαν να μπουν οι δυνάμεις της τάξης μέσα.. Οι εκλεκτικές συγγένειες, νομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω από ορατές και είναι και ορατό κατά που στρέφεται η αιχμή του δόρατος του συστήματος.. Επειδή πέρασα τον χρόνο μου, μια κουβέντα μόνο, τι πρέπει να γίνει. Ή μάλλον θα πω καταρχήν τι δεν πρέπει να γίνει. Δεν πρέπει τα δικαστήρια να μεταβληθούν σε επιτροπές επιμέτρησης ποινών. Αν πρέπει να διασώσουμε κάτι είναι τουλάχιστον να μπορούμε να κάνουμε δίκαιες δίκες. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος, δεν πιστεύω ότι μπορούν να διασσωθούν πολλά, ας διασώσουμε τουλάχιστον αυτό που μάθαμε να ονομάζουμε δίκη. Να μην μετατραπούν σε επιτροπές που απλώς επιμετρούν μια ποινή και στέλνουν αυτούς που έχει ορίσει ο διωκτικός μηχανισμός στην φυλακή. Αυτό πρακτικά τι σημαίνει; Ότι και αυτή η δίκη και όλες οι δίκες που συνηθίζουν να στέλνουν στον Κορυδαλλό, γιατί κάποιοι ορίζονται σαν αντίπαλοι, δεν ξέρω σαν τι ορίζονται οι κατηγορούμενοι, πρέπει να γίνονται στο φυσικό τους χώρο, στα δικαστήρια δηλαδή, με ελεύθερη πρόσβαση του κοινού, για να διασωθεί, έστω και ο στοιχειώδης λαϊκός έλεγχος σε αυτή τη διαδικασία της δίκης. Αυτό είναι η δημοσιότητα της δίκης. Είναι ο ελάχιστος λαϊκός έλεγχος. Αυτό πάει να αποκλειστεί σήμερα, ευχαριστώ.

Γιώργος Παπαδάκης:

Στα περισσότερα με έχουν καλύψει τόσο ο Γιάννης όσο και ο Σπύρος.. Εδώ μπαίνει ένα μεγάλο δίλημμα: Φοβόμαστε την δικαιοσύνη και τις ανοιχτές πόρτες ή όχι; Αν δεν τις φοβόμαστε θα πρέπει να τηρήσουμε διαδικασίες. Η αγωνία όλων μας όπως το είπαν και οι δύο συνάδελφοι πριν, ήταν κατά πόσο θα είναι δίκαιη αυτή η δίκη.. Από την έναρξή της φάνηκε ότι κάθε άλλο παρά δίκαιη δίκη θα έχουμε. Στα τόσα χρόνια δικηγορίας και ειδικά στο ποινικό, δεν ξαναμπήκα σε αίθουσα με αυταρχικές διαδικασίες χουντικού προτύπου, που να είναι ο αστυνόμος, ή κατά την προσφιλή έκφραση, ο μπάτσος, που πρώτα θα σε φακελώσει και μάλιστα πλέον φανερά, σου ζητάει επίσημα την ταυτότητα σου, την βγάζει φωτοτυπία και μετά σου επιτρέπει να μπεις μέσα. Αν αυτή είναι δημοκρατία, εγώ ζω σε λάθος χώρα. Αφού λοιπόν κάνει τις διαδικασίες και μπει μέσα, τι πιο αυτονόητο; Έχει πάρει διεθνείς προεκτάσεις αυτή η υπόθεση αυτών των παιδιών.. του δώσαμε κι εμείς την διάσταση που θέλαμε να του δώσουμε σαν κράτος για να βγούμε κραυγαλέα και να λέμε ότι την πατάξαμε στην συνέχεια.. Δύσκολο να περιμαζέψεις ένα μπάχαλο που δημιούργησες, παρά μόνο με μια στημένη δίκη. Και για έχουμε απόλυτη αντιστοιχία, αυτά που κραυγάζαμε ότι πετύχαμε και καταστείλαμε να δικαιωθούν και να ταυτιστούν με μία απόφαση. Οι ανοιχτές πύλες και η δημοσιότητα δεν ευνοούν γιατί θα καταρρέυσουν όποιες κατηγορίες μέχρι σήμερα έχουνε στηθεί. Αυτό, σημαντικό στοιχείο που τους το απέτρεπε ήταν η δημοσιότητα. Άρα δεν έπρεπε να μπαίνει ο οποιοσδήποτε ελεύθερα μέσα. Το δεύτερο: να μην υπάρχουν ντοκουμέντα. Και τι πιο απλό ντοκουμέντο υπάρχει από την καταγραφή της δίκης; ..Όπως προβλέπει και ο νόμος.. Και τι ζητάμε; Το αυτονόητο. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο ένα άτομο να κρατήσει πρακτικά για ένα, δύο, τρεις, πέντε μήνες που μπορεί να κρατήσει η δίκη και ζητήσαμε ηχογράφηση. Τα συστήματα υπήρχαν.. Γιατί άραγε το δικαστήριο παλινδρομώντας τρεις φορές, την μία δεχόταν, την άλλη απέρριπτε, ξαναδεχόταν μετά από την πίεση και επανερχόταν, δίνοντας το άλλοθι η πολιτική εξουσία: ότι δεν υπάρχουν κονδύλια(!) Άραγε τα κονδύλια της παρακολούθησης πως βρέθηκαν; Τα κονδύλια να πληρώνονται διακόσιοι αστυνομικοί και να είναι τριγύρω ακροβολημένοι και να προσπαθούν να απωθήσουν το πλήθος να πλησιάσει καν στον Κορυδαλλό, όχι συην αίθουσα.. στις γωνίες τοποθετημένοι και να απαγορεύουν στον κόσμο να πλησιάσει. Αυτά τα χρήματα δεν τα σκέφτονται που δαπανούνται; Και δεν υπάρχει το κονδύλιο για να κρατηθούνε πρακτικά;! Μήπως φοβούνται την τεκμηρίωση αργότερα; Κι όλα να γίνουν, αν μπορούσαν σε κλειστές θύρες και εν απουσία και των παιδιών και την δική μας; ..Ζητήσαμε πολλές λύσεις, το συζητήσαμε και με τους συναδέλφους, αν το δημόσιο, το ελληνικό κράτος, σε μία τέτοια περιβόητη, όπως την έχουν αποκαλέσει δίκη, δεν θεωρεί ότι έχει τα χρήματα να δαπανήσει για την μαγνητοφώνηση, αλλά τα δαπανεί σε σουϊτες και σαμπάνιες πολιτικών που τα εγκρίνει, τότε κάτι δεν πάει καλά στο σύστημά μας. Σ’αυτή την περίπτωση λοιπόν, εμείς θα κάνουμε μία έκκληση να βρεθεί αυτός ή αυτή που με την δική μας συνδρομή και την οικονομική θα εισφέρουν σε αυτό το κομμάτι του κόστους προκειμένου να υπάρχει ηχογράφηση, αφού το κράτος δηλώνει αδυναμία στην πληρωμή αυτού και δηλώνει δυνατίτητα στις σαμπάνιες.. Σήμερα λοιπόν κάνουμε έκκληση σε φορείς και ιδιώτες και δηλώνουμε ότι εμείς αυτή την δίκη δεν θα την αφήσουμε χωρίς να τηρηθούνε οι συνταγματικοί τύποι και δυστυχώς οι μόνοι που τους προασπίζουν, σε βάρος τους, είναι αυτοί οι νέοι που δικάζονται. Εκεί έχουμε καταντήσει. Χαίρουμε όλοι της εμπιστοσύνης και της επιλογής των ανθρώπων που εκπροσωπούμε, ουδέποτε διασαλεύτηκε οποιαδήποτε εμπιστοσύνη, είμαστε δίπλα τους, από όποιο ρόλο μας θέλουν, για να κάνουμε μία δίκαιη δίκη. Όταν θα γίνει αυτή η δίκαιη δίκη, όποιος έχει τις ευθύνες ας τις αναλάβει. Αλλά θα υπάρχει δίκαιη δίκη. Υπάρχουν παιδιά που για ένα αποτύπωμα σε καπάκι τουαλέτας σύρονται στα ακροατήρια.. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη.. Υπάρχουν παιδιά που προπηλακίζονται, που γρονθοκοπούνται μέσα στα αστυνομικά τμήματα και σε αυτό που λέγεται «αντιτρομοκρατική».. Ψάχνουν εναγωνίως ενόχους.. Ας έρθει η δικαιοσύνη και ας αποκαταστήσει το ρόλο και το θεσμό που της αρμόζει. Είμαστε όλοι εδώ για να προασπίσουμε μια δίκαιη δίκη! Καλό θα είναι και τα μέσα να είναι και προσεκτικά και λιγότερο καθοδηγούμενα. Δεν κάνει καλό στην δημοκρατία. Δεν κάνει καλό στην δίκη. Είναι όλοι νέοι άνθρωποι και θα μπορούσαν αυτά τα παιδιά να είναι παιδιά του οποιουδήποτε που βρέθηκαν σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο. Να είμαστε προσεκτικοι γιατί μπορεί να είναι δίπλα μας αύριο μια τέτοια δίκη. Ευχαριστώ.

Κώστας Παπαδάκης:

Με την άδεια των υπολοίπων συναδέλφων να πάρω κι εγώ τον λόγο να πω ορισμένα πραγματα.. Καταρχήν αισθάνομαι την ανάγκη να πω το εξής: Έχω μπροστά μου τους γονείς των παιδιών με την αγωνία για την δίκη την οποία μοιραζόμαστε μαζί κάθε μέρα, έχω μπροστά τους φίλους και αλληλέγγυους και συμπαραστάτες, έχω μπροστά και τους δημοσιογράφους του δικαστικού ρεπορτάζ. Αισθάνομαι την ανάγκη να πω ως δικηγόρος που συμμετέχω χρόνια σε πολιτικές δίκες ότι για το ήθος και την ευσυνειδησία των δημοσιογράφων που έχω απέναντι μου εγγυώμαι προσωπικά, το λέω γιατί υπήρχαν κάποιες εντάσεις τις προηγούμενες μέρες και είμαι σε θέση να ξέρω ότι προσπαθούν να γράφουν με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και ειλικρίνεια αυτά τα οποία συμβαίνουν και αν πολλές φορές τα κείμενά τους δεν φτάνουν στα έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα όπως τα δίνουν δεν ευθύνονται οι ίδιοι αλλά οι πολιτικές σκοπιμότητες της αρχισύνταξης που διαμεσολαβούν. Το δεύτερο που έχω να πω είναι, όπως είπα και πριν, αποτιμούμε φόρο τιμής στους συναδέλφους που τίμησαν στο ακέραιο και κράτησαν ψηλά την θεσμική και κοινωνική τους αποστολή, αρνούμενοι να γίνουν δοτοί δικηγόροι και όργανα αναπλήρωσης της απουσίας των κατηγορουμένων, όργανα δηλαδή τα οποία λειτουργούν ενάντια στις εντολές εκείνων που υποτίθεται ότι έχουν διοριστεί για να υπερασπίζονται. (τον διακόπτει η Κουρτοβικ για να αναφέρει ότι ).. η ενημέρωση από τον κύριο διευθυντή του δικηγορικού συλλόγου είναι ότι επιδίδονται ήδη διορισμοί νέων δικηγόρων σε αντικατάσταση αυτών που αρνήθηκαν χθές να αναλάβουν, σήμερα, για να πάνε αύριο. Καλούμε και αυτούς να τιμήσουν στο ακέραιο την θεσμική και κοινωνική τους αποστολή και να αρνηθούν. Καλούμε τον δικηγορικό σύλλογο να βγάλει ανακοίνωση τώρα και να τους προστατεύσει, αποκαθιστώντας ποια είναι η θεσμική και κοινωνική των δικηγόρων. Καλούμε το δικαστήριο να σταματήσει αυτές τις ψαρωτικές απειλές για πειθαρχικές και ποινικές διώξεις και δηλώνουμε ότι έχουν την αμέριστη συμπαράστασή μας οι συνάδελφοι αυτοί και ότι εν πάσει περιπτώσει δύσκολα θα βρεθούν δικηγόροι επίορκοι οι οποίοι θα παίξουν αυτό το ρόλο. Κατά τα λοιπά, έχουμε εννέα κατηγορούμενους πολύ νέους για να προδώσουν τις αρχές και τα πιστεύω τους, πολύ έντιμους και πολύ αξιοπρεπείς για να συμβιβαστούν με υπολογισμούς «φεύγω από τη δίκη γιατί δεν ανέχομαι το φακέλωμα ή κάθομαι και διακινδυνεύω να φάω τριάντα-σαράντα χρόνια σε μια δίκη φρονηματική, με έλλειψη πλήρη ατομικών ενοχοποιητικών στοιχείων, με μόα στοιχεία τις προσωπικές σχέσεις και παρέες, την πολιτική ιδεολογία και κάποια δαχτυλικά αποτυπώματα σε ένα σπίτι, σε κάποια βιβλία και με άπειρες αυθαιρεσίες που ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει να τις βλέπουμε γιατί δεν υπάρχει ακόμα δίκη. Να πω για τις ταυτότητες: Δεν υπάρχει καμία διάταξη στον κώδικα ποινικής δικονομίας ή αλλού ή στο σύνταγμα η οποία να επιβάλλει, να προβλέπει ή να ανέχεται τη λήψη και καταγραφή των στοιχείων ανθρώπων οι οποίοι πηγαίνουν να παρακολουθήσουν μια δίκη. Αυτό που συμβαίνει, συμβαίνει γιατί, η δίκη γίνεται μέσα στις φυλακές από επιλογή της κυβέρνησης και της διοίκησης του εφετείου, στο χώρο των φυλακών γίνεται καταγραφή των στοιχείων, συνεπώς για να σταματήσει αυτό το πράγμα ζητάμε από το δικαστήριο να ανακαλέσει την απόφασή του και ζητάμε και από τον δικηγορικό σύλλογο νας πέμβει άμεσα στον υπουργό δικαιοσύνης που είναι ο μόνος αρμόδιος και για τη λειτουργία των φυλακών και των σωφρονιστικών υπαλλήλων, να διατάξει να σταματήσει να γίνεται αυτή η καταγραφή, διαφορετικά, εδώ και τώρα να φύγουμε από τον Κορυδαλλό και να πάμε σε άλλη αίθουσα, στην Ευελπίδων στο εφετείο ή οπουδήποτε αλλού.. Πέραν του ότι η αίθουσα αυτή έχει και τρομερά προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής, τα έχετε δει όσοι είστε παρόντες, κάποιοι δικηγόροι δεν χωράμε ούτε ένα χαρτί Α4 να ακουμπήσουμε πάνω στο έδρανο γιατί είναι στενό, δεν μπορούμε να κάνουμε την δουλεια μας. Όσον αφορά την λήψη των πρακτικών. Η αστεία δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν κονδύλια ήδη έχει καταρριφθεί από τα επιχειρήματα των προηγούμενων, γιατί βεβαίως υπάρχουν τα λεφτά για να πληρωθούν 18 τουλάχιστον διορισμένοι δικηγόροι σε μια δίκη μεγάλης διάρκειας, υπάεχουν κονδύλια για να πληρώνονται αστυνομικοί, να γίνονται πολυτελείς μετακινήσεις ανθρώπων που κινδυνεύουν κλπ, δεν υπάρχουν κονδύλια δήθεν για τα πρακτικά. Δεν θα πω στην κυβέρνηση αυτό που είπε ο Σπύρος «σπευστε να απευθυνθείτε στην τρόικα» ή αυτό που σκέφτομαι από μέσα μου, «να απευθυνθείτε στη SIEMENS».. Ο ιδιωτικός τομέας ‘ίσως προσέφερε κάτι για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.. θα πω μόνο πως έχει κάνει ένα μεγάλο σφάλμα το δικαστήριο, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του υπουργείου για την διάταξη του 142Α του κώδικα ποινικής δικονομίας, καθιερώνει την τιμητική ευχέρεια τήρησης πρακτικών με φωνοληψία. Η τιμητική ευχέρεια, στα κακουργήματα, απόκειται στην κρίση του δικαστηρίου και μόνο. Από τη στιγμή που το δικαστήριο κρίνει ότι η τήρηση των πρακτικών πρέπει να γίνει με φωνοληψία, είναι υποχρεωμένο το υπουργείο και οποιοσδήποτε τομέας της εκτελεστικής εξουσίας να το εφαρμόσει. Δεν είναι δυνατόν σε δίκες διαζυγίου, ακόμα και λόγω διετούς διάστασης να τηρείται μαγνητοφωνημένη διαδικασία λήψης πρακτικών και σε μία τέτοια δίκη να μην τηρείται. Και έχει την σημασία γιατί αυτή η καθημερινή μαγνητοφώνηση και κυρίως η καθημερινή απομαγνητοφώνηση των πρακτικών της προηγούμενης μέρας, λύνει τελείως το θέμα της δημοσιοποίησης κατά τρόπο που να μην επιτρέπει σε κανένα μέσο μαζικής ενημέρωσης να διαστρεβλώνει να συκοφαντεί και να αλλοιώνει το περιεχόμενο της δίκης αυτής. Γιατί συμβαίνει πάντοτε, όταν έρχεται η στιγμή να ακουστεί η φωνή του κατηγορουμένου και της υπεράσπισης, τότε παρατηρείται οι προβολείς να χαμηλώνουν, οι κάμερες να κλείνουν και τα μέσα να σιωπούν.. Εάν λοιπόν δεν είναι το κράτος σε θέση να διεξάγει την δίκη εκεί εμείς θεωρούμε έτσι και αλλιώς απαράδεκτο να γίνονται δίκες μέσα στις φυλακές! Συνεπώς, ζητάμε από το δικαστήριο αφενός να ανακαλέσει τις αποφάσεις του, τόσο εκείνη με την οποία επιτρέπει την καταγραφή των στοιχείων και την παράδοση της ταυτότητας των εισερχομένων, όσο και εκείνη με την οποία ανακαλεί την απόφαση που είχε ζητήσει την τήρηση των πρακτικών με φωνοληψία. Ζητάμε από τον δικηγορικό σύλλογο που μας φιλοξενεί εδώ πέρα -και υπάρχουν και στο ακροατήριο υποψήφιοι πρόεδροί του στις εκλογές που θα γίνουν στα τέλη του επόμενου μηνός- να πάρει θέση σήμερα απέναντι στον υπουργό δικαιοσύνης και για την τήρηση των πρακτικών με φωνοληψία και για να γίνεται δίκη χωρίς φακέλωμα. Θέλουμε η δίκη να γίνει με την παρουσία των κατηγορουμένων και με συνηγόρους της επιλογής τους. Δεν θέλουμε μια δίκη ερήμην, μια δίκη-παρωδία, μια δίκη στην οποία θα βρεθούνε κάποτε κάποιοι επίορκοι συνάδελφοι οι οποίοι για τα τριάντα αργύρια της αμοιβής της υπουργικής απόφασης θα δεχτουν να παίξουν αυτό το ρόλο σε βάρος των κατηγορουμένων.. Θέλουμε να γίνει η δίκη και να μπορέσουμε να εκφράσουμε τα υπερασπιστικά τους δικαιώματα. Αυτά και ευχαριστώ..

Ιωάννα Κούρτοβικ:

Εγω να συμπληρώσω δύο πράγματα, δυό λόγια μόνο να πω.. Ότι αυτή η δίκη είναι μια δίκη που δεν είναι σαν τις άλλες, δεν είναι σαν αυτές τις δίκες που μέχρι τώρα ξέρουμε.. Δεν είναι σαν τις άλλες γιατί όπως και οι προηγούμενες πολιτικές δίκες που έγιναν σε εκείνη την αίθουσα του Κορυδαλλού.. είναι δίκες που γίνονται με ¨ειδικούς¨ νόμους, από δικαστήριο με ¨ειδική σύνθεση¨, σε μια ¨ειδική¨ αίθουσα, με ¨ειδικές¨ συνθήκες ασφαλείας και εκ των πραγμάτων, είναι μια δίκη, ένα δικαστήριο μάλλον που θυμίζει στη συνείδησή μας «έκτακτο δικαστήριο». Είναι μια δίκη από την άλλη που αφορά ένα κομμάτι της νεολαίας, ένα κομμάτι της νεολαίας που γεννήθηκε, αν θέλετε ωρίμασε υπό τις συνθήκες του προηγούμενου Δεκέμβρη, του Δεκέμβρη του ’08, αναπνέοντας έναν αέρα ελευθερίας, μια γενιά που είτε βρίσκεται στα έδρανα των κατηγορούμενων, είτε βρίσκεται στα έδρανα των παρατηρητών, των πολιτών.. Είναι μια γενιά αμόλυντη, ατίθαση, εξεγερμένη, ανυπότακτη και είναι –δίκαια- καχύποπτη απέναντι στο σύστημα. Νομίζω ότι το δικαστήριο πρέπει να λάβει υπόψη του αυτά τα πράγματα.. Αυτή η δίκη δεν αφορά εννέα άτομα.. Είδαμε στο δικαστήριο ότι αφορά ένα πολύ πλατύ κομμάτι εκείνης της νεολαίας που ωρίμασε, όπως είπα κάτω από εκείνες τις συνθήκες και πρέπει να προσαρμόσει το ύφος, το λόγο του, τις εκτιμήσεις και τις αποφάσεις του σε αυτό το δεδομένο.

Παπαρούση Άννα:

Αυτό που νομίζω ότι πρέπει να αποτυπωθεί από όλες αυτές τις διαδικασίες, που γίνεται εύκολα αντιληπτό από αυτά που περιέγράψαν οι συνάδελφοί μου, είναι ότι στην περίπτωση της υπόθεσης αυτής, έχουμε εφαρμογή ενός ειδικού ποινικού δικαίου και μιας ειδικής ποινικής δικονομίας. Είναι η πρώτη φορά που οδηγούνται σε δίκη κατηγορούμενοι με βάση την καινουρια ρύθμιση του ποινικού κώδικα, του άρθρου 187Α , αυτό σημασιοδοτεί αν θέλετε και την «πολιτικότητα» της αντιμετώπισής τους από τις αρχές. Έχουμε λοιπόν αυτά τα δεδομένα που περιγράφηκαν. Το αίτημα των κατηγορουμένων για δημοσιότητα της δίκης, από ότι αντιλαμβάνεστε δεν είναι ένα επαναστατικό αίτημα. Είναι ένα αίτημα το οποίο θα μπορούσε να το θέσει ο οποιοσδήποτε πολίτης βρισκόταν να δικάζεται κάτω από αυτές τις συνθήκες, της πλήρους έλλειψης δημοσιότητας, της εμποδιζόμενης δημοσιότητας. Και θέλω να πω εδώ το εξής: Όλες οι συνθήκες ασφαλείας για το δικαστήριο τηρούνταν, ούτε οι κατηγορούμενοι είχαν ποτέ την απαίτηση να μην τηρηθούν. Αυτό το οποίο ζήτησαν οι κατηγορούμενοι είναι να μην παρακρατούνται –πρωτοφανές φαινόμενο- οι ταυτότητες των εισερχομένων στη δικαστική αίθουσα, των ανθρώπων που ήθελαν να παρακολουθήσουνε τη δίκη. Και ας είμαστε εδώ σαφείς. Λέω λοιπόν ότι πρέπει και οι αρχές να περιορίζονται γιατί αυτό που προέχει σε μία δίκη, είναι η προστασία του κατηγορουμένου, των δικαιωμάτων του. Δεν μπορεί δηλαδή με ευκαιρία την δίκη αυτή να κάνουνε και οι αρχές την «εργασία» τους. Ούτε οι υπηρεσίες. Υπάρχουν άλλοι τόποι να επιτελέσουν τις εργασίες που θέλουν να επιτελέσουν. Αυτό που ήταν σαφές από την αρχή ήταν ότι το αίτημα των κατηγορουμένων ήταν να μην επιδεικνύεται η αστυνομική ταυτότητα σε όσους ανθρώπους θέλουν να παρακολουθήσουν αυτή την δίκη, σε αυτή την ψευδο-αίθουσα που επιφύλαξε το κράτος για την δίκη αυτή και για να συνεχιστεί η δίκη, αυτό ήταν το αίτημα των κατηγορουμένων. Μία παρατήρηση σε σχέση με το αίτημα που έθεσαν οι συνήγοροι, να μην εξακολουθήσει αυτό το μέτρο είναι ότι μια σκέψη που μπορεί κανείς να κάνει είναι, σε σχέση με την αρχή της αναλογικότητας που εγκαθιδρύεται από το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και αποτελεί και αποτελεί και εθνικό δίκαιο πλέον, είναι εάν το μέτρο αυτό ήταν ανάλογο και απαραίτητο για τον έλεγχο των εισερχομένων. Στην πραγματικότητα, εάν το καλοσκεφτείτε θα δείτε ότι δεν ήταν καθόλου αναγκαίο. Θα μπορούσε δηλαδή να επιτευχθεί μια άλλη λύση, με την απλή επίδειξη της ταυτότητας να εισέρχεται ο κόσμος, να τηρηθεί στοιχειωδώς η αρχή της δημοσιότητας.. Άρα καταλήγουμε ότι το δικαστήριο κατέληξε σε ένα μέτρο το οποίο ήταν ιδιαίτερα επαχθές για τους κατηγορουμένους. Διότι κάθε κατηγορούμενος έχει την αξίωση να γίνεται η δίκη του με βάση τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές. Η δημοσιότητα της δίκης δεν κατοχυρώνεται μόνο από τον κώδικά ποινικής δικονομίας, κατοχυρώνεται από το σύνταγμα. Έτσι λοιπόν όταν πλήττεται μια τέτοια αρχή καταλαβαίνουμε ότι η δίκη γίνεται πλέον κάτω από ειδικές συνθήκες. Αυτές οι ειδικές συνθήκες είναι αυτό στο οποίο αντιδρούν οι κατηγορούμενοι και πραγματικά πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε δικαζόμενος κάτω από αυτές τις συνθήκες, τις ίδιες θέσεις ακριβώς θα είχε πάρει. Ευχαριστώ.

Ιωάννης Γιαννάκης:

Όσον αφορά το θέμα των ταυτοτήτων, έχει αντιμετωπιστεί πλήρως από τους συναδέλφους, θα ήθελα να επισημάνω αυτό που είχαμε την ευκαιρία να πούμε και στο δικαστήριο: Είναι περίεργο να ζητούμε το αυτονόητο. Δηλαδή είναι παράξενο να πηγαίνεις σε ένα δικαστήριο, το οποίο δικαστήριο έχει την υποχρέωση να διασφαλίσει τον σωστό τρόπο λειτουργίας του και αυτό το οποίο έπρεπε να το ζητά το ίδιο το δικαστήριο.. να το ζητάς εσύ. Ακούσαμε ότι έχουν κλητευτεί ήδη γύρω στους 70 μάρτυρες.. Αντιλαμβάνεται κανένας, μερικές χιλιάδες σελίδες δικογραφίας, 70 μάρτυρες, 18 τουλάχιστον δικηγόροι –δικαιούται ο καθένας μέχρι τρεις δικηγόρους, αγορεύσεις, πρακτικά, ενστάσεις, προσφυγές.. Ποιόν προστατεύουν αυτά τα πράγματα; Γιατί εμείς να αποποιούμεθα του δικαιώματός μας να βάλουμε ενστάσεις για την τήρηση των πρακτικών. Τα πρακτικά σε αυτή τη δίκη είναι ένα στοιχείο που εξασφαλίζει απόλυτα αυτή την δημοσιότητα. Συνεπώς, η επίκληση μιας απάντησης, μετά από την προσπάθεια του δικαστηρίου να πει ότι δεν υπάρχει ευχέρεια οικονομική.. δεν διευκρινίστηκε ποια είναι η αξία αυτού του πράγματος για να υπολογιστεί πόσο κάνει; 10.000 ευρώ; 20.000ευρώ; 30.000 ευρώ; Πόσο κάνει;

Τη στιγμή που όπως επισήμαναν όλοι οι δικηγόροι ότι σε όλα τα έδρανά τους –που βεβαίως δεν είναι έδρανα, είναι για να τοποθετείς μία σελίδα Α4- υπάρχουν μεγάφωνα, υπάρχουν μικροφωνικές εγκαταστάσεις, σε άλλη δίκη προφανώς υπήρξε και πρόβλεψη για τηλεοπτική κινηματογράφηση της αίθουσας, συνεπώς φαίνεται στον χώρο αυτό που δεν πληροί τους όρους της κανονικής δίκης, να υπάρχουν οι όροι, τουλάχιστον της μαγνητοφώνησης και της απομαγνητοφώνησης. Συνεπώς, νιώθουμε άσχημα, και το είχαμε εκφράσει όλοι οι συνάδελφοι να ζητούμε αυτό το οποίο το ίδιο το δικαστήριο έπρεπε να εξασφαλίσει. Συνεπώς όταν πάμε σε έναν αγώνα, η έκβασή του είναι άγνωστη.. Αλλά τουλάχιστον να μπείς μέσα στο γήπεδο και να παίξεις με συγκεκριμένους κανόνες. Χωρίς εκφράσεις, χωρίς χαρακτηρισμούς, χωρίς τίποτε. Συνεπώς για οποιαδήποτε δίκη, οποιουδήποτε χαρακτηρισμού δίκη εφόσον προβλέπεται από το νόμο η δυνατότητα μαγνητοφώνησης και απομαγνητοφώνησης, που εξυπηρετεί και το δικαστήριο και τους εισαγγελείς και τους παράγοντες όλους της δίκης, δεν αντέχει σε καμία λογική αυτή η άρνηση. Το ίδιο πιστέυω και για το θέμα των ταυτοτήτων.. Διότι το επιχείρημα το οποίο είχε αναφερθεί την προηγούμενη φορά ότι τηρούνται οι όροι ασφαλείας των φυλακών, είχε διατυπωθεί από όλους τους συναδέλφους ότι εμεις δικαζόμαστε σε αίθουσα του εφετείου Αθηνών, άρα αποφασίζει το εφετείο αθηνών και όχι ο διευθυντής των φυλακών. Συνεπώς τα αυτονόητα θα έπρεπε να τηρηθούν, να μην προκληθούν αυτές οι ενστάσεις και να μην είχαμε αυτή την στιγμή την αναγκη να επικοινωνήσουμε μαζί σας, όχι επι της ουσίας της υπόθεσης αλλά επι των διαδικασιών τις οποίες προβλέπει ο ίδιος ο νόμος. Ευχαριστώ πολύ.

ανεύθυνος αναδημοσίευσης: j4nus

σύντομο αντι-τρομολαγνικό λινκ: http://wp.me/pPn6Y-6lF