Category Archives: Πολιτισμός

Φεστιβάλ “Η Τέχνη απέναντι στη μισαλλοδοξία”…

Ο Σύνδεσμος Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας, ο πολιτιστικός σύλλογος “Διαδρομές” και το σωματείο “Θέατρο των Πολιτών” συνδιοργανώνουν με τη συμμετοχή καλλιτεχνικών συλλογικότητων της πόλης αλλά και μεμονωμένων καλλιτεχνών στις 24 & 25 Σεπτεμβρίου στο θερινό κινηματογράφο Ζέφυρο ένα διήμερο καλλιτεχνικό φεστιβάλ με τίτλο "Η Τέχνη απέναντι στη μισαλλοδοξία".

Η Τέχνη απέναντι στη μισαλλοδοξία

Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε στη χώρα μας να αναπτύσσεται έντονη δραστηριότητα από περιθωριακές ακραίες ομάδες που στο παρελθόν είχαν περιορισμένη δράση. Οι ομάδες αυτές κάνουν όλο και πιο αισθητή την παρουσία τους με επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες, σε εναλλακτικούς πολιτιστικούς χώρους και σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα ή ακόμη και σε δημιουργούς. Όλα αυτά τα περιστατικά, που στρέφονται ευθέως ενάντια στην ελευθερία της τέχνης και της καλλιτεχνικής έκφρασης, προμηνύουν επιπλέον τάσεις εκφασισμού της κοινωνίας Είναι άλλωστε ιστορικά βεβαιωμένο ότι ομάδες μισαλλόδοξων αντιλήψεων και φονταμενταλιστικών πεποιθήσεων θέτουν στο στόχαστρό τους τόσο καλλιτεχνικά έργα όσο και τους ίδιους τους δημιουργούς τους, όταν οι τελευταίοι τολμούν να θίξουν ή να αμφισβητήσουν «εθνικές» αξίες και «ηθικές» επιταγές της καθεστηκυίας τάξης. Ειδικά σε περιόδους κοινωνικο-οικονομικών κρίσεων τα συντηρητικά και φοβικά ανακλαστικά της κοινωνίας ενεργοποιούνται, έτσι αυτές οι ομάδες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να στρατολογούν όλο και  περισσότερα μέλη και να γίνονται σταδιακά σημαντικοί παράγοντες στα κοινωνικά δρώμενα του τόπου.

Για αυτό εμείς ως σκεπτόμενοι άνθρωποι των τεχνών, των γραμμάτων και του πολιτισμού, ως συνειδητοποιημένοι πολίτες δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε όλα αυτά τα φαινόμενα μισαλλοδοξίας που σαρώνουν την ελληνική κοινωνία.
Ως θιασώτες της ελευθερίας της καλλιτεχνικής έκφρασης αλλά και της αντίληψης ότι ο Πολιτισμός και οι Τέχνες ενώνουν τους ανθρώπους ορθώνουμε με την παρουσία μας σε αυτό το Φεστιβάλ ένα καλλιτεχνικό-κοινωνικό ανάχωμα απέναντι στη μισαλλοδοξία.

Για αυτό καλούμε όλους τους καλλιτέχνες της πόλης μας αλλά και τους
πολίτες να δώσουν το παρόν στο Φεστιβάλ και να συνυπογράψουν το παραπάνω κείμενο…

Πρόγραμμα Φεστιβάλ "Η Τέχνη απέναντι στη μισαλλοδοξία"

Θερινός Κινηματόγραφος Ζέφυρος

Είσοδος: ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Έκθεση Φωτογραφίας από μέλη του Φωτογραφικού Ομίλου Καβάλας
και μεμονωμένους φωτογράφους
Έκθεση έργων από μέλη της Art Attack

Σάββατο 24/9

20.00 Προβολή ταινίας "Die Welle" ("To κύμα")

22.00 Συζήτηση
ομιλητές:
Θ. Τριαρίδης (Συγγραφέας)
Δ. Σταγγίδης (Εικαστικός)
Rojer (Καλλιτέχνης γκράφιτι)

24.00 Προβολή "Exit through the gift shop" του Banksy

Κυριακή

16.00 Γκράφιτι έξω από το Ζέφυρο
και masterclass γκράφιτι
Rojer, Arlo, Snot, Jers

19.00 "Μονόλογοι από τη Γάζα"
εφηβικό τμήμα Θεατρικής Μηχανής

19.30 Συναυλία
SVM's
Urban Stylers (breakdance show)
Κ.Π.Ρ
Μάτια του Δρόμου
Ηρωας & Κιμωνας
Dreamers
Αργύρης Μπακιρτζής
Ασταθής Ισορροπία
Στάθης Δρογώσης

καλλιτεχνικό σύντομο λινκ:https://asylo.squat.gr/?p=1393

Ποιήματα για το Νίκο Μπελογιάννη

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από athens.indymedia.org

Αλέκου Ρεπάντα: Του Μπελογιάννη

«Αγαπάμε τη Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατήγορούς μας. Το δείξαμε όταν κινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα». ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Του Μπελογιάννη
Αλέκου Ρεπάντα

Ο Γράμμος εσυνέφιασεν τα μάτια του βουρκώσαν
του Γκόλιου οι ψηλές κορφές μοιρολογούν και κλαίνε
κι όσες βρυσούλες γάργαρες θολώνουν και στερεύουν
κι η νύχτα απόψε πήχτωσε κι η αυγή δε ροδοσκάει
μήτε του γήλιου οι χρυσές αχτίδες πια ζεσταίνουν
μήτε στου Αιγαίου τα νερά καράβια αρμενίζουν.

Κι ένα πουλί γλυκόλαλο ρωτάει έναν διαβάτη:
-Τι τάχα βάρος έπεσε στη γη την καρποδότρα
κι όλα θρηνούν κι όλα βογγούν με μαύρα μοιρολόγια;
Μήνα φωτιά την έκαψε, μήνα κι αστροπελέκι;
– Μηδέ φωτιά την έκαψε, μηδέ κι αστροπελέκι
ένα λεβέντη πιάσανε φασίστες και κοπέλια
με προδοσια μπαμπέσικη καρτέρι τού 'χαν στήσει.
Λεβέντης είν' στ' ανάστημα, της γης αντρειωμένος,
πόχει λαφιού περπατησιά και μάτια αετήσια
στη σάγητια 'ναι μάστορας λέοντα τόνε κράζουν.
Χίλιοι μπροστά τον πήγαιναν και δυο χιλιάδες πίσω
κι από ζερβά κι από δεξιά με πάλες και με σπάθες
γεμάτοι μίσος και χολή και παν να τον δικάσουν.
Τη δίκη του τοιμάσανε ξένοι και ντόπιοι λύκοι.
Για ν' αρνηθεί τ' αδέλφια του χρυσά φλωριά του τάζουν.
Κι όλοι τριγύρω κάθησαν και τον τηρούν και τρέμουν
σα φύλλα χινοπωρινά πουν' έτοιμα να πέσουν.
Κιτάπια φέρουνε πολλά τόνα κατόπι στ' άλλο.
Κι αφού τα καλοδιάβασαν και κατηγόρησάν τον
πως τάχα κακοφέρθηκε σε νόμους αφεντάδων
ένας απ' τους τρανήτερους σηκώθη και του κρένει:
– Πούθε μωρέ κατάγεσαι και ποιο 'ναι το ονόμα σου;
– Απ' το Μωριά κατάγομαι τον πολυδοξασμένο
πούναι γιατάκι των κλεφτών, κάθε κορφή και δόξα,
κάθε βρυσούλα φλάμπουρο και τ' όνομά μου Νίκος.
– Και ρίζα ποια σ' ανάθρεψε, και ποια 'ναι η συντροφιά σου;
– Η ρίζα μ' είν' ελληνική στον κόσμο ξάκουσμενη
καλόκαρπη 'ν από παλιά – το δίκιο συντροφιά μου.
– Και ποιο 'ναι βρε το γένος σου π' αφέντη δεν ακούει;
– Το γένος μ' είν' περίφανο των Κολοκοτρωναίων
που δεν προσκύνησαν ποτέ διάτα προσκυνημένων,
μήτε σπαθιά φοβήθηκαν βεζύρηδων κι αγάδων.
– Αρνιέσαι βρε το γένος σου μη σ' αφανίσει βόλι
να προσκυνήσεις άρχοντα, στη δούλεψή του νάμπεις;
– Το γένος μου το αγαπώ κι αν χρειαστεί πεθαίνω
να το δοξάσω ως είν' πρεπό, παρά να προσκυνήσω
κοτσαμπασίδικο φλουρί, ζαΐμικο χρυσάφι.
Κι αν τύχει βόλι και με βρει και τη ζωή μου κόψει
ένας εγώ κι αν χαθώ, χιλιάδες θα φυτρώσουν
το γένος να δοξάσουνε κι ότι είν' πρεπό να κάνουν!
Τα πουλημένα τα σκυλιά σαν άκουσαν το Νίκο
λυσσάξανε 'πο το κακό και τον αλυσοδένουν.
Κι αυτός τους βλέπει και γελά πως τρέμουν τη γενιά του
οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες κι οι ξένοι αφεντάδες.
Κι η πόρτα ευτύς γοργάνοιξε, μπουλούκμπασης προβάλλει
και κοντοστέκει δίπλα κει σ' έναν ξενομερίτη
κι αφού κρυφομιλήσανε φετφάν άλλο διαβάζει
και θάνατο σαν πρόσταξε χαμόγελα ο Νίκος
κρατώντας το γαρούφαλο το μοσκομυρισμένο
άλικο σαν το αίμα του, φλογάτ' ως η ψυχή του.
Τα αφέντικα θεριέψανε, αίμα ζητούν να πιούνε
προστάζουν τα μπουλούκια τους κι όλα τα τσαγκαλάκια
το θάνατο γυρεύουνε, οχροί, τ' αντρειωμένου.

Και στο Γουδί τον στήσανε πριν ήλιος να φωτίσει
τρισκόταδο μια Κυριακή -του Μάρτ' ήταν τριάντα
Μ' όλα σύνεργα μαζί κι όλα φαρμάκι στάζαν.
Και στη γλυκιά την ξαστεριά τ' αστέρια π' αραιώναν
πριν να του κόψουν την πνοή, εφώναξε ο λεβέντης:
«Πατρίδα ακριβομάνα μου και σεις αδέρφια σκλάβοι
πετάξτε τούτο το βραχνά, τη λάμια, τη φοβέρα
που μας πατάνε ζωντανούς κι αίμα δικό μας πίνουν
και λυτρωμό στον τόπο μας αδέρφια να γευτούμε.
Παγκόσμια να 'ν' η Χρυσαυγή κι ευτυχισμένη η πλάση
και δίκαια ν' αχτιβολεί στην οικουμένη ο γήλιος».
Τ' άκουσε η γη και τρόμαξε και άρχισε να σιέται
κι ο ουρανός βροντάστραψε κι αστροπελέκια ρίχνει
κι ο κάτω κόσμος χαλασμός, το γίγαντα φοβάται.
Κι από ψηλά ένα σύννεφο μαύρο, ανεμοδαρμένο,
πέφτει στη γη σαν αστραπή, βογγώντας μανιασμένο
και παίρνει την φωνή ψηλά, μαζί του τηνε σέρνει
κι απλώνει την ο άνεμος σ' όλη την οικουμένη.
Τ' άκουσε ο σκλάβος ο λαός και σφίγγει τη γροθιά του
και το κορμί του στήλωσε, το μίσος του θεριεύει
και δίνει όρκο φοβερό και γδικιωμό του τάζει.
Μάρτης 1953

Το ποίημα μας το έστειλε ο σ. Γιώργος Φωτόπουλος, πρώην πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία.


Κώστας Βάρναλης: Στους Μπελογιάννηδες

«Ο Μπελογιάννης πέθανε. Δε θυσίασε τίποτε από την τιμή μας. Ούτε από την ελπίδα που έχουμε στο Αύριο που στραφτοβολά»

ΠΟΛ ΕΛΥΑΡ

Στους Μπελογιάννηδες

Κώστας Βάρναλης

Χαραβγή κατεπάνω του θανάτου
βάδιζεν η καρδιά σου, Παληκάρι,
λες κ’ είταν άλλος: άγουρος που ορθρίζει
ν’ ανταμώσει κρυφά την πρώτη αγάπη.

Σε κάθε βήμα ψήλωνε η κορφή σου,
το ηλιοστεφάνι τ’ ουρανού να φτάσει.
Κι αν χάραζε για σένα αιώνια Νύχτα,
η προδοσιά χορέβοντας σε φτυούσε.

Με χέρι’ αλυσωμένα, που αγαπούσαν
να κρατάνε για τον οχτρό ντουφέκι
και γαρούφαλο για το μάβρο Νόμο
σε βάλανε σημάδ’ οι πλερωμένοι

οι αρματολόγοι το χεροδεμένο,
τον Έναν οι πολλοί, τον άντρα οι φούστες,
οι τρίδουλοι το λέφτερο κ’ η λάσπη
τον πρωτανθό της Αρετής, Εσένα!

Δεν έχεις τάφο, άλλ’ όπου ηλιοβολιέται
γαρούφαλο στητό κι όπου βροντάει
καριοφίλι της λεφτεριάς, ολόρθον
η Μούσα σε φιλεί κι ο Μακρυγιάννης.
Δεν έχεις κι όνομα. Οι μάβροι το μαβρίσαν.
Μα το λένε στη ρεματιά τα’ αηδόνια,
οι ανέμοι στα πλατάνια και στα ελάτια
και τα νερά σε θάλασσα και βρύσες.
Μην κλαίτε, μάνες μαβρομαντηλούσες
και συ, Μεγάλη Μάνα των μανάδων!
Όπου να ναι, Θα τον νεκραναστήσει
μέγας λαός κι αφτός αναστημένος

Γ. Ρίτσος: Νίκος Μπελογιάννης

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

58 χρόνια  από την εκτέλεση-δολοφονία του

Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά

πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.

Μ’  ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη  την αθανασία.

Μ’  ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο  για να μη νυχτώνει.

Καλημέρα  σύντροφοι

Καλημέρα  ήλιε

Καλημέρα  Μπελογιάννη.

Γιάννης Ρίτσος 1952

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ

Έχω απάνω στο τραπέζι μου
τη φωτογραφία του ανθρώπου
με το άσπρο γαρούφαλο —
που τον ντουφέκισαν
στο μισοσκόταδο
πριν απ' την αυγή,
κάτω απ' το φως των προβολέων. 

Στο δεξί του χέρι
κρατάει ένα γαρύφαλο
πούναι σα μια φούχτα φως
απ' την ελληνική θάλασσα.

Τα μάτια του τα τολμηρά,
τα παιδικά,
κοιτάζουν, άδολα,
κάτω από τα βαριά μαύρα τους φρύδια.

Έτσι άδολα —
όπως ανεβαίνει το τραγούδι
σα δίνουν τον όρκο τους
οι κομμουνιστές.
Τα δόντια του είναι κάτασπρα —
ο Μπελογιάννης γελά.
Και το γαρύφαλο στο χέρι του
είναι σαν το λόγο πούπε στους ανθρώπους
τη μέρα της λεβεντιάς —
τη μέρα της ντροπής. 

Αυτή η φωτογραφία
βγήκε στο δικαστήριο
ύστερ' απ' την καταδίκη σε θάνατο.(Περιοδικό "Σοβιετική Γυναίκα" Απρίλη 1952)

Ναζίμ Χικμέτ

την μεταφορά ποιητική αδεία έκανε ο: j4nus
σύντομο ποιητικό λινκ:https://asylo.squat.gr/?p=1282

Έκθεση αφίσας "Η τέχνη του αυτόνομου χώρου"…

[ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ]

Έκθεση Αφίσας

θέμα: Η τέχνη του αυτόνομου χώρου

 

χώρος: ισόγειο πρώην δημοτικής βιβλιοθήκης, οδός Κύπρου, ΚΑΒΑΛΑ


διάρκεια: Δευτέρα 8 Νοεμβρίου – Σάββατο 13 Νοεμβρίου


αυτοδιοργανώνει: το Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

του σαλεμένου αφισοκολλητή: j4nus

ΥΓ: για περισσότερες λεπτομέρειες και πληροφορίες πατήστε εκεί που λέει "ανάγνωση του υπολοίπου"

ελπίζω να πέτυχα το ύψος πλάτος και όλα τα συναφή ώστε να υπάρχει ομοιομορφία και συμμετρία με το διπλανό ποστ όπως ορίζουν οι νέοι κανόνες που υιοθετήθηκαν με την υπ' αριθμ δε θυμάμαι απόφαση της γ.σ. α-μετόχων του μπλογκ…αν πάλι δεν πέτυχε, θα μου στείλει email η κυρία koula που θα λέει "τυχαίο; δε νομίζω" αλλά…

…εγώ θα έχω ήδη ξεκινήσει με προορισμό εκείνο το απολαυστικό ντόνατ που φτιάχνει ο φούρνος της γειτονιάς…

Το Αυτόνομο Στέκι Καβάλας (Φιλίππου 46, πίσω από την εκκλησία του Αη Γιάννη) γιορτάζει φέτος 25 χρόνια δράσης. Για το λόγο αυτό διοργανώνει έκθεση αφίσας με θέμα "η τέχνη του αυτόνομου χώρου" με αφίσες που χρονολογούνται από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα…
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο ισόγειο της πρώην δημοτικής βιβλιοθήκης στην οδό Κύπρου, παραδίπλα από το δημαρχείο της πόλης και θα διαρκέσει από τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου έως το Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010.
Στο χώρο της έκθεσης θα έχετε τη δυνατότητα να βρείτε βιβλία αλλά θα γίνουν και προβολές…

ΥΓ: Η έκθεση ΔΕΝ είναι εμπορική.

κοντό λινκ: https://asylo.squat.gr/?p=1240

Αθήνα 2010, After before

του j4nus

To διάστημα που ήμουν στην Αθήνα έγραψα 2 cd για να ακούω στο αυτοκίνητο…
το πρώτο με τίτλο before, το δευτερο after…

Μερικά κομμάτια από το πρώτο θα τα ακούσετε   http://mus1call.blogspot.com/2010/07/athens-may-2010-before.html
Αν σας αρέσει, μπορείτε να το βρείτε http://rapidshare.com/files/405912463/Before.rar

Μερικά κομμάτια από το δεύτερο τα ακούτε http://mus1call.blogspot.com/2010/07/athens-may-2010-after.html
και τα βρίσκετε http://rapidshare.com/files/405970474/Athens_2010_After.part1.rar και http://rapidshare.com/files/405974445/Athens_2010_After.part2.rar

Αυτά ήταν ένα μικρό δείγμα από τα cd…

Παροχή εξουσιών στον Πρόεδρο των Η.Π.Α για "internet kill switch"

Αυτή η είδηση ανέβηκε στο cnet

στις 10/6/2010.

Παραθέτω αυτούσια την είδηση στα αγγλικά αλλά ακολουθεί αμέσως μετά μια περίληψη στα ελληνικά από το adslgr.com..

"A new U.S. Senate bill would grant the president far-reaching emergency powers to seize control of or even shut down portions of the Internet.
The legislation announced Thursday says that companies such as broadband providers, search engines, or software firms that the government selects "shall immediately comply with any emergency measure or action developed" by the Department of Homeland Security. Anyone failing to comply would be fined.
That emergency authority would allow the federal government to "preserve those networks and assets and our country and protect our people," Joe Lieberman, the primary sponsor of the measure and the chairman of the Homeland Security committee, told reporters on Thursday. Lieberman is an independent senator from Connecticut who caucuses with the Democrats.Because there are few limits on the president's emergency power, which can be renewed indefinitely, the densely worded 197-page bill (PDF) is likely to encounter stiff opposition.
TechAmerica, probably the largest U.S. technology lobby group, said it was concerned about "unintended consequences that would result from the legislation's regulatory approach" and "the potential for absolute power." And the Center for Democracy and Technology publicly worried that the Lieberman bill's emergency powers "include authority to shut down or limit Internet traffic on private systems."
The idea of an Internet "kill switch" that the president could flip is not new. A draft Senate proposal that CNET obtained in August allowed the White House to "declare a cybersecurity emergency," and another from Sens. Jay Rockefeller (D-W.V.) and Olympia Snowe (R-Maine) would have explicitly given the government the power to "order the disconnection" of certain networks or Web sites.
On Thursday, both senators lauded Lieberman's bill, which is formally titled the Protecting Cyberspace as a National Asset Act, or PCNAA. Rockefeller said "I commend" the drafters of the PCNAA. Collins went further, signing up at a co-sponsor and saying at a press conference that "we cannot afford to wait for a cyber 9/11 before our government realizes the importance of protecting our cyber resources."
Under PCNAA, the federal government's power to force private companies to comply with emergency decrees would become unusually broad. Any company on a list created by Homeland Security that also "relies on" the Internet, the telephone system, or any other component of the U.S. "information infrastructure" would be subject to command by a new National Center for Cybersecurity and Communications (NCCC) that would be created inside Homeland Security.
The only obvious limitation on the NCCC's emergency power is one paragraph in the Lieberman bill that appears to have grown out of the Bush-era flap over warrantless wiretapping. That limitation says that the NCCC cannot order broadband providers or other companies to "conduct surveillance" of Americans unless it's otherwise legally authorized.
Lieberman said Thursday that enactment of his bill needed to be a top congressional priority. "For all of its 'user-friendly' allure, the Internet can also be a dangerous place with electronic pipelines that run directly into everything from our personal bank accounts to key infrastructure to government and industrial secrets," he said. "Our economic security, national security and public safety are now all at risk from new kinds of enemies–cyber-warriors, cyber-spies, cyber-terrorists and cyber-criminals."
A new cybersecurity bureaucracy
Lieberman's proposal would form a powerful and extensive new Homeland Security bureaucracy around the NCCC, including "no less" than two deputy directors, and liaison officers to the Defense Department, Justice Department, Commerce Department, and the Director of National Intelligence. (How much the NCCC director's duties would overlap with those of the existing assistant secretary for infrastructure protection is not clear.)
The NCCC also would be granted the power to monitor the "security status" of private sector Web sites, broadband providers, and other Internet components. Lieberman's legislation requires the NCCC to provide "situational awareness of the security status" of the portions of the Internet that are inside the United States — and also those portions in other countries that, if disrupted, could cause significant harm.
Selected private companies would be required to participate in "information sharing" with the Feds. They must "certify in writing to the director" of the NCCC whether they have "developed and implemented" federally approved security measures, which could be anything from encryption to physical security mechanisms, or programming techniques that have been "approved by the director." The NCCC director can "issue an order" in cases of noncompliance.
The prospect of a vast new cybersecurity bureaucracy with power to command the private sector worries some privacy advocates. "This is a plan for an auto-immune reaction," says Jim Harper, director of information studies at the libertarian Cato Institute. "When something goes wrong, the government will attack our infrastructure and make society weaker."
To sweeten the deal for industry groups, Lieberman has included a tantalizing offer absent from earlier drafts: immunity from civil lawsuits. If a software company's programming error costs customers billions, or a broadband provider intentionally cuts off its customers in response to a federal command, neither would be liable.
If there's an "incident related to a cyber vulnerability" after the president has declared an emergency and the affected company has followed federal standards, plaintiffs' lawyers cannot collect damages for economic harm. And if the harm is caused by an emergency order from the Feds, not only does the possibility of damages virtually disappear, but the U.S. Treasury will even pick up the private company's tab.
Another sweetener: A new White House office would be charged with forcing federal agencies to take cybersecurity more seriously, with the power to jeopardize their budgets if they fail to comply. The likely effect would be to increase government agencies' demand for security products.
Tom Gann, McAfee's vice president for government relations, stopped short of criticizing the Lieberman bill, calling it a "very important piece of legislation."
McAfee is paying attention to "a number of provisions of the bill that could use work," Gann said, and "we've certainly put some focus on the emergency provisions."

Και παραθέτω και περίληψη στα ελληνικά που βρήκα στο adslgr.com

"Μία νομοθετική πρόταση στο σώμα της Γερουσίας των Η.Π.Α. θα επιτρέπει, αν υιοθετηθεί, στον Πρόεδρο της χώρας να αποκτά άμεσο έλεγχο στο διαδίκτυο και ακόμα στον τερματισμό λειτουργίας τμημάτων του (kill switch), σε εξαιρετικά έκτακτες συνθήκες. Το κείμενο που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα αναφέρει συγκεκριμένα πως επιλεγμένες από την κυβέρνηση εταιρείες όπως οι πάροχοι ευρυζωνικών συνδέσεων, οι μηχανές αναζήτησης και γενικώς εταιρείες λογισμικού θα πρέπει να υπακούν αμέσως σε οποιαδήποτε έκτακτο μέτρο ή ενέργεια που θα διατάξει το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας. Σε αντίθεση περίπτωση θα έρχονται αντιμέτωπες με πρόστιμα.

Tο νέο αυτό θεσμικό πλαίσιο θα επιτρέψει στην κυβέρνηση, σύμφωνα με το σκεπτικό των εισηγητών του νομοσχεδίου, "να διατηρήσει τον έλεγχο στα δίκτυα και τις υποδομές της χώρας και να προστατεύσει τους πολίτες της". Αυτό δήλωσε ο ανεξάρτητος γερουσιαστής του Κονέκτικατ Joe Lieberman, βασικός υπερασπιστής της ιδέας και πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικής Ασφάλειας.

Λόγω και των ελάχιστων ορίων στις έκτακτες αρμοδιότητες του Προέδρου, όπως αυτές περιγράφονται στο πυκνογραμμένο κείμενο των 197 σελίδων, το νομοσχέδιο αναμένεται να συναντήσει έντονες αντιδράσεις.

Η οργάνωση TechAmerica (πρόκειται για το μάλλον μεγαλύτερο στις Η.Π.Α. lobby group) δήλωσε πως ανησυχεί για τις "ακούσιες συνέπειες που θα μπορούσαν να προκύψουν από την νομοθετική αυτή προσέγγιση" καθώς και από την "ενδεχόμενα απόλυτη δύναμη". Όμως και το Κέντρο Δημοκρατίας και Τεχνολογίας εξέφρασε τις ανησυχίες του σχετικά με την δυνατότητα να τερματίζεται ή να περιορίζεται η λειτουργία του διαδίκτυου και συναφών ιδιωτικών επιχειρήσεων".

Η ιδέα της δυνατότητας τερματισμού λειτουργίας του διαδίκτυου (ή έστω ενός μέρος του) από τον Πρόεδρο της χώρας δεν είναι νέα, αφού παρόμοιες προσπάθειες έγιναν από άλλους γερουσιαστές τον περασμένο Αύγουστο. Ο γερουσιαστής Collins δήλωσε υποστηρικτής του νομοσχεδίου και συμπλήρωσε πως:
"Δεν μπορούμε να περιμένουμε για μία διαδικτυακή 11η Σεπτεμβρίου προκειμένου να κατανοήσει η κυβέρνηση μας την σημασία της προστασίας των ψηφιακών μας πόρων."


Να σημειωθεί πως η ισχύς της κυβέρνησης των Η.Π.Α. να επιβάλει σε εταιρείες έκτακτα μέτρα είναι σύμφωνα με την πρόταση νόμου, ασυνήθιστα ευρύτατη. Οποιαδήποτε εταιρεία η οποία θα βρίσκεται στην λίστα του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας και θα βασίζεται στο διαδίκτυο, στο τηλεφωνικό δίκτυο ή οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της πληροφοριακής υποδομής των Η.Π.Α. θα υπόκειται στον έλεγχο του νέου Εθνικού Κέντρου για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο και τις Επικοινωνίες (National Center for Cybersecurity and Communications).

Ο μόνος περιορισμός σε αυτές τις έκτακτες εξουσίες είναι αυτός που περιγράφεται σε μόνο μία παράγραφο ανάμεσα στις 197 σελίδες κειμένου. Η παράγραφος αυτή αναφέρει πως η NCCC, η νέα αυτή υπηρεσία ασφάλειας, δεν θα μπορεί να διατάξει τους παρόχους να παρακολουθούν τους πολίτες της χώρας εκτός και αν είναι νομίμως εξουσιοδοτημένες.


Τέλος ανημοδημοσιεύσεων και έναρξη σχολίου…

Σε κάποιο thread είχαμε ανοίξει μια συζήτηση με κάποιον για το κατά πόσο το διαδίκτυο θα παραμείνει «ελεύθερο» και κατά πόσο το κράτος θα προσπαθήσει να το ελέγξει.
Είναι το διαδίκτυο τελικά τοσό σημαντικό για το κράτος που θέλει να το θέσει υπό τον έλεγχό του;
Η απάντηση δεν είναι απλά ναι… το διαδίκτυο αυτή τη στιγμή ή σε λίγα χρόνια μπορεί να μετατραπεί στο μεγάλυτερο όπλο κατά της κρατικής μηχανής, με δύο τρόπους.

Ο πρώτος τρόπος είναι μέσω της εισβολής σε δίκτυα κρατικών υπηρεσιών. Επίσης η ζημιά που μπορεί να κάνει κάποιος ληστεύοντας μια τράπεζα σε σύγκριση με τη ζημιά μέσα από μια επίθεση στη βάση δεδομένων μιας τράπεζας είναι αμελητέα. Είναι πολύ δυσκολο να συμβεί γιατί χρειάζεται πολύ μεγάλη επεξεργαστική ισχύ, γιατί οι τράπεζες έχουν συστήματα πολύ εξελιγμένα.

Το άλλο πεδίο στο οποίο το ίντερνετ μπορεί να αποβεί σημαντικό όπλο κατά του κράτους και της καθεστηκυιας τάξης είναι στο πεδίο της ενημέρωσης και της προπαγάνδας. Το ίντερνετ πλέον θα γαλουχήσει τις επόμενες γενεές. Σε μερικά χρόνια θα αντικαταστήσει και την τηλεόραση. Σε αντίθεση με τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης το διαδίκτυο δεν είναι ελεγχόμενο τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό. Και αυτό μπορεί να αποβεί εμπόδιο στις επιδιώξεις των εκάστοτε πολιτικών, ηγετών, θιασωτών του καπιταλιστικού συστήματος και πολλών άλλων που θέλουν η κοινωνία της ανισότητας και της αδικίας να ζει και να βασιλεύει.

Έτσι λοιπόν με πρόφαση την ασφάλεια των πολλών για άλλη μια φορά και πάντα με σημείο εκκίνησης τις Η.Π.Α εγκαινιάζονται νέες μορφές εξουσίας και ελέγχου επί του διαδικτύου…
Ακόμα και στην Ευρώπη κάποιες αντιτρομοκρατικές διατάξεις θέλουν να θέσουν υπό έλεγχο τμήματα του διαδικτύου και όχι μόνο, αλλά κάθε μέσου που μπορεί να προπαγανδίζει υπέρ της τρομοκρατίας.

Ο πόλεμος θα είναι μακρύς…

 

j4nus

Short Link:https://asylo.squat.gr/?p=1220

Μία φωτογραφική περιπλάνηση στο b-fest – μέρος IΙ

.. ακόμη μερικές φωτογραφίες από τον χώρο του B-FEST .. δια χειρός.. j4nus

 

 

 



Τα σκαλάκια του μεθυσμένου..? ή απλά.. του βιαστικού??

 

 

(koula says: σε αυτόν τον τοίχο πρέπει να ήταν και η έμμεση διαφήμιση των Κατσαριδαίων.. :P)


Άγρυπνος φρουρός..
.. των εδεσμάτων.. 😉

 

 

 

the end..


Short Link: https://asylo.squat.gr/?p=1209

link για το πρώτο μέρος: http://wp.me/p1pa1c-17d


Μία φωτογραφική περιπλάνηση στο b-fest I

Ο γνωστός-άγνωστος Ανταποκριτής j4nus ξαναχτυπά… αυτή τη φορά στον ανυποψίαστο χώρο του B-fest…

 

short link: https://asylo.squat.gr/?p=1191

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

link για το δεύτερο μέρος: http://wp.me/p1pa1c-19Y

Άλλοι μιλάν για τέχνη…

για ρεύματα και τάσεις

Περνάει μια όμορφη και λένε: κοίτα την καριόλα…

Η αδιάλειπτη επαφή με την κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα –που είναι πάντα σκληρή- κάνει μερικές φορές τους ανθρώπους περισσότερο πεζούς από ό,τι θα έπρεπε και λιγότερο υπερβατικούς… ειδικά όσοι ονειρεύονται άλλους κόσμους, θα έπρεπε να «εκπαιδεύουν» τη φαντασία τους στην υπέρβαση, στο υπερβατικό. Κι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό δεν είναι άλλος  παρά μέσα από την τέχνη.

Επειδή τις προηγούμενες μέρες συζητήθηκε πολύ το θέμα της μνήμης της λήθης κτλ θυμήθηκα ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα που είχε γίνει κάποτε με τίτλο «Το Ανοίκειο στον Κινηματογράφο»

Αντιγράφοντας από τη σελίδα του διοργανωτή του αφιερώματος…

Η έννοια του ανοίκειου (uncanny) την οποία διατύπωσε ο Φρόιντ αναφέρεται στην περίεργη ανησυχία που μπορεί να δημιουργήσει στον άνθρωπο κάτι που μέχρι πρότινος του φαινόταν γνωστό και οικείο και συνδέεται άμεσα με το φόβο προς το άγνωστο – είτε πρόκειται για κατάσταση, είτε για «τέρας», για σκοτεινό δωμάτιο, για άνθρωπο. Ο Φρόιντ στο κείμενο “Das Unheimliche” (To Aνοίκειο) που έγραψε το 1919 και αποτελεί κείμενο αναφοράς για όλες τις κατοπινές προσεγγίσεις, ερμηνεύει την οικεία ανησυχία που μας προκαλεί η επαφή με το Ανοίκειο, σαν αποτέλεσμα της επιστροφής του Οιδιπόδειου άγχους, ευνουχισμού που έχει απωθηθεί στο Ασυνείδητο όλων και επανέρχεται κάτω από νέες συνθήκες σαν κάτι ξένο, εξωτερικό. H σύγχρονη ψυχανάλυση συνδέει την αίσθηση του Ανοίκειου με την περιοχή εκείνη του μη απωθημένου ασυνείδητου, όπου δεν υπάρχει αναπαράσταση, που μας τρομάζει, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί την πηγή της δημιουργικότητάς μας.

Μία από τις ταινίες του αφιερώματος ήταν το Solaris του Αντρέι Ταρκόφσκι…

Solaris ονομάζεται ένας πλανήτης όπου τα αγαπημένα μας χαμένα πρόσωπα επανέρχονται στη ζωή, όχι όμως  όπως θα θέλαμε…

Πατώντας να παίξει το πρώτο βίντεο, μόλις τελειώσει ξεκινάει αυτόματα το επόμενο χωρίς να χρειάζεται να κάνετε τίποτα…

Άλλη μια υπερβατική ταινία –γνωστή και μη εξαιρετέα- είναι το Donnie Darko!

Επίσης ενδιαφέρουσα είναι και μια ιαπωνική του Hirokazu Kore-eda, After life. Όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, κάνουν μια ενδιάμεση στάση όπου μαζί με μια ομάδα συμβούλων –νεκροί κι αυτοί- επιλέγουν μία και μοναδική ανάμνηση την οποία θα πάρουν μαζί τους στην αιωνιότητα. Η μνήμη τους θα σβηστεί και το μόνο που θα θυμούνται θα είναι αυτή η ανάμνηση την οποία με τη βοήθεια των συμβούλων αναπαράγουν σε αυτόν τον ενδιάμεσο σταθμό για να την καταγράψουν στον εγκεφαλό τους… Αυτή προαναγγέλλεται απλώς… δεν την έχω βρει ακόμα…

Και μιας και το thread έχει μπλέξει, τέχνη, ψυχανάλυση, μνήμη, λήθη, αναμνήσεις κτλ, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας το Ημερολόγιο και τις φωτογραφίες από το Ταξίδι στη Ρωσία στα 1962 ενός ποιητή-ψυχαναλυτή-φωτογράφου, του Ανδρέα Εμπειρίκου…

Το βρίσκετε εδώ

Και μετά το ταξίδι στη Ρωσία και τις φωτογραφίες του Εμπειρίκου, μερικές  φωτογραφίες από το Ανατολικό Μέτωπο

Και για το τέλος ένα απόσπασμα από το βιβλίο -μιας και δεν το έχω βρει σε ηλεκτρονική μορφή- Conspiracy of silence του Alex Weissberg. Ο Weissberg ήταν Αυστριακός φυσικός, εβραϊκής καταγωγής και κομμουνιστής, ο οποίος το 1931 πήγε στη Ρωσία για να εργαστεί ως φυσικός. Έξι χρόνια μετά συλλαμβάνεται και περνά 3 χρόνια στη φυλακή πριν τον παραδώσουν οι Σοβιετικοί στη Γκεστάπο. Οι αναμνήσεις του έγιναν βιβλίο, από το οποίο είναι το παρακάτω απόσπασμα – δεν επιχείρησα μετάφραση για να μην μακελέψω το κείμενο, το πρωτότυπο νομίζω είναι στα γερμανικά.

This account is set in Kharkov prison Kholodnaya Gora, in June 1938. The Brikhalovka is the transit cell for prisoners being taken to interrogation (and hence source of information). The ‘conveyor’ consisted of threats and abuse, sleep deprivation and being forced to maintain a single position.]

Prisoners who came back from the Brikhalovka told us a fantastic story about an anarchist named Eisenberg. The man hadn’t carried on any counter-revolutionary or anarchist activity, of course, but he had openly clung to his old ideas. He was a Jewish tailor, and when still an apprentice he had accepted the ideas of Kropotkin and Bakunin. He upheld them now with Talmudic obstinacy. They described him to us. He was a small, wiry man with burning eyes, reminiscent of an Indian fakir. There wasn’t a scrap of fat and very little lean on his body, but he was a powerful little fellow. His muscles were small and hard, but very strong. He was fifty-five but every day he did his physical exercises with great conscientiousness.

‘So you’re an anarchist, Eisenberg?’ said the examiner at their first interview.

‘That’s right, Citizen Examiner.’

The examiner was surprised. Although they all confessed to their crimes in the end they usually made some show of protesting their innocence at first.

‘You’re very wise to confess at once without making any trouble. That means you’ll get a lighter sentence. Who recruited you?’

‘Prince Peter Kropotkin, Citizen Examiner.’

‘Don’t make jokes here, man. This is a very serious matter. Who recruited you? Who brought you into the organization?’

‘ I am an individual anarchist, Citizen Examiner.’

‘Maybe you are, but I want to know all about your counter-revolutionary organization.’

‘Citizen Examiner, you seem to be new, otherwise you’d know that individual anarchists haven’t an organization. We don’t believe in it. That’s our whole point. It’s in our programme. We form a community of like-minded individuals. No one is subordinate to anyone else.’

‘Go and … your grandmother with your community of like-minded individuals,’ said the examiner irritably. ‘If you don’t tell me all about your organization at once I’ll break every bone in your body, you counter-revolutionary son of a bitch.’

Eisenberg rose and spoke slowly and solemnly:

‘Citizen Examiner, you have insulted me. For that reason I shall answer no more of your questions.’

The Citizen Examiner shrieked and raved. He punched Eisenberg in the face. He made him put his hands above his head and stand with his face to the wall, but it was no good. Not a word could he get out of his prisoner. Finally he began to temporize.

‘Eisenberg, now you’re not going to sabotage the examination, are you? That would be an anti-Soviet demonstration, and it would end very badly for you. Now be reasonable.’

Eisenberg made no answer.

‘Eisenberg, you don’t want me to call for assistance, do you? They’d beat you up so that your own mother wouldn’t know you.’ Eisenberg turned round.

‘Citizen Examiner, you may beat me up, as you say. That’s your trade. You’re a policeman, and I’m a prisoner. I was seven years in the Katorga [hard labour] under the Tsar. They beat me up too, but they didn’t insult me. I’m a human being just as you are, and I have a soul just as you have. You have no right to humiliate my personality.’

The examiner kept him standing with his face to the wall for six hours. Then Eisenberg said quietly:

‘Citizen Examiner, I’m tired now. With your permission I’ll sit down.’

And without waiting for permission he sat down on the floor. The examiner jumped up and began to punch him.

‘What! You son of a bitch, you think you can resist the Soviet power! If you don’t get up at once we’ll beat you to a jelly.’

Eisenberg took no notice and remained sitting down. The examiner then fetched two of his men. Eisenberg still made not the slightest attempt to resist. They belaboured him for an hour and it seemed to have no effect on him at all. The other prisoners who came from the Brikhalovka told strange stories about him. They declared that he was able to make himself impervious to all feeling. Finally the G.P.U. strong-arm men noticed that his eyes were quite fixed and expressionless. This we were told by one of the secretaries of the G.P.U. who was in the room at the time and who was later himself arrested and put into our cell. Then they called a doctor, who examined the prisoner and reported that his heart was perfectly sound and functioning normally but that his general physical nature was abnormal. As he really seemed to be quite impervious to pain they gave up beating him and organized a ‘Conveyor.’

This emaciated, under-sized Jewish tailor set up an all-time record in the history of the G.P.U. He survived an almost uninterrupted ‘Conveyor’ lasting for thirty-one days and thirty-one nights. I cannot understand how that was physically possible, but since then I have been less sceptical of the stories I have heard about the performances of Indian fakirs.

With deep excitement and interest the whole Brikhalovka and the whole of Kholodnaya Gora followed the battle between the all-powerful G.P.U. and this one man. The ‘Conveyor’ was interrupted twice in the twenty-four hours and Eisenberg was sent below to a cell. There he would throw off his clothes and lie down flat on the floor whilst two of his fellow prisoners rubbed him with wet towels, massaged him and stuck a cigarette in his mouth. Then he ate his meal and slept for ten minutes. After that he was called up again.

His examiner was in despair.

‘But Eisenberg,’ he pleaded, ‘why don’t you be sensible? Look, you admit the chief thing, which is being a counter-revolutionary anarchist, so why hold out so obstinately over this question of your organization? Now tell me who your fellow conspirators were, there’s a good fellow.’

‘I am an anarchist, and I always have been, but I am not a counter-revolutionary, and I never have been. I have fought and worked for the Revolution all my life. But I am an enemy of the State. I am an enemy of all States, including your State. The State and its repressive system is the cause of all social evil. When the State disappears the people will be able to breathe freely for the first time in history.’

‘Don’t be silly, Eisenberg. You can’t get on without a State. That’s logical. What would you do with criminals, for instance?’

‘Crime will disappear with the State.’

They could do nothing with him. As I see things his outlook was wrong, but he clung to it as the most important thing in life. He was the only one amongst the 12,000 of us who fought for an idea. The rest of us were just unfortunate victims of oppression. He was the one fighter against oppression.

‘Some day truth will triumph,’ he would say again and again to his cell mates. ‘Our sufferings will not be in vain.’

It was he who won the unequal struggle. He survived the record ‘Conveyor’ without confessing. After thirty-one days and nights of it he had them beaten. They broke off the examination and sent him to Moscow-it was said to a lunatic asylum.

[Note on names]

Sometimes I have been obliged to change not only names but also accompanying circumstances in order to shield people who are still within reach of the G.P.U., though I am well aware how unreliable such precautions are. World public opinion is one of the sore points of the regime, and in this respect the G.P.U., whose arm is long, spares no efforts. For this reason I have even felt myself obliged to leave out some things altogether. But although I may have altered names and places in some instances, the essentials have remained. After all, it is of no consequence that a man I call Lebedev was really Lebedinsky, that he came from Stalingrad and not from Sverdlovsk, and that he was really only thirty and not forty.

A very great deal of space is devoted to my talks with the examiners and with my fellow prisoners. In most cases I have used the direct form of speech. It may be objected that it is impossible to reconstruct a conversation accurately after the passage of ten years. But the same is true of a conversation that took place only ten days before. Thus the form of direct speech I have chosen is a matter of convenience only and I make no claim that it conveys absolute verbal accuracy.

As far as the statements of my fellow prisoners reproduced here are concerned, I was naturally not always in a position to check their accuracy. However, the atmosphere of a prison quickly teaches a man to judge the character and credibility of a fellow prisoner. Most of the experiences were typical and they were materially confirmed by constant repetition.

When all these reservations have been made I can claim with confidence that the future will confirm the objectivity of my report and the accuracy of my interpretation of what happened.

In any case, I propose to describe what happened accurately, without exaggeration and without minimization. (page 15)

from Conspiracy of Silence by Alex Weissberg (Hamish Hamilton, 1952)

ΥΓ: στην πορεία θα προστεθούν κι άλλες ταινίες κι άλλες τέχνες. Όσοι θέλουν να συνδράμουν…
Short link: https://asylo.squat.gr/?p=1180

Μαύρη είν’ η νύχτα στο μουσείο… μαύρη σαν καλιακούδα…

Σήμερα είναι 15 Μαΐου, Ευρωπαϊκή Νύχτα των Μουσείων. Αυτό σημαίνει ότι τα μουσεία μένουν ανοιχτά μέχρι αργά το βράδυ, κάποια μέχρι και τη 1 ή τις 2…
Αν ψάχνετε για μια διαφορετική έξοδο Σάββατο βράδυ, βγείτε Μουσείο…

Εγώ πάντως αν ήμουν εκεί θα πήγαινα μια βόλτα στο Ηρακλειδών, για να το δω και τη νύχτα… γιατί μέρα θα το επισκεφτώ οπωσδήποτε…
Αν μπορούσα να πηγαίνω μόνο νύχτα σε μουσεία, θα πήγαινα αλλά… για αυτό αδράξτε τη σημερινή νύχτα, πριν σας αδράξει εκείνη…
Εδώ θα βρείτε μερικά από τα μουσεία –εντός Αττικής- που συμμετέχουν. Είναι 2 οι σελίδες…

Από τη σελίδα της Γαλλικής Πρεσβείας μας πληροφορούν ότι "Η εκδήλωση, η οποία θεσπίστηκε το 2005 από το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού και Επικοινωνίας, αποσκοπεί στην προσέλκυση νέων ομάδων κοινού και στην προώθηση της πολιτιστικής πολυμορφίας". Έχουν και ένα ωραίο έντυπο με πληροφορίες για κάποιες από τις εκδηλώσεις στη Γαλλία…

Αντιγράφω από το έντυπο για το οποίο έκανα λόγο πιο πριν:
In Paris, the Orangerie museum will reveal the story behind the creation of Claude Monet's Waterlilies through a remarkable dialogue between mime and poetry: six video art works examine the presence of bodies and water in his paintings.
Still in Paris, visitors can take part in a treasure hunt at the Musée des Arts et Métiers or follow an audio and music trail at the Musée Zadkine, where the highlight will be the garden.

Αν καταφέρει να κλειδωθεί κανείς μέσα σε κάποιο από τα μουσεία σήμερα το βράδυ, πρέπει να κερδίσει κάποιο δώρο… δεν έχω σκεφτεί ακόμα τι αλλά όλο και κάτι θα βρεθεί…

του μαύρου & άραχνου σχολιαστή j4nus

ΥΓ: προσπάθησα να βρω κάποια επίσημη σελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με τη Νύχτα των Μουσείων αλλά μάλλον στο Υπ.Πο. ακόμα αναρωτιούνται «Τα λεφτά υπήρχαν! Πού πήγαν τα λεφτά;»…

 

Short Link: https://asylo.squat.gr/?p=1177

Άδειος φάκελος, γεμάτος τοίχος…

του γνωστού και εξαιρετέου j4nus


Χιλιάδες εικόνες έρχονται σαν κύματα
αλλεπάλληλα μου στέλνεις μηνύματα
συνθήματα στους τοίχους, στο κέντρο της πόλης
όπου κοιτάξω, η ζωή μου όλη
μια μεγάλη απόδραση με τον Ήτα-Βήτα
για μεγάλους κλέφτες σαν τον Κ. Βήτα
στέκομαι εδώ χωρίς να ξέρω τι θέλω
κι είναι τόσο ωραία όλα αυτά που πιστεύω

Στίχοι: K.Bήτα






ΥΓ: Κάποτε είχα ένα φάκελο γεμάτο με φωτογραφίες σαν τις αποπάνω.. όποτε και αν ανοίξω αυτό το φάκελο είναι πάντα άδειος.
Αφού δε θα μάθω ποτέ πώς άδειασε, είπα να τον ξαναγεμίσω… και σκέφτηκα να ξεκινήσω από αυτό το μπλογκ…
Περιμένω και τις δικές σας φωτογραφίες…
γιατί αστικό τοπίο χωρίς συνθήματα στους τοίχους είναι ένα νεκρό αστικό τοπίο…

 

Short Link: https://asylo.squat.gr/?p=1172