[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από www.takethesquarekavala.squat.gr
Από το απόγευμα της Τρίτης 18/10 έως το απόγευμα της επόμενης, πραγματοποιήσαμε συμβολική κατάληψη του Εργατο-Υπαλληλικού Κέντρου Καβάλας. Ο σκοπός αυτής της κίνησης δεν ήταν να κλείσουμε τον χώρο, αλλά αντιθέτως να τον απελευθερώσουμε – κρατήσουμε ανοικτό για την κοινωνία και τους εργαζόμενους της πόλης. Ένας τέτοιος χώρος, χτισμένος με το αίμα και των ιδρώτα των εργαζόμενων, οφείλει κατά την διάρκεια των απεργιών να αποτελεί έναν επί 24ώρου βάσης ανοικτό χώρο αγώνα, αντι-πληροφόρησης και ζύμωσης. Ιδιαίτερα στις κρίσιμες και ιστορικές συγκυρίες που διανύουμε. Σε πείσμα όσων επιμένουν να τον κρατούν κλειδαμπαρωμένο και ιδιαίτερα του απαξιωμένου προέδρου της ΓΣΕΕ, Π. Τιάκα, ο οποίος κίνησε ανεπιτυχώς διαδικασία εκκένωσης, πραγματώσαμε για ένα 24ώρο αυτό που θα έπρεπε να γίνεται. Καμιά λειτουργία του ΕΥΚ δεν εμποδίστηκε και ο χώρος παρέμεινε ανοικτός και ζωντανός, πράγμα που αναγνωρίστηκε και από τους εργαζόμενους του κέντρου. Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία του κόσμου που πέρασε ή έμαθε για την κατάληψη μας εξέφρασαν επανειλημμένα την δυσαρέσκεια τους για τον πρόεδρο-μαϊμού, που εκλέγεται επί σειρά ετών με 99% από σωματεία-σφραγίδες. Άλλωστε οι προθέσεις του φάνηκαν από τη μοναδική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, που ενώ εμείς του μιλούσαμε ευγενικά αυτός μας έκλεισε το τηλέφωνο.
Καθώς ο χώρος αυτός ανήκει σε όλους τους εργαζομένους απευθύναμε κάλεσμα για ένα ενιαίο και αυτόνομο εργατικό κίνημα και στις δύο απεργιακές συγκεντρώσεις, πέρα από τις όποιες πολιτικές διαφωνίες. Η κίνηση μας εισέπραξε το μποϊκοτάζ από τον καθεστωτικό συνδικαλισμό και των δύο συγκεντρώσεων. Στην περίπτωση του ΠΑΜΕ με την άρνηση τους να απευθύνουμε το κάλεσμα και στην περίπτωση της συγκέντρωσης στον Καπνεργάτη, με την δικαιολογία ότι είχαν καλέσει σε συνέλευση η οποία στην πράξη ήταν ανακοινώσεις δια μικροφώνου. Αυτό που έχει σημασία για εμάς, δεν είναι το χειροκρότημα ή τα μπράβο του κόσμου που συμμετείχε στις πορείες, όταν περνούσε έξω από το ΕΥΚ. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτή η κίνηση ανέδειξε, έστω και εμβρυακά, με έναν δυναμικό τρόπο ένα νέος ήθος και μία νέα προοπτική. Το ήθος ότι η απεργία δεν είναι μία βόλτα στην πόλη αλλά μία διαδικασία ζύμωσης. Μία νέα προοπτική, ότι οι εργαζόμενοι αντί να εκχωρούν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους σε ξοφλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και στους επαγγελματίες της πολιτικής, μπορούν στην πράξη να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους.
Όλες οι κοινωνικές τάξεις: άνεργοι, φοιτητές, αγρότες, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και αυτοαπασχολούμενοι, οφείλουμε να ενοποιήσουμε τους αγώνες μας. Απέναντι στον εφιάλτη που κατασκευάζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι του ΔΝΤ μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα ανθρώπινο μέλλον. Ο αγώνας μας έχει δύο σκέλη που αλληλοσυμπληρώνονται: Την αντίσταση στον καπιταλισμό που καταρρέει και πέφτει σαν ταφόπλακα πάνω στην αξιοπρέπεια μας και την αναδιοργάνωση της ύπαρξης μας στην βάση της συνεργατικής-αλληλέγγυας οικονομίας και της άμεσης δημοκρατίας.
Αμεση Δημοκρατία Παντού
ΥΓ: Το κτίριο παραδόθηκε στην κατάσταση που ήταν όταν το καταλάβαμε, σύμφωνα και με δήλωση του υπευθύνου Δημοσίων Σχέσεων του ΕΚ, η οποία είναι καταγεγραμμένη σε βίντεο μετά από τη βόλτα που κάναμε στους ορόφους του κτιρίου για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε φθορά.