[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από athens.indymedia.org

Κλούβες, ΜΑΤ, αύρες, Κάτοικοι, οδοφράγματα, δακρυγόνα, συλλήψεις, πέτρες, μολότοφ, μπλόκα, ξυλοδαρμοί, μεγαλοεργολάβοι,φυσικό περιβάλλον, υγεία, κέρδος, πολιτικοί, μίζες, ανθρώπινες συνθήκες ζωής, δημοσιογράφοι, κρατικήαλληλεγγύη και αλληλέγγυοι, προπαγάνδα, καταστολή, τοπικοί αγώνας, αξιοπρέπεια, συλλογική άρχοντες, θεσμικοί φορείς, δράση, αντιπληροφόρηση, δρόμος, κόμματα, υποταγή, απαξίωση, συνελεύσεις, ζυμώσεις, αντίσταση, δόγμα «ασφάλειας και ανάπτυξης», αυτοοργάνωση… φόβος, απομόνωση…Στο δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις!

«Η ζωή μας τελειώνει όταν σιωπούμε για πράγματα που μας αφορούν»

Ξημερώματα Σαββάτου 11 Δεκεμβρίου 2010 κάτοικοι της Κερατέας συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Οδομαχίες που κρατούν μερόνυχτα. Οι άνθρωποι της Λαυρεωτικής αντιστέκονται στην εισβολή μηχανημάτων για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο. Υπερασπίζονται δυναμικά τα οδοφράγματα, εκφράζουν την αυτονόητη ­άρνησή τους να δεχτούν την υποβάθμιση του φυσικού τους περιβάλλοντος, της υγείας τους. Οι αντιδράσεις τους δεν κάμπτονται. Αυτοοργανώνουν περιφρουρήσεις στα μπλόκα, κάνουν πράξη την ενεργή αυτοάμυνα, οικειοποιούνται μέσα αγώνα. Αλληλέγγυοι από άλλες περιοχές στέκονται έμπρακτα στο πλευρό τους. Οι συγκρούσεις ξεπερνούν το στάδιο του ευκαιριακού ξεσπάσματος. Αρνούνται τους θεσμικούς διαμεσολαβητές-«σωτήρες», δεν πτοούνται από τη συκοφάντηση, την αποσιώπηση, τη διαστρέβλωση, τη μεθοδευμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ. Κάνουν ένα ακόμα «επικίνδυνο» (για την εξουσία) βήμα: συνδέονται με άλλους αγώνες. Κλείνουν τα διόδια στο Κορωπί και «δεν πληρώνουν», προσφέρουν είδη πρώτης ανάγκης στους μετανάστες-απεργούς πείνας, συμμετέχουν σε εκδήλωση και μιλούν οι ίδιοι για τον αγώνα τους στο αυτοοργανωμένο πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια. Εντωμεταξύ, οι μάσκες από την άλλη πλευρά πέφτουν. Οι διμοιρίες γίνονται στρατός κατοχής. Ο κρατικός μηχανισμός καταστολής παίρνει θέσεις μάχης ακόμα και μέσα στην πόλη. Άγριοι ξυλοδαρμοί, απειλές με όπλα, εισβολές σε σπίτια, αύρες νερού, προσαγωγές, συλλήψεις, δικαστήρια.

 

Οι κάτοικοι της περιοχής γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει «χωροθέτηση ΧΥΤΑ και ορθολογική διαχείριση απορριμμάτων». Αυτό ακριβώς που συμβαίνει στη Φυλή και στα Άνω Λιόσια. Αυτό ενάντια στο οποίο αντιστάθηκαν νωρίτερα οι άνθρωποι της Λευκίμμης, του Γραμματικού, του Ελληνικού Ιωαννίνων. Αυτό που ποτέ δεν χωροθετήθηκε ούτε στην Εκάλη, ούτε στο Διόνυσο, με «ορθολογικά κριτήρια» πάντα… Ή μήπως με ταξικά, εκεί όπου κατοικούν οι «άξεστοι», οι «αγράμματοι, οι «αρβανίτες», οι οποίοι είναι απίθανο να συνειδητοποιήσουν τις επιπτώσεις ενός τέτοιου έργου στη ζωή τους και ακόμα περισσότερο να αντισταθούν για να υπερασπιστούν το φυσικό τους χώρο; Για τις συγκρούσεις και τα οδοφράγματα, τις μολότοφ και τις πέτρες, τις επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και οχήματα, «φταίνε οι κουκουλοφόροι των Εξαρχείων, οι χούλιγκανς, αυτοί που παρεισφρύουν στις ειρηνικές διαμαρτυρίες των φιλήσυχων πολιτών», συκοφαντούν τα κοράκια των ΜΜΕ. Μόνο που το κόλπο δεν έπιασε. Οι Κερατιώτες αρνούνται να αντιμετωπίσουν τους αλληλέγγυους ως ξένο σώμα, αρνούνται να καταπιούν τα δελτία ειδήσεων και να απαξιώσουν τους ανθρώπους με τους οποίους στέκονται πλάι πλάι στα μπλόκα. Όσο για τους πραγματικούς κουκουλοφόρους-μπάτσους και τ’ αφεντικά τους, οι κάτοικοι το’ παν απλά και στα ίσια: «Βλέπαμε στην τηλεόραση τα επεισόδια που γίνονταν στην Αθήνα και λέγαμε τι πράγματα είναι αυτά και λέγαμε πως ναι, η αστυνομία κάνει τη δουλειά της. Τώρα καταλάβαμε για τα καλά ποια δουλειά ήταν αυτή. Τώρα καταλαβαίνουμε τι συνέβαινε».

 

Η απάντηση στο αγανακτισμένο ερώτημα των ανθρώπων της Λαυρεωτικής «γιατί τόση αγριότητα; γιατί τέτοια κατασταλτική επίθεση;», βρίσκεται τελικά στα ίδια τα χαρακτηριστικά του αγώνα τους που -συνειδητά ή μη- τείνει να ξεπεράσει τα στενά όρια μιας «δίκαιης τοπικής διεκδίκησης», που αρνείται τη δημοκρατική διευθέτηση σε κάποια δικαστική αίθουσα ή σε κάποια «πολιτισμένη συζήτηση» στρογγυλής τραπέζης, που αντιλαμβάνεται και επιζητά την αλληλεγγύη, που δεν εγκαταλείπει τους συλληφθέντες αλλά τους υπερασπίζεται συνολικά και δυναμικά στα δικαστήρια, που δεν αναγνωρίζει φυλετικές ταυτότητες στον αγώνα (οι μετανάστες είναι ενεργό και ισότιμο κομμάτι των κινητοποιήσεων), που συναντιέται και συνδέεται με άλλες κινήσεις αντίστασης. Δύο και πλέον μήνες δυναμικών κινητοποιήσεων και το ουσιαστικό στοίχημα για τους κατοίκους της Κερατέας και όχι μόνο, ήδη τίθεται έστω με δειλά βήματα. Ακόμα κι αν ο αγώνας για τον ΧΥΤΑ είναι νικηφόρος, ποιος θα επιστρέψει στο σπίτι του, ποιος θα ξεστήσει και θα ξεχάσει τα οδοφράγματα και την αλληλεγγύη, ποιος θα επιτρέψει στο κράτος να μετατρέψει όχι το Οβριόκαστρο αλλά συνολικά τη ζωή του σε σκουπιδότοπο;

 

Ως αναρχικός αλλά και ως κάτοικος της ευρύτερης περιοχής εκφράζω την αλληλεγγύη μου στους κατοίκους της Λαυρεωτικής που αντιστέκονται αμφισβητώντας έμπρακτα ότι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ίδιας τους της ζωής είναι μοναδική τους επιλογή.

 

Δύο κόσμοι σε σύγκρουση.

 

Πίσω και πέρα από το «ΧΥΤΑ ή όχι ΧΥΤΑ;», το θέμα τίθεται πλέον ξεκάθαρα: το «αυτονόητο» των κατοίκων της Κερατέας, το «αυτονόητο» της ζωής και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων που επιλέγουν να αγωνίζονται, βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με τις επιταγές της εξουσίας που προβάλλει και επιβάλλει ως μονόδρομο την υποταγή, την εξαθλίωση, το φόβο (που «φυλάει τα έρμα»), τη σιωπή, τη φτώχεια, την απομόνωση, τη βαρβαρότητα του «καθένας για τη πάρτη του» που οδηγεί στον κανιβαλισμό του «πατάω επί πτωμάτων».

 

Η καταστολή των δακρυγόνων, των ξυλοδαρμών, των αστυνομικών γκλομπ και των πιο άξιων (έμμισθων) συνεργατών τους στα δελτία ειδήσεων και στις σελίδες των εφημερίδων, δεν στοχεύει αποσπασματικά και μόνο στο να γίνει ο ΧΥΤΑ στην Κερατέα ή να πληρώνουμε διόδια και εισιτήρια, στο να επιστρέψουν οι απεργοί των συγκοινωνιών, της υγείας, της εκπαίδευσης (και τόσοι άλλοι) στις δουλειές τους για να «αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία της πόλης και της αγοράς». Όσοι έχουν βρεθεί στα οδοφράγματα της Κερατέας, στις μπάρες των διοδίων, στα ακυρωτικά μηχανήματα των μμμ, στους δρόμους της πόλης αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής, στο κτίριο της Υπατείας (και νωρίτερα στη Νομική), στις καταλήψεις εργασιακών χώρων, όσοι έχουν ξυλοκοπηθεί, έχουν διασυρθεί στα τηλεπαράθυρα, έχουν συρθεί στα δικαστήρια, κι όμως έχουν σταθεί με αξιοπρέπεια, το έχουν συνειδητοποιήσει. Έχουμε χούντα. Όσοι υψώνουν φωνές αμφισβήτησης χτυπιούνται, όσοι δημιουργούν ζωντανές εστίες αντίστασης βρίσκονται ένα βήμα πριν τη φυλακή κι όσοι επιμένουν να συμμετέχουν δυναμικά και με συνέπεια στους κοινωνικούς αγώνες βαφτίζονται «τρομοκράτες» (είναι άραγε τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή η δημοκρατία τους αριθμεί δεκάδες πολιτικούς κρατούμενους;).

 

Για το κράτος και τους μισθοφόρους του, ο φόβος και η νεκρική ακαμψία πρέπει να κυριαρχήσουν παντού. Όσο ζωτικό χώρο τους παραχωρούμε, στεκόμενοι απαθείς άλλο τόσο θα μας κλέβουν μέχρι την ολοκληρωτική αρπαγή και της τελευταίας σταγόνας ζωής και αξιοπρέπειας. Ελαστικοί εργαζόμενοι, καύσιμη ύλη για τις μηχανές τους, πειθήνιοι εργάτες να καθαρίζουμε τα τζάμια στις πιο γυαλιστερές τους βιτρίνες, δούλοι σε καταναλωτικούς παραδείσους (που μας απαγορεύεται η είσοδος), άβουλα, μηχανικά μετακινούμενα πλάσματα, αυτά είναι τα σχέδιά τους. Με δύο λόγια «Νόμος και Τάξη», το «δόγμα της Ασφάλειας και της Ανάπτυξης».

 

Η εξουσία ξέρει πολύ καλά το μέγεθος της ολοκληρωτικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει εναντίον της κοινωνίας. Γνωρίζει πως δεν μπορεί πλέον να πείσει κανένα και πως ακόμα και τα δημοσιογραφικά της φερέφωνα έχουν αποτύχει. Το συμβόλαιο της κοινωνικής ειρήνης έχει σπάσει οριστικά. Μικρά ή μεγαλύτερα ρήγματα αντίστασης εκδηλώνονται καθημερινά. Το κράτος δεν έχει άλλο τρόπο να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση παρά μόνο με την καταστολή και το φόβο. Απέναντι στη βίαιη επιβολή του μνημονίου της φτώχειας και της εξαθλίωσης, κανείς δεν μπορεί πια να περιμένει να «ωριμάσουν οι συνθήκες»…

 

Τη στιγμή που η εξουσία και τα λαμόγια της γράφουν ήδη την ιστορία εναντίον μας,

η επιλογή του αγώνα στο εδώ και στο τώρα είναι ζητούμενο και καθήκον για τον καθένα.

 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

21-02-2011

Χριστόφορος Κορτέσης,

πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές Κορίνθου

 

ανεύθυνος μεταφοράς: j4nus

σύντομο λινκ: http://wp.me/pPn6Y-6vr