Category Archives: Ακτιβισμός

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»

Από το inbox του Παραλληλογράφου κατευθείαν στην οθόνη σας…

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»

Την Τρίτη 28 και Τετάρτη 29 του Ιούνη δυο μεγάλες ειρηνικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και ιδιαίτερα της Τετάρτης που είχε σηματοδοτηθεί σαν η κορύφωση των κινητοποιήσεων, πριν ακόμα εξελιχθούν σε μεγαλειώδεις συναθροίσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, έγιναν στόχος του κρατικού μηχανισμού με τις δυνάμεις καταστολής του και συγκεκριμένα των ΜΑΤ. Η επιχείρηση ξεκίνησε και τις δυο μέρες νωρίς το μεσημέρι, όχι τυχαία, αλλά για να προλάβουν την τεράστια συρροή πολιτών στο Σύνταγμα, που ήδη από νωρίς το πρωί γινόταν έντονα αισθητή σε πολλά σημεία του κέντρου της Αθήνας.

Καμιά Γενική Απεργία ή κινητοποίηση που έχει γίνει μέχρι τώρα δενα συντάραξε τόσο το πολιτικό σύστημα όσο οι δυο αυτές τελευταίες συγκεντρώσεις. Ήδη η πρώτη μαζική συγκέντρωση το προηγούμενο διάστημα στο Σύνταγμα με 500.000 αυτό-οργανωμένους πολίτες, είχε επιφέρει με την παρουσία της το πρώτο σοκ.

Από την άλλη, ποτέ στο παρελθόν το κέντρο της Αθήνας δεν έζησε σε τέτοια έκταση καταστολή με ρίψεις ασφυξιογόνων και άλλων χημικών, σε ποσότητα 20 φορές μεγαλύτερης από τη συνήθη χρήση χημικών οποιασδήποτε άλλης μέρας επεισοδίων στο παρελθόν. Ήταν τόσο το μένος των δυνάμεων καταστολής, που κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, πέρα από τους τουλάχιστον 500 διαδηλωτές που τραυματίστηκαν, χτυπήθηκε με χημικά ακόμα και το ιατρείο της πλατείας αλλά και του μετρό στη συνέχεια, την ώρα που δεκάδες πολίτες με αναπνευστικά προβλήματα και τραύματα από γκλομπς νοσηλεύονταν, μη σεβόμενοι κάτι που είναι δεδομένο ακόμα και σε συνθήκες πολέμου, πόσο μάλλον σε μια ειρηνική συγκέντρωση.

Υπήρξε απόλυτα οργανωμένος σχεδιασμός για τη διάλυση αυτών των συγκεντρώσεων, διαλύοντας κομμάτι-κομμάτι τους συγκεντρωμένους άοπλους πολίτες, μέχρι να καταλάβουν την πλατεία Συντάγματος, όπως ήταν ο στόχος τους. Οι χιλιάδες πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία χτυπήθηκαν ανηλεώς από τα ΜΑΤ. Και τις δυο μέρες, παρόλο που εκκενώθηκε η πλατεία από τη ρίψη τόνων χημικών, η αποφασιστικότητα των πολιτών έκανε δυνατή την ανακατάληψή της.

Αυτό και μόνο το γεγονός αποδεικνύει ότι κάτι καινούργιο γεννιέται στην κοινωνία, κάτι τόσο δυνατό που αγγίζει έντονα την ψυχή εκατομμυρίων ανθρώπων και ανησυχεί ταυτόχρονα πάρα πολύ το πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του.

Γιατί λοιπόν εκδηλώθηκε τόση βαρβαρότητα απέναντι σε άοπλους πολίτες;
Γιατί για πρώτη φορά ο λαός, αν οι συγκεντρώσεις των δυο συνεχόμενων ημερών δεν διακόπτονταν βίαια, θα έφευγε από το στάδιο που βρισκόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή των καλών εντυπώσεων και του ενθουσιασμού από τη μέχρι τώρα συμμετοχή του στις πλατείες, καθώς και των πρώτων βημάτων στη συνείδησή του ότι υπάρχει τρόπος να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Έτσι θα έμπαινε πια στο στάδιο τού να αρχίζει να αποκτά συνείδηση της δύναμής του, των ικανοτήτων του και των προοπτικών του. Αυτό που κυριάρχησε στις συγκεντρώσεις της πλατείας ήταν η αυτογνωσία, τα πρώτα σημάδια ότι ο λαός έχει τη δύναμη να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί ο ίδιος καθώς και να ορίσει την τύχη του. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά στην Κατεχάκη και οι σύμβουλοί τους από το εξωτερικό. Γι’ αυτό πρέπει να το σταματήσουν τώρα, πριν δυναμώσει και γενικευτεί σε όλη την κοινωνία, γιατί τότε θα είναι αργά. Με λίγα λόγια, το ξαναλέμε, αυτό που θέλουν είναι να σταματήσει να γίνεται συνείδηση στο λαό η δύναμή του.

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός νόμος έπρεπε να περάσουν πάση θυσία. Οι εντολές της Ε.Ε. προς την κυβέρνηση ήταν καθαρές. «Εμείς εγκρίνουμε την 5η δόση κι εσείς δεν έχετε το δικαίωμα να μην την πάρετε, ψηφίζοντας τους νόμους που σας υπαγορεύουμε, απαιτώντας όμως εγγυήσεις από σας: Να χτυπήσετε ανηλεώς και να τσακίσετε οποιαδήποτε αντίδραση εκδηλωθεί για να μας εμποδίσει».

Η κυβέρνηση έκανε την εκδούλευση στα αφεντικά της την Ε.Ε. για μια ακόμα φορά. Γιατί ο ρόλος της κυβέρνησης μέχρι τώρα ήταν αυτός. Τα μέτρα που επιβάλλονταν από το χρηματιστικό κεφάλαιο έπρεπε να περάσουν πάση θυσία για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα. Τα σχέδιά τους όμως για τη συντριβή του λαϊκού κινήματος έχουν βρει τεράστια εμπόδια από την αντίσταση μεγάλου μέρους του λαού και η κυβέρνηση τούς είναι λίγη. Αυτή η ανεπάρκειά της την έχει καταστήσει μια απλή μαριονέτα στο πολιτικό σκηνικό. Τώρα απαιτείται η υλοποίηση των νόμων που ψηφίστηκαν και η κυβέρνηση πρέπει να πάει στην άκρη. Η Ε.Ε. πήρε πλέον στα ίδια της τα χέρια την διακυβέρνηση της χώρας στέλνοντας και τους κομισάριούς της στα υπουργεία όχι απλά για να παρακολουθούν αλλά για να δίνουν εντολές από κοντά στο πώς θα υλοποιηθούν με κάθε λεπτομέρεια τα τελευταία μέτρα που ψηφίστηκαν.

Το να λέμε ότι με τα μέτρα που παίρνονταν μέχρι τώρα από την κυβέρνηση εκχωρούνταν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας προς την Ε.Ε. εναρμονίζοντας τους ελληνικούς νόμους με τις ανάγκες της, αυτό δεν αρκεί πλέον. Όχι ότι είναι λάθος, αλλά έχουμε περάσει σε μια άλλη ποιότητα. Δεν μπορούμε να επιμένουμε μέσα από αναλύσεις ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα επιβεβαιώνει τα όσα ήδη γνωρίζαμε μέχρι τώρα.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίες και οι δηλώσεις Γιούνκερ για τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και την τοποθέτηση επιτηρητών για την υλοποίηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης προς την Ε.Ε. ούτε επίσης είναι άσχετη και η δήλωση Λοβέρδου ότι αν οι Έλληνες δεν πάρουν αποφάσεις οι ίδιοι πρέπει να τις πάρουν κάποιοι άλλοι. Όσο και να προσπαθεί να συσκοτίσει λοιπόν αυτό το γεγονός η κυβέρνηση λέγοντας ότι οι επιτηρητές έχουν έλθει σαν τεχνικοί σύμβουλοι, κανέναν δεν μπορούν να κοροϊδέψουν για τον πραγματικό ρόλο που έρχονται αυτοί να παίξουν.

Δεν είναι τυχαίο επίσης που μετά την καταστολή των τελευταίων συγκεντρώσεων έχει αρχίσει μια καμπάνια ενάντια στη «βία» που ενορχηστρώνεται πολύ συνειδητά από τα Μ.Μ.Ε. με συγκεκριμένους δημοσιογράφους, με αφορμή τις αποδοκιμασίες πολιτών σε όσους βουλευτές ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο, προσπαθώντας να σπείρουν ένα κλίμα τρομοκρατίας.

Είναι λάθος όταν τα άτομα ή τα κόμματα υποκαθιστούν την πάλη ενός ολόκληρου λαού, αλλά το αν υπάρχουν λανθασμένες ή όχι μορφές αντίδρασης, αυτό είναι κάτι που απασχολεί και θα αντιμετωπίσει το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και δεν θα επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση να σπεκουλάρει. Δεν έχει κανένα δικαίωμα μια κυβέρνηση που δείχνει τέτοια βιαιότητα όταν επιτίθεται σε χιλιάδες ειρηνικούς πολίτες που διεκδικούν τη ζωή και το μέλλον τους να ζητά διαπιστευτήρια «μη βίας» και δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Οι μαύρες εποχές που το κράτος απαιτούσε δηλώσεις μετάνοιας έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί.

Ο ελληνικός λαός όχι απλώς πρέπει να κλιμακώσει την αντίστασή του αλλά θα πρέπει να δρομολογήσει πλέον την πορεία του για να πάρει ο ίδιος την εξουσία στα χέρια του. Από μας θα εξαρτηθεί αν θα επιτρέψουμε να ολοκληρωθούν τα σχέδιά τους και να μη μας πισωγυρίσουν. Ο καθένας από μας είναι πλέον υπεύθυνος για να δυναμώσει τις λαϊκές συνελεύσεις, να συμβάλει στην οργάνωση μεθοδευμένων και καλά στοχευμένων κινητοποιήσεων με σκοπό τη συσπείρωση εκατομμυρίων πολιτών. Όλα τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της κοινωνίας πλήττονται και πρέπει να είναι ενωμένα.

Ο λαός έχει την ευθύνη να αποτρέψει την καταστροφή του και να πάρει την τύχη του στα χέρια του μέσα από την αυτό-οργάνωσή του με αμεσοδημοκρατικό τρόπο.
ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ανεύθυνος μεταφοράς  j4nus

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»

Βίντεο από Αθήνα 29/6/2011…

Μερικά βίντεο από τις 29/6/2011…

Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους…

H λίστα στο youtube http://www.youtube.com/my_playlists?p=E768AA1F4F365FD6

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=9M9TCKpMKeo]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=SAHPAjVDT8k]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=dVm8ScbTz7E]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=9U_EbwGmWHo]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=uDSUfrtg5AY]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=4A8cUz-xgVY]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=kZy3SZ8CFLY]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=AAFvrUXRUTU]

Βίντεο από Αθήνα 29/6/2011…

του j4nus

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες 28ης και 29ης Ιούνη

ρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες 28ης και 29ης Ιούνη

Στις 28 και 29 Ιουνίου άνδρες και γυναίκες διαφόρων ηλικιών βρεθήκαμε στην πλατεία Συντάγματος για να αντισταθούμε στη βάρβαρη λεηλασία των ζωών μας από τους δυνάστες του κράτους και του κεφαλαίου. Χιλιάδες ήταν αυτοί που βρέθηκαν το δρόμο της βίαιης αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις των πραιτοριανών του κράτους. Οι συγκρούσεις που διήρκησαν πολλές ώρες με αμείωτη ένταση απέδειξαν ότι δε σκύβουμε το κεφάλι και δεν υποτασσόμαστε στις επιτακτικές υποδείξεις της εξουσίας.

Τα δακρυγόνα, οι τραυματισμοί, οι συλλήψεις δε λύγισαν ούτε στάθηκαν εμπόδιο στην αποφασιστικότητα των αντιστεκόμενων ανθρώπων. Στο Σύνταγμα επιχείρησαν να εισβάλουν στο κοινοβούλιο γκρεμίζοντας τα σιδερένια κιγκλιδώματα. Τα καπιταλιστικά σύμβολα και οι προστάτες τους ήταν, είναι και θα είναι οι μοναδικοί εχθροί των σύγχρονων σκλάβων στις απάνθρωπες πόλεις – φυλακές. Η αντιπαράθεση με τους βασανιστές του κράτους αποδεικνύει τον αδιάλλακτο αγώνα για ελεύθερη ζωή, ότι οι αγωνιζόμενοι δε συμβιβάζονται με μεταρρυθμίσεις και φτιασιδώματα του εκμεταλλευτικού συστήματος και δεν κάθονται παθητικά να υπομένουν τη λεηλασία της ζωής τους αλλά περνάν στην αντεπίθεση.

Πολλοί άνθρωποι αυτές τις δύο μέρες των ταραχών και του κλυδωνισμού της εξουσίας τραυματίστηκαν και βασανίστηκαν από την αστυνομία. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η συντροφικότητα όμως βοήθησαν στο να επουλωθούν ή να μπουν στην προοπτική επούλωσης και ανάρρωσης τα τραύματα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα ανοιγμένα κεφάλια από τα γκλοπ και πέτρες που πετούσαν οι μπάτσοι, οι μώλωπες και οι εκδορές, τα σπασμένα χέρια και πόδια, τα αναπνευστικά προβλήματα από τα χημικά δε μπορούν να κάμψουν το πάθος για την ελευθερία.

Πολλοί συνελήφθησαν και αντιμετωπίζουν το δικαστικό μένος του κράτους με βαρύτατες κατηγορίες και εκβιαστικές ποινές. Συγκεκριμένα, οι εγγυήσεις φτάνουν τις 3000 ευρώ για κάποιον από τους συλληφθέντες και πρέπει να παραδοθούν στο εκβιαστικό χρονικό διάστημα της μιας εβδομάδας, δηλαδή την Παρασκευή 8 Ιούλη. Κι ακόμη δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε από τις διαδικασίες της Δευτέρας όπου παραπέμπονται οι συλληφθέντες της Τετάρτης, και τις διαδικασίες της Παρασκευής όπου παραπέμπονται εξ' αναβολής ένα κομμάτι των συλληφθέντων της Τρίτης. Η πρωτοβουλία μας έχει στόχο να βοηθήσει τους συλληφθέντες να αντεπεξέλθουν στο οικονομικό κομμάτι που αφορά τα έξοδα της δίκης και των δυσβάσταχτων χρηματικών ποινών.

Καλούμε οποιονδήποτε μπορεί να συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια οικονομικής υποστήριξης.Η πρωτοβουλία μας θα λειτουργεί συνεπικουρικά σε οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια αλληλεγγύης στους συλληφθέντες. Καλούμε όποιον συλληφθέντα χρειάζεται οικονομική υποστήριξη να επικοινωνήσει μαζί μας.ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ της 28ης και 29ης ΙΟΥΝΗ

e-mail solidaridad2829@yahoo.gr

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες 28ης και 29ης Ιούνη

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες 28ης και 29ης Ιούνη

του j4nus

Μετά τη μάχη… Πλατεία Συντάγματος και περίχωρα…

Πλατεία Συντάγματος, ξημερώματα Πέμπτης 30 Ιουνίου 2011…

[slideshow]

Για τα πριν και κατά τη διάρκεια θα υπάρξει-ουν άλλα ποστ…

Μετά τη μάχη… Πλατεία Συντάγματος και περίχωρα…

Μετά τη μάχη… Πλατεία Συντάγματος και περίχωρα…

Τι έγινε τελικά την 15η Ιούνη; Κρατική εξουσία – Διαδηλωτές 1-1

Αν πριν 10 χρόνια μια πορεία-απεργιακή κινητοποίηση κτλ οδηγούσε μια κυβέρνηση κι έναν πρωθυπουργό να παραπαίει, να καλεί για κυβέρνηση εθνικής ενότητας-συνεννόησης και να αποφασίζει για ψήφο εμπιστοσύνης θα μιλούσαμε για νίκη άνευ προηγουμένου.

 Σήμερα όμως δεν είμαστε ούτε 5 ούτε 10 χρόνια πριν… Είμαστε στο τώρα. Από την 5η Μάη και μετά αυτό που επιχειρείται καθημερινά είναι η μεταφορά του βάρους της κρίσης από τους λίγους -την ολιγαρχία πολιτική και οικονομική- στους πολλούς. Γίνεται όμως και κάτι άλλο… το ομολογιακό χρέος του ελληνικού κράτους προς τους ιδιώτες (τράπεζες, επενδυτές κτλ) μεταβιβάζεται σε κράτη της ΕΕ  το ΔΝΤ και την ΕΚΤ με διεθνείς συμβάσεις που δένουν χειροπόδαρα αυτή τη χώρα και αυτό το λαό.

Ήδη ετοιμάζεται νέο δάνειο. Κάθε μέρα που περνάει βουλιάζουμε όλο και περισσότερο. Όσο περισσότερο βουλιάζουμε και δεν αντιδράμε τόσο περισσότερο δουλικοί γινόμαστε.

 Την 15η Ιούνη η Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος είχε αποφασίσει την περικύκλωση της Βουλής με σκοπό, αν δεν κάνω λάθος, να αποκλειστεί το Κοινοβούλιο ώστε να μην είναι προσβάσιμο στους βουλευτές. Αυτό ακόμα και στον πιο αφελή ήταν δεδομένο ότι δε θα το επέτρεπε η κεντρική εξουσία. Άρα το ζητούμενο ήταν μέχρι ποιο σημείο θα έφταναν αυτοί που έλαβαν την απόφαση για περικύκλωση ώστε να εφαρμόσουν την αποφασή τους. Τελικά η περικύκλωση δεν ήταν πετυχημένη, ωστόσο αρκετοί βουλευτές ίσως από φόβο δεν προσήλθαν. Από την άλλη η κυβέρνηση με πολύ έξυπνους ελιγμούς, έναν ανασχηματισμό ανακύκλωση των ίδιων προσώπων με παραπάνω αρμοδιότητες και υπερεξουσίες σε κάποιους, με μια απατηλή πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης, με τις εκκλήσεις για εθνική ενότητα και συναίνεση, και τα επίσης απατηλά δημοψηφίσματα επιχειρεί να κερδίσει χρόνο και να κάνει αυτό που δεν πέτυχε την Τετάρτη με τη χρήση βίας, να διαλύσει με υπόγειο τρόπο τις Λαϊκές Συνελεύσεις και την προσέλευση του κόσμου στις πλατείες.

 Τα δημοψηφίσματα τα θεωρώ απατηλά, γιατί πέραν από αποπροσανατολιστικά σε επίπεδο περιεχόμενου είναι και απατηλά σε άλλο επίπεδο. Καμιά εξουσία δεν προκαλεί δημοψηφίσματα που μπορεί ή πιθανολογείται ότι θα χάσει. Από πλευράς ουσίας ούτε το μεσοπρόθεσμο, ούτε το μνημόνιο 2 ούτε τίποτα από αυτά που μας καίνε πρόκειται να μπουν σε διαδικασία ψήφισης από το λαό. Εκτός αυτού όμως ξέρουμε πόσο ισχυρά είναι τα προπαγανδιστικά μέσα ενός ολιγαρχικού συστήματος που πάει χέρι χέρι με τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Θα σπείρουν την παραπληροφόρηση και το φόβο…

 Η μοναδική νίκη την Τετάρτη ήταν ότι ο κόσμος δε διαλύθηκε, δεν πήγε σπίτι του αλλά επέστρεψε στην πλατεία.

 Ένα κίνημα που στρέφεται ενάντια σε μια εξουσία, μόνο με ένα τρόπο μπορεί να νικήσει… να βρεθεί ένα βήμα μπροστά από τους εξουσιαστές. Η κεντρική εξουσία πάντα κερδίζει, γιατί καταφέρνει να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά. Αυτό γίνεται και με ευθύνη κάποιων κομμάτων, γιατί  τόσο αυτοί όσο και οι διαδηλωτές-διαμαρτυρόμενοι λειτουργούν αντανακλαστικά σε αυτά που επιχειρεί η κεντρική εξουσία, και για αυτό δεν μπορούν να την προσπεράσουν.

 Αυτή τη στιγμή 2 τρόποι υπάρχουν για να νικήσει το κίνημα, οργανωμένο ή μη, προερχόμενο από τις πλατείες ή μη. Ο πρώτος είναι να πραγματοποιηθεί απεργία διαρκείας όπου θα παραλύσουν τα πάντα, θα σταματήσουν να πληρώνονται λογαριασμοί, εισιτήρια, εφορίες κτλ. Θα περικυκλωθεί η Βουλή και οι διαμαρτυρόμενοι θα παραμείνουν εκεί για μέρες. Αυτός είναι ένας ειρηνικός τρόπος παράλυσης του κράτους. Για να γίνει αυτό πρέπει να συμμετέχουν όχι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αλλά μερικά εκατομμύρια. Θα είναι ένας τρόπος ειρηνικού εξαναγκασμού…

 Επειδή αυτό όμως δε γίνεται ποτέ, και επειδή οι πλειοψηφίες για χιλιους δυο λόγους που δεν είναι της παρούσης δεν ενεργούν, δε συμμετέχουν, δεν αντιστέκονται, εμφανίζονται πάντοτε μειοψηφίες που πολύ απλά δεν μπορούν να περιμένουν πότε οι πολλοί θα αποφασίσουν να “ξυπνήσουν”…

 Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι και στο Πολυτεχνείο ενεργή συμμετοχή δεν είχε η πλειοψηφία της κοινωνίας, άσχετα αν στήριζε τον αγώνα. Και ας μην ξεχνάμε επίσης ότι πολλοί κοινωνικοί, πολιτικοί, εθνικοί κτλ αγώνες δεν ήταν αναίμακτοι.

Κοινώς, για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αβγά…

 Αν οι πλειοψηφίες των εκατομμυρίων δεν μπορούν να μπουν σε απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας για να πλήξουν το κράτος, τότε η μόνη λύση είναι οι διαδηλωτές να επιχειρήσουν να εμποδίσουν την είσοδο στη Βουλή των βουλευτών ή αν δεν τα καταφέρουν, να εισβάλουν στο Κοινοβούλιο, στα Υπουργεία και σε κρατικές υπηρεσίες για να ασκήσουν ένα δικαίωμά τους, που τους το αναγνωρίζει και το ίδιο το δίκαιο… το δικαίωμα στην άμυνα… Σύμφωνα με το άρθρο 22 του Ποινικού Κώδικα δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας. Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου στην οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους.

 Πέραν του ότι οι ίδιοι οι Βουλευτές και οι κυβερνώντες έχουν παραβιάσει το Σύνταγμα, έχουν πλήξει και βασικά δικαιώματα, περιουσιακά και μη, των πολιτών χωρίς να έχουν εξουσιοδότηση από τους πολίτες. Δηλαδή οι πολίτες ακόμα και αυτοί που τους ψήφισαν, δεν τους ψήφισαν για να εκτελέσουν όλα αυτά τα παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα. Δε ρωτήθηκαν ποτέ οι πολίτες για την προσφυγή στο ΔΝΤ κτλ.

 Πάνω από όλα όμως οι πολίτες έχουν δικαίωμα να αμυνθούν για να προασπίσουν τη ζωή τους τα δικαιώματά τους και την αξιοπρέπειά τους που καθημερινά κλέβουν οι εξουσιαστές, πολιτικοί και οικονομικοί.

 Με κατσαρόλες, σφυρίχτρες, χορούς και πανηγύρια δεν πρόκειται να εμποδιστεί η ψηφοφορία κανενός μεσοπρόθεσμου και καμιάς αποκρατικοποίησης-ξεπουλήματος.

 Γιατί και εκλογές να γίνουν, θα έρθει κάποια κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα κάνει ακόμα χειρότερα πράγματα. Ήδη με τα δημοψηφίσματα για το Σεπτέμβριο, τις επικαλούμενες συνταγματικές αλλαγές αλλά και τις αναγκαίες εκλογές προκειμένου να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο και να κάνουν τον κόσμο να φύγει από τις πλατείες, κοινώς να τσιμπήσει το δόλωμα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει μέσα από τις απατηλές θεσμικές τους διαδικασίες.

 Αυτή τη στιγμή συντελείται ένας ταξικός-κοινωνικός πόλεμος στον οποίο οι μόνοι που έχουν ταξική συνείδηση είναι οι έχοντες και κατέχοντες και οι εξουσιαστές.

Το ίδιο το κίνημα πρέπει να πάει ένα βήμα μπροστά από αυτούς, να καταστρέψει το πολιτικό και οικονομικό σύστημα και να χτίσει κάτι καινούριο.

Αν δεν μπορούν οι πλειοψηφίες με την απεργία διαρκείας και την παύση πληρωμών να το πετύχουν, ας το προσπαθήσουν όσοι διαδηλώσουν την ημέρα ψήφισης του μεσοπρόθεσμου.

 Μόνο αν έρθει ο λαός στην εξουσία, υπάρχει μια πιθανότητα να δούμε πραγματικές και ουσιαστικές αλλαγές…

Ή εμείς ή αυτοί…

Τι έγινε τελικά την 15η Ιούνη; Κρατική εξουσία – Διαδηλωτές 1-1

Οπλίσατε, σκοπεύσατε, πυρ!

Είναι ένα αργοπορημένο κάλεσμα-ποστ… που έπρεπε να γίνει ώρες ίσως και μέρες πριν…

Αύριο στις πλατείες, πορείες και γενικές απεργίες καλό όλοι να είμαστε οπλισμένοι με μια φωτογραφική μηχανή ή βιντεοκάμερα η οποία θα είναι στραμμένη στις δυνάμεις καταστολής…

Πρέπει να νιώθουν ανα πάσα στιγμή ότι τους σκοπεύουν όλα αυτά τα εργαλεία της τεχνολογίας που μπορούν να αποκαλύψουν και να φανερώσουν τον εξουσιαστικό τους εαυτό…

Επειδή οι δυνάμεις καταστολής ασκούν δημόσια εξουσία σε δημόσιο χώρο που μπορεί να λειτουργήσει περιοριστικά για ανθρώπινα δικαιώματα κτλ δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα. Προσωπικά δεδομένα υπάρχουν για τους διαδηλωτές που ασκούν το δικαίωμα του συνέρχεσθαι όχι για αυτούς που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Μη μασάτε λοιπόν.

Οπλίσατε, σκοπεύσατε, πυρ!

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Άρη Σειρηνίδη (3-5-2011)

Απόσπασμα από γράμμα Άρη Σειρηνίδη εν όψει της δίκης στις 9 Μάρτη 2011 (10 Φεβρουαρίου 2011)

Αν είναι, λοιπόν, κάτι που δίνει υπόσταση στο κατηγορητήριο, αυτό δεν είναι το γενετικό υλικό που ανιχνεύτηκε σε μια από τις διάσπαρτες μάσκες  που βρέθηκαν στην περιοχή των Εξαρχείων εξ αιτίας των επεισοδίων των προηγούμενων ημερών, αλλά η πολιτική γενετική μου ύλη, η παρουσία μου σε εκείνη την πλευρά του οδοφράγματος που ορίζει η ταξική μου θέση και συνείδηση, ενάντια στην καπιταλιστική κυριαρχία και την κρατική τρομοκρατία.

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από το http://www.kinimatorama.net/node/11444

Με αφορμή τη συμπλήρωση της 12μηνης προφυλάκισης του Άρη Σειρηνίδη, εξετάζεται από το συμβούλιο εφετών η άρση ή η παράτηση της κράτησης του.

Να είμαστε όλοι εκεί.

(Σήμερα, Τρίτη 3 Μαΐου, στις 9 έξω από το Εφετείο)

TO TAΞIKO DNA THΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ»

Η δικαστική εξουσία αποτελούσε ανέκαθεν βασικό πυλώνα για την προώθηση και επιβολή της κυρίαρχης πολιτικής. Ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία όπου η αυταρχική δημοκρατία του Μνημονίου προσπαθεί να συντρίψει κάθε ζωντανή κοινωνική αντίσταση, η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» δείχνει το πιο σκληρό ταξικό πρόσωπό της.

Την ίδια στιγμή που ο Μαντέλης, ο Τσουκάτος, ο Τσοχατζόπουλος και τα άλλα πρωτοκλασάτα πολιτικά στελέχη ουσιαστικά επιβραβεύονται για τις υπηρεσίες που προσέφεραν σε αυτό το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, ο σύντροφος Άρης Σειρηνίδης, ο «επικίνδυνος» αναρχικός σύμφωνα με τα διαβιβαστικά της Αντιτρομοκρατικής, βιώνει στο πετσί του τη συνεχιζόμενη εκδικητικότητα των διωκτικών μηχανισμών.

Το δικαστήριο που μέχρι πρόσφατα εκδίκαζε την υπόθεση του πυροβολισμού εναντίον της κλούβας των ΜΑΤ στη Χαριλάου Τρικούπη τον Ιούλιο του 2009 και με αφορμή την ασθένεια ενός τακτικού μέλους του, με μια πρωτοφανή απόφαση αυτοκαταργείται και διατάσσει την επανάληψη της διαδικασίας στις 8 Ιουνίου. Εδώ έχει αξία να τονίσουμε ότι μέχρι τώρα είχε διεξαχθεί το μεγαλύτερο μέρος της δίκης χωρίς φυσικά να έχει προκύψει το παραμικρό στοιχείο εναντίον του συντρόφου.

Σαν να μην έφτανε αυτό, με πραξικοπηματικό τρόπο εξοβελίζουν τους ενόρκους και μόνοι τους οι τακτικοί δικαστές αποφασίζουν την παράταση της προφυλάκισης μέχρι να συγκληθεί αυτεπάγγελτα το Δικαστικό Συμβούλιο στις 3 Μαϊου λόγω συμπλήρωσης ενός χρόνου προφυλάκισης.

Είναι προφανές πως οι παραπάνω μεθοδεύσεις στοχεύουν τον αναρχικό Άρη Σειρηνίδη, που με την πολύχρονη παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες και την ακέραια στάση του απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς αποτελεί υπόδειγμα κοινωνικού αγωνιστή. Οφείλονται όμως σε μεγάλο βαθμό και στον πιλοτικό χαρακτήρα της δίκης λόγω της χρήσης ως αποκλειστικού αποδεικτικού στοιχείου του DNA για πρώτη φορά στα ελληνικά δικαστικά χρονικά, αν και ουδεμία σχέση έχει το DNA που βρέθηκε σε μια μάσκα με τις κατηγορίες που αποδίδονται στον Άρη Σειρηνίδη. Το αποτέλεσμα αυτής της δίκης θα καθορίσει σημαντικά το δικονομικό μέλλον των επιστημονικών αναλύσεων των εργαστηρίων της ΓΑΔΑ.

Σε κάθε περίπτωση το κίνημα αλληλεγγύης βρίσκεται στο πλευρό του συντρόφου και αγωνίζεται να σταματήσει την πολιτική ομηρεία του.

Απαιτούμε την ολοκληρωτική απαλλαγή του Άρη Σειρηνίδη από όλες τις κατηγορίες και φυσικά την άμεση και χωρίς όρους αποφυλάκισή του.

Καλούμε στη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί έξω από το Εφετείο Αθηνών στις 3 Μαίου στις 9.00 το πρωί κατά τη συνεδρίαση του Δικαστικού Συμβουλίου.

Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΑΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

ανεύθυνος μεταφοράς: j4nus

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Άρη Σειρηνίδη (3-5-2011)

To κίνημα των -istas…

με αφορμή μια δράση των Κavalistas

Την Κυριακή 13 Μαρτίου μια ομάδα νέων στην Καβάλα, οι επονομαζόμενοι Kavalistas, συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης για να ξεκινήσουν τη 2η δράση τους, η οποία περιλάμβανε το βάψιμο των ζαρτινιέρων και την τοποθέτηση καλλωπιστικών φυτών σε αυτές στον πιο κεντρικό και εμπορικό δρόμο της πόλης, την οδό Ομονοίας. Η ομάδα δημιουργήθηκε στις αρχές του έτους και δεν είναι ακόμα ιδιαίτερη γνωστή, για αυτό και οι περισσότεροι περαστικοί ρωτούσαν τα μέλη της ομάδας από ποιο σύλλογο είναι και ζητούσαν να μάθουν πληροφορίες. Οι περισσότεροι εξ αυτών ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας έδιναν συγχαρητήρια στους νέους που ανέλαβαν αυτήν την πρωτοβουλία, τους επευφημούσαν και ίσως αισθάνονταν και περήφανοι για τα νέα αυτά παιδιά… Εγώ αναρωτιέμαι μήπως αυτός ο θαυμασμός πήγαζε και μέσα από μια ειλικρινή έκφραση αυτογνωσίας του τύπου “χαιρόμαστε που εσείς κάνετε κάτι που εμείς οι μεγαλύτεροι δε σκεφτήκαμε ποτέ, γιατί το μόνο που μας ενδιέφερε πάντα ήταν να αποκτήσουμε εξοχικό και 2ο αυτοκίνητο, φυσικά όχι για μας… αλλά για τα παιδιά μας…εσάς”.

Είτε το αποκαλέσει κανείς κίνημα είτε μόδα, υπάρχει ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι άνθρωποι που κατά κύριο λόγο δεν είχαν δράση εθελοντική κτλ αποφάσισαν να αφήσουν τον καναπέ τους και να αφιερώσουν κάποιο χρόνο και ενέργεια σε κάτι κοινωφελές. Νομίζω ότι αν το αποκαλέσει κανείς κίνημα ίσως υπερβάλλει μεν, αλλά σίγουρα είναι κάτι παραπάνω από μόδα. Και το ότι δεν είναι απλά μία ακόμη μόδα έχει να κάνει με το λόγο που ξαφνικά ξεπήδησαν όλες αυτές οι ομάδες.

Πρώτα από όλα είναι όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όχι μόνο της οικονομικής κρίσης αλλά της γενικότερης απαξίωσης του πολιτικού σκηνικού είτε σε κεντρικό είτε σε αυτοδιοικητικό επίπεδο που λειτουργεί στην κατεύθυνση ότι πρέπει οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους όσον αφορά κάποια θέματα.

Πέρα όμως από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όλη αυτή η κινητικότητα και η δημιουργία αυτών των ομάδων ίσως αποτελούν τη σπασμωδική κραυγή μιας γενιάς…ή και μιας κοινωνίας. Πολλοί νέοι άνθρωποι και ειδικά η γενιά μετά το Πολυτεχνείο ανατράφηκε με το όραμα να προσπεράσει σε ατομική επιτυχία και διακρίσεις την προηγούμενη γενιά, αυτή του Πολυτεχνείου… έτσι άρχισε και η σωρηδόν απόκτηση τίτλων σπουδών και περισσότερης εξειδίκευσης, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κτλ. Ελάχιστη συμμετοχή στα κοινά, μέγιστη προσήλωση στα ιδιωτικά… Τώρα που η μετά το Πολυτεχνείο γενιά αντιλαμβάνεται ότι σε ατομικό επίπεδο παρά τα πολλά πτυχία κτλ όχι δεν πρόκειται να ξεπεράσει σε επαγγελματική πρόοδο την προηγούμενη γενιά αλλά μπορεί να βρεθεί σε πολύ χειρότερη θέση και ότι σε κοινωνικό επίπεδο δεν έκανε τίποτα, αρχίζει να αισθάνεται μια αμηχανία…έναν αναβρασμό…κάποιοι από αυτή τη γενιά των νέων ανθρώπων λοιπόν προσπαθούν να βγουν στο δρόμο και να πραγματοποιήσουν κοινωνικές δράσεις, πιθανώς για να αντισταθμίσουν το έλλειμμα κοινωνικής δράσης στο οποίο μεγάλωσαν… Ίσως είναι λίγο πρόωρο να ψάχνει να βρει κανείς το πώς και το γιατί ξεπηδάνε σαν τα μανιτάρια αυτές οι ομάδες.

Επίσης παρότι δεν συνδέονται μεταξύ τους, φαίνεται να έχουν άλλο ένα κοινό… προσπαθούν να κρατήσουν αποστάσεις από ιδεολογίες πολιτικές και να βγάλουν ένα απολίτικο πρόσωπο προς τα έξω… Είναι άλλη μια ανάγκη των καιρών, που θέλει την αποστροφή προς οτιδήποτε πολιτικό να είναι ιδιαίτερα προσφιλής στους νέους και όχι μόνο. Βέβαια πολλές φορές η έννοια του κομματικού συγχέεται με αυτή του πολιτικού αλλά αυτή είναι συζήτηση για άλλη ώρα…

Η άποψή μου λοιπόν είναι ότι ακόμα και αν μια συλλογικότητα που δρα στην κοινωνία δεν πάρει καμία πολιτική θέση ή δεν εκφράσει κανένα πολιτικό λόγο, τρόπος και η στόχευση μιας δράσης της μιλάνε πολιτικά ακόμα και αν οι ίδιοι οι “δράστες” δε θέλουν να πουν κουβέντα…

Το να πάρουν οι πολίτες λοιπόν την κατάσταση στα χέρια τους σε κάποια θέματα είναι μια πολιτική κίνηση-δήλωσητο ερώτημα και το δίλημμα όμως είναι προς ποια κατεύθυνση

Από τη μία είναι το θέμα ότι όταν διεξάγεται ένας “πόλεμος” σε κοινωνικό επίπεδο, εμείς στην αμηχανία μας να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε η γενιά του καναπέ, διοχετεύουμε την ενέργειά μας στο να κάνουμε ομορφότερο το τοπίο της μάχης; Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το αισθητικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ή θετικά διάφορες εκφάνσεις της συμπεριφοράς και γενικότερα της ζωής μας…άρα δεν πρέπει να θεωρείται η διαμόρφωσή του κάτι επουσιώδες….

Από την άλλη πολλές κινήσεις και ενέργειες αυτών των ομάδων όπως και η συγκεκριμένη δράση των Kavalistas έρχονται να καλύψουν ένα κενό… Κενά που αφήνει η αδυναμία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των αρχόντων της και γενικότερα ολόκληρου του μοντέλου αυτού.

Ωστόσο είναι διαφορετικό με τις δράσεις μας να καλύπτουμε διάφορα κενά και να λειτουργούμε επικουρικά στο χρεοκοπημένο όχι μόνο οικονομικά σάπιο σύστημα αυτοδιοίκησης και άλλο με τη δράση μας να επιδιώκουμε να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους λήψης και υλοποίησης των αποφάσεων από τους δημοτικούς άρχοντες στους πολίτες.

Το να προβαίνουμε σε ενέργειες για τις οποίες π.χ. είναι αρμόδιος ο Δήμος και για τις οποίες πληρώνονται κάποιοι ή θα έπρεπε να πληρώνονται για να τις εκτελούν και ταυτόχρονα να αδιαφορούμε για την αδυναμία και την ανικανότητα των διοικούντων μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση κατά την οποία θα “πρέπει” οι πολίτες για κάποια πράγματα να κάνουν αυτά για τα οποία πληρώνονται ή πρέπει να πληρώνονται κάποιοι.

Εν τέλει το να βγαίνουν στο δρόμο οι πολίτες για να προβαίνουν σε κοινωνικές και κοινωφελείς δράσεις είναι θετικό, το θέμα όμως είναι προς ποια κατεύθυνση και με ποια στόχευση, ώστε αυτές οι δράσεις να μη λειτουργούν ως ένα απλό παυσίπονο που δίνουμε στον ασθενή πριν πεθάνει για να τον ανακουφίσουμε από τον επιθανάτιο πόνο.

Κατ εμέ τέτοιες κινήσεις θα πρέπει να στέλνουν το μήνυμα ότι πρέπει να βγει ο κόσμος στους δρόμους για να επικοινωνήσει, να ενημερωθεί, να συζητήσει και να δράσει σε συλλογικό επίπεδο για τα προβλήματά του, είτε είναι τοπικά είτε περιφερειακά είτε πανελλαδικής σημασίας, παρακάμπτοντας τους επαγγελματίες ή μη πολιτικούς.

Οι ίδιοι οι Kavalistas δηλώνουν ότι “Δεν χρειάζονται πλέον πολλά λόγια, οι δράσεις μας θα είναι αυτές που θα εκφράζουν τις σκέψεις μας, τις ανάγκες μας, τα όνειρά μας. Το μόνο που θέλουμε είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε σε μία πόλη που δεν θα προσβάλλει την αισθητική μας και κυρίως δεν θα προσβάλει την αξιοπρέπειά μας. Χρειάζεται αφοσίωση, αγάπη αλλά κυρίως χρειάζονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=uHvchUz0qz8]

To κίνημα των -istas…

13η μέρα απεργίας πείνας στην Καβάλα…

Την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος (60 ετών) και η Φρειδερίκη Τόκα (40 ετών) ξεκίνησαν απεργία πείνας στην κεντρική πλατεία της Καβάλας με αίτημα την εύρεση εργασίας μιας και είναι χρόνια άνεργοι και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν και να καλύψουν ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες.

Την πρώτη μέρα της απεργίας κιόλας προφανώς μετά από κάποια καταγγελία ή ενημέρωση ενεργοποιήθηκε ο κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός (Εισαγγελία Καβάλας, Ελληνική Αστυνομία και Δημοτική Αστυνομία). Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθούν και οι 2 απεργοί πείνας, να οδηγηθούν στο αστυνομικό τμήμα όπου φωτογραφήθηκαν και λήφθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα και σχηματίστηκε δικογραφία εναντίον τους με την κατηγορία ότι έστησαν σκηνή σε κοινόχρηστο χώρο -βλ. άρθρο 10 παράγραφος 2 του Ν. 392/1976. "Απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών, και εν γένει κοινόχρηστους χώρους, καθώς και η φιλοξενία πέραν του ενός τροχόσπιτου από καταστηματάρχες ή ιδιώτες.   Οι παραβάτες τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι τρεις (3) μήνες ή με χρηματική ποινή ή και με τις δύο ποινές, εφόσον δεν προβλέπεται βαρύτερη ποινή από άλλη διάταξη, διατασσόμενης συγχρόντως υπό του δικαστηρίου της βίαιης αποβολής τους.

Η σκηνή κατασχέθηκε και οι απεργοί θα βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης σε τακτική δικάσιμο.

Λίγες μέρες αργότερα κάποιος τρίτος έφερε κάποια σκηνή την οποία έστησαν άγνωστα στο ζευγάρι άτομα.  Δύο μέρες μετά ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και ενώ η γυναίκα του είναι στο Νοσοκομείο της πόλης για εξετάσεις, συλλαμβάνεται άλλη μια φορά και αυτή τη φορά ενεργοποιείται και η αυτόφωρος διαδικασία. Η δίκη ήταν να διεξαχθεί εχτές Τετάρτη στο Μονομελές της Καβάλας, ωστόσο λόγω της αποχής των δικηγόρων πήρε αναβολή για τις 17 Νοεμβρίου. Το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται είναι πάλι το στήσιμο σκηνής σε κοινόχρηστο χώρο. Μέσα στο κόλπο και η δημοτική αστυνομία και τις δύο φορές να μαζεύει το αντίσκηνο. Κατά πόσο αποτελεί αντίσκηνο κάτι που δεν είναι καρφωμένο στο έδαφος είναι άλλο θέμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους αδύναμους και τους διαμαρτυρόμενους. Η εικόνα μιας απεργίας πείνας στο κέντρο μιας επαρχιακής πόλης είναι θέαμα που μπορεί να δώσει ιδέα σε πολλούς και αυτό πρέπει σε περιόδους κρίσης να αποφευχθεί. Μπορεί να γίνονται καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων τεραστίων διαστάσεων ωστόσο οι μηχανισμοί στην πόλη κινητοποιούνται άμεσα όταν πρόκειται για ένα αντίσκηνο που καλύπτει μια επιφάνει 3-4 τετραγωνικά μέτρα.

Ασχέτως το ποιοι και γιατί κάνουν την απεργία πείνας η αντιμετώπιση αυτών ως κοινών εγκληματιών δεν είναι τυχαία και λέει πολλά για τους καιρούς που διάγουμε. Καιρούς όχι μόνο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης αλλά και μέγιστης υποκρισίας.

Τα υπόλοιπα θα τα πουν οι ίδιοι οι απεργοί.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=d0SgI45dZcc]

13η μέρα απεργίας πείνας στην Καβάλα…

Ανακοίνωση-απάντηση στις σημερινές εξελίξεις από τους “300”

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από το hungerstrike300

Σήμερα  το πρωί «επισκέφθηκε» την Υπατία 3 φορές ο εκπρόσωπος της διοίκησης των νοσοκομείων, κ. Μουσιώνης. Την πρώτη χωρίς κανένα έγγραφο, την δεύτερη με έγγραφο χωρίς υπογραφή και την τρίτη φορά κατάφερε να έχει φέρει το «σωστό» έγγραφο.

Ήρθε για να μεταφέρει το αίτημα της κυβέρνησης να μεταφερθούν όλοι οι απεργοί στα νοσοκομεία και να αφήσουν τον τόπο του αγώνα τους. Απεργοί εκπρόσωποί μας του απάντησαν ότι αν ήρθε να μας πει ότι η γενναιόδωρη κυβέρνηση μπορεί να μας παραχωρήσει κρεβάτι νοσοκομείου για να πεθάνουμε, να της πει ότι ο αγώνας είναι αγώνας, ακόμα κι όταν ο θάνατος παραφυλάει. Αυτό σημαίνει ότι στα νοσοκομεία πάμε μόνο και μόνο επειδή αυτοί που τον έστειλαν συνεχίζουν να μας κλέβουν την αξιοπρέπεια, με αποτέλεσμα να καταρρέουμε. Αν νοιάζονται για την υγεία μας, να ικανοποιήσουν τα αιτήματά μας, για να μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε στα σπίτια και στις δουλείες μας. Με άλλα λόγια: οι απεργοί πάμε στα νοσοκομείο μόνο όταν κρίνουν οι γιατροί μας ότι πρέπει να πάμε.

Οι απεργοί τονίζουμε για ακόμα μια φορά ότι όταν αποφασίζουμε κάτι, το κάνουμε μόνοι μας στις δικές μας συνελεύσεις.

Επιμένουμε να συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι να φτάσουμε τον στόχο μας. Ο στόχος αυτός συνίσταται στην εκπλήρωση συγκεκριμένων αιτημάτων, τα βασικότερα των οποίων, έχουν προσυπογράψει η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, καθώς και πολλοί άλλοι φορείς που μας συμπαρίσταται από όλη την Ελλάδα -ανάμεσα στους οποίους και όλοι οι φορείς της Θεσσαλονίκης (Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, ο πρύτανης του Α.Π.Θ, Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, Ε.Ν.Ι.Θ, Ε.Σ.Η.Ε Μ-Θ, Ε.Δ.Ο.Θ ΝΤ/ΑΔΕΔΥ, Ε.Κ.Θ), με κοινή επιστολή τους της 4-3-2011 προς τον Πρωθυπουργό.

Επαναλαμβάνουμε τα συγκεκριμένα αιτήματα που αρνείται να ικανοποιήσει η κυβέρνηση (αναλαμβάνοντας το τίμημα νεκρών αγωνιζόμενων ανθρώπων), αλλά στηρίζουν οι φορείς της Ελλάδας, αλλά και χιλιάδες άλλοι φορείς, σωματεία, οργανώσεις και συλλογικότητες σε ολόκληρο τον πλανήτη:

–          Έκδοση άδειας παραμονής κατά το άρθρο 21 παρ.4 του Ν 3907/2011

–          Επανεξέταση και απόδοση άδειας διαμονής σε όσους εξέπεσαν από τη νομιμοποίηση του παρά την ύπαρξη ουσιαστικών όρων σε συνδυασμό με μείωση ή αποσύνδεση σε περίοδο οικονομικής κρίσης της άδειας παραμονής από ένσημα.

–          Μείωση του προαπαιτούμενου χρόνου παραμονής των χωρίς χαρτιά σε 5ετία (από 12ετία) για την έκδοση ειδικής άδειας διαμονής του νέου άρθρου 44 του Ν 3386/05

–          Χορήγηση άδειας παραμονής σε όσους απορρίφθηκαν οι αιτήσεις τους κατά την τελευταία νομιμοποίηση του 2005

Οι 300 Μετανάστες Απεργοί Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

7 Μάρτη 2011, 42η ημέρα απεργίας πείνας

 

Ανακοίνωση-απάντηση στις σημερινές εξελίξεις από τους “300”