Category Archives: Πολιτική

Βίντεο από εκδήλωση-συζήτηση: ΔΝΤ! Και τώρα τι;

Χωρίς αμφιβολία η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην πιο δύσκολη οικονομική κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών. Η γενικότερη οικονομική κρίση που υπάρχει στις χώρες του δυτικού κόσμου, οι δομικές αδυναμίες του συστήματος, τα σκάνδαλα, οι κερδοσκόποι των spreads και τέλος η υποτέλεια στο ΔΝΤ και την ΕΕ, που είναι και η χαριστική βολή, κάνουν το μέλλον να φαντάζει εφιαλτικό. Το βιοτικό επίπεδο συνεχώς υποβαθμίζεται, με την ακρίβεια στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, τις περικοπές των δαπανών για την παιδεία και την υγεία (συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων), αύξηση της φορολογίας στα καύσιμα (πετρέλαιο θέρμανσης και βενζίνης), αύξηση του ΦΠΑ, αύξηση διοδίων και τιμών στις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες.

 Οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο στόχαστρο, αρχικά με περικοπές μέρους των μισθών και συντάξεων και στη συνέχεια με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Παράλληλα με αυτά υπάρχει και το συνεχές κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων που δεν μπορούν να αντέξουν στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Η ανεργία συνεχώς αυξάνεται και δίπλα στην υποβάθμιση της εργατικής τάξης, υπάρχει και η διάλυση της μεσαίας, η προλεταριοποίηση της μεσαίας – μικροαστικής τάξης. Το κεϋνσιανό μοντέλο και το κράτος πρόνοιας αντικαθίσταται με έναν άγριο καπιταλισμό και με ένα κράτος χωροφύλακα. Π.χ. Πόσο τυχαία είναι η δωρεά 200.00 ευρώ από τον μεγαλό-εφοπλιστή Νίκο Πατέρα για την επισκευή των μοτοσικλετών ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ, τον Μάρτιο;

 Ένα νέο δεδομένο είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Το καθεστώς τούς εμπαίζει ανάμεσα στο καθεστώς, νομιμοποίηση, ημι-νομιμοποίησης και παρανομίας. Κάνουν τις πιο δύσκολες εργασίες και συνήθως παίρνουν τις χαμηλότερες αποδοχές. Παράλληλα, προκειμένου να διασπαστεί η ενότητα της εργατικής τάξης και των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων, παρουσιάζονται ως υπεύθυνοι για την ανεργία και ως παράγοντας μόλυνσης της καθαρότητας, της κατά φαντασία φυλετικά καθαρής ελληνικής φυλής. Το επόμενο βήμα των εθνικιστών, δεν μπορεί να είναι άλλο, από το να σπάνε τις απεργίες και να τραμπουκίζουν διαδηλωτές. Άλλωστε η θεωρία του εθνικισμού, υποστηρίζει το συνεργατικό / συντεχνιακό κράτος ή με άλλα λόγια την υποταγή των εργαζόμενων στα μεγάλα αφεντικά – ιδιοκτήτες και το ολοκληρωτικό κράτος ως διαμεσολαβητή. Στον μεσοπόλεμο η τότε πλουτοκρατία κατέφυγε στις φασιστικές ορδές για να ανακόψει τα εργατικά κινήματα. Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

 Ο καθεστωτικός συνδικαλισμός είναι ανεπαρκής στο να δώσει απαντήσεις δράσης και οργάνωσης στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται. Οι καρεκλοκένταυροι εργατοπατέρες περιορίζουν την δράση σε συμφωνημένες απεργίες και φραστικές διαμαρτυρίες. Το ΠΑΜΕ είναι πιο δυναμικό μεν, αλλά είναι δεμένο στο «άρμα» του ΚΚΕ, που πέρα από την εξυπηρέτηση των κομματικών μικροσυμφερόντων έχει υπογράψει τον ιστορικό συμβιβασμό με το αστικό καθεστώς. Συμφωνία την οποία τηρεί με παροιμιώδη συνέπεια. Κοινή συνιστώσα ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ είναι η οριοθέτηση των αγώνων στα πλαίσια της νομιμότητας και η στρατηγική προσανατολισμένη στα κομματικά συμφέροντα.

 Σε αντίθεση με τον έντονο ταξικό πόλεμο από το 1974 έως τα μέσα τις δεκαετίας του ΄80, ακολούθησε μία κατάσταση ύφεσης του εργατικού κινήματος. Η διάσπαση και η αφομοίωση των συνδικάτων από το ΠΑΣΟΚ, το βόλεμα στον δημόσιο τομέα, η πλασματική οικονομία ευμάρεια – φούσκα ανάπτυξης, η μετακίνηση βιοτεχνιών και εργοστασίων σε άλλες χώρες με φθηνότερα μεροκάματα και η μικρο-αστικοποίηση αποτέλεσαν βασικά χαρακτηριστικά. Σήμερα, μπροστά στην φτωχο-ποίηση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών στρωμάτων και την κρίση του κεφαλαίου, ανοίγει ξανά ο ασκός τους ταξικού πολέμου και η επαναστατική προοπτική.

 Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ο αυτόνομος συνδικαλισμός. Σωματεία βάσης που λειτουργούν αμεσο-δημοκρατικά και έχουν ως στόχευση αυτόν καθ’ αυτόν τον εργατικό αγώνα και όχι μικρο-κομματικά συμφέροντα. Πολλά από αυτά έχουν αναπτύξει μία αξιόλογη δράση, η οποία επεκτείνεται και σε άρθρωση ενός πιο συνολικού πολιτικού λόγου. Λόγος που δεν περιορίζεται μόνο στα συντεχνιακά ζητήματα αλλά στις γενικότερες συνθήκες που βιώνουμε, όπως και στις προοπτικές χειραφέτησης. Επίσης έχουν γίνει και εργατικοί αγώνες έξω από τον καθεστωτικό συνδικαλισμό (Banquet, BarΘelonika). Παράλληλα υπάρχουν και επιχειρήσεις που λειτουργούν ως κολεκτίβες. Όλα αυτά ξεκομμένα δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο, όμως όλα μαζί αποτελούν μια πρώτη βάση για το τι μπορεί να δημιουργηθεί στο μέλλον.

 Στην πόλη της Καβάλας, αν και με μετριοπαθή χαρακτηριστικά έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα της ταξικής πάλης. Οι αγώνες των απολυμένων στο Δελφίνι και στα Bodyline, η πορεία ενάντια στην ανεργία, η απεργία πείνας άνεργου ζευγαριού καβαλιωτών, οι απεργίες –πορείες (που σε μία από αυτές υπήρξε και η προκλητική βιντεοσκόπηση μέσα από το αστυνομικό τμήμα, για την οποία βγήκε υπουργικό πόρισμα ότι δεν έγινε παρότι υπάρχει φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύει την αστυνομική αυθαιρεσία!!!), η αντιρατσιστική πορεία και οι κινήσεις αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας μετανάστες – εργαζόμενους της Υπατίας – Νομικής.

 Μία συνειδητή επαναστατική στρατηγική δεν μπορεί να είναι προσανατολισμένη μόνο σε ένα κίνημα διαμαρτυρίας, ειρηνικής ή ακόμη και βίαιης, ούτε μόνο σε συντεχνιακές διεκδικήσεις ή μικρο-πολιτικές επιδιώξεις. Πολύ βαθύτερα, όχι μόνο πρέπει να αναλύει το υπάρχον σύστημα, αλλά να δημιουργεί και τις βάσεις και τις οργανωτικές δομές για την ανατροπή, την επανάσταση και το πέρασμα σε μια άλλη κοινωνία. Η οικονομία και η εργασία, αποτελούν αν όχι τις πιο σημαντικές, σίγουρα κάποιες από τις πιο σημαντικές συνιστώσες για αυτό το επαναστατικό πέρασμα.

 Η καλλιέργεια επαναστατικής συνείδησης και κουλτούρας, η αυτό-οργάνωση στους χώρους εργασίας, η εργατική διεκδίκηση από αυτόνομα συνδικάτα με ταξική συνείδηση, οι άγριες απεργίες, οι απεργίες αλληλεγγύης και η γενικότερη ταξική αλληλεγγύη, οι καταλήψεις χώρων εργασίας από τους εργαζόμενους, η δημιουργία κολεκτίβων και κολεκτιβοποίηση κατειλημμένων χώρων εργασίας, αποτελούν κάποια από τα πρώτα βήματα. Τα πρώτα βήματα προς την απαλλοτρίωση όλων των οικονομικών μονάδων και την αμεσο-δημοκρατική κολεκτιβοποίηση. Τα πρώτα βήματα σε μία μετάβαση σε νέες δομές σε όλα τα φάσματα της κοινωνικής ζωής. Τα πρώτα βήματα για την διεθνή επανάσταση των νέο-πτωχων και την δημιουργία ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης.

[vimeo http://www.vimeo.com/22864947 w=400&h=300]

http://vimeo.com/22864947

Αναδημόσιευση από https://anarxikoikavalas.squat.gr

σύντομο εργασιακό λινκ: https://asylo.squat.gr/?p=1301

Παιχνίδια εθνικοφροσύνης και πατριδοκαπηλείας στην Καβάλα…

[Το κείμενο στο τέλος περιέχει 2 σκληρές φωτογραφίες από σφαγή ζώου. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την ιστοσελίδα της εφημερίδας  Εβδόμη.]

Είστε διευθυντής σε δημόσια υπηρεσία ή σε κάποιο κρατικό φορέα και λείπει από την είσοδο του κτιρίου που στεγάζεστε η γαλανόλευκη; Καλέστε αμέσως τους “σημαιοστολιστές” της πόλης aka Πατριωτική Κίνηση Συνειδητοποιημένων Πολίτων Καβάλας και θα προσέλθουν άμεσα στο χώρο σας με σημαία και κοντάρι. Αναλαμβάνουν μάλιστα και την τοποθέτηση και συντηρησή της ανα τακτά διαστήματα σε περίπτωση που δεν εμφορείστε από δυνατά πατριωτικά αισθήματα ώστε να φροντίζετε το εθνικό μας σύμβολο μόνοι σας…

Ίσως σε κάποιους ακούγεται αστείο, γραφικό ή και ασήμαντο, ωστόσο πριν από μερικές μέρες μέλη της Πατριωτικής Κίνησης Καβάλας επισκέφτηκαν το Μουσείο Καπνού της πόλης προκειμένου να τοποθετήσουν ιστό και σημαία στην είσοδο του Μουσείου. Πριν προβούν σε αυτήν την κίνηση παρατήρησαν ότι στην υπηρεσία του ΚΕΔΔΥ (επί της οδού Παλαιολόγου), που βρίσκεται απέναντι από το Μουσείο, η γαλανόλευκη που κυμάτιζε στον 1ο όροφο έχρηζε φροντίδας και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν από την υπηρεσία, ένας από αυτούς έκανε έφοδο στο μπαλκόνι που ήταν η σημαία για να της προσφέρει τις πατριωτικές φροντίδες του.

Η επιλογή άραγε του τόπου και του χρόνου της κίνησης αυτής ήταν τυχαία; Γιατί τα μέλη της Κίνησης επέλεξαν το Μουσείο Καπνού και άφησαν την είσοδο της Δημοτικής Αστυνομίας -που υπάγεται και αυτή στο Δήμο-χωρίς σημαία; Επίσης ήταν τυχαίο που μαζί τους ήταν δημοσιογράφος από συγκεκριμένη τοπική εφημερίδα όπως επεσήμανε ο πρόεδρος του ΔΣ του Μουσείου;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν τυχαίο. Ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος -μία μέρα πριν την άφιξη στην Καβάλα του Υπ. Εξ. της Τουρκίας, Α. Νταβούτογλου…

Ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου Καπνού, Ι. Βυζικας, ερωτηθείς για την ενέργεια αυτή δήλωσε “κάποιοι στοχοποιούν το Μουσείο Καπνού -μακάρι να κάνω λάθος- που είναι το μοναδικό θεματικό μουσείο στον κόσμο με θέμα τον καπνό, γιατί προέκυψε μέσα από το Στρατηγικό Σχεδιασμό Μάρκετινγκ (μελέτη που εκπονήθηκε από το Πολυτεχνείο Βόλου για λογαριασμό του Μουσείου) ότι η ιστορικότητα είναι και η μοναδικότητά μας. Μέσα από την ιστορικότητα αναδεικνύονται τα κοινωνικά κινήματα που ξεκίνησαν από την Καβάλα την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (πρώτη απεργία 1879). Αναδεικνύεται και η συνεργασία των διάφορων εθνοτήτων, η διαπολιτισμικότητα και ο σεβασμός της διαφορετικότητας του άλλου. Όλα αυτά ίσως ενοχλούν μερικούς, γιατί προσπαθούν να δηλώσουν το παρόν τους στο πολιτικό γίγνεσθαι και να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και διαδίδοντας ψέματα να σπείρουν μίσος. Αλλά μ' αυτόν τον τρόπο οδηγούν σε οικονομικό μαρασμό και ενδεχομένως σε οικονομικό αφανισμό την πόλη.

Το Μουσείο Καπνού μέσα από τη λειτουργία και τη δράση του δε σβήνει από τον πίνακα της ιστορίας του καπνού στην περιοχή της Καβάλας τις μη χριστιανικές κοινότητες της εποχής εκείνης και επενδύοντας σε αυτήν την πολυπολιτισμικότητα της περιοχής τους προηγούμενους αιώνες προσπαθεί να ρίξει γέφυρες με ανθρώπους που τους ενδιαφέρει η ιστορία του καπνού στην Καβάλα και έχουν δεσμούς με αυτήν τόσο από την Τουρκία όσο και από τη Βουλγαρία. Αυτό προφανώς ενοχλεί ορισμένους… και προφανώς για αυτό το λόγο έγινε και η συγκεκριμένη ενέργεια από τα μέλη της Πατριωτικής Κίνησης Καβάλας παραμονές της επίσκεψης Νταβούτογλου στην πόλη.

Αυτό που γίνεται αισθητό το τελευταίο διάστημα στην πόλη είναι ότι συγκροτείται από συγκεκριμένους κύκλους ένα ισλομοφοβικό και ισλαμο-υστερικο και αντι-τουρκικό τόξο με απώτερο σκοπό την έξαρση του εθνικιστικού μίσους τόσο απέναντι στους τούρκους όσον αφορά στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας όσο και απέναντι στους μουσουλμάνους όσον αφορά τους μετανάστες κυρίως στο εσωτερικό. Επενδύουν στο γεγονός ότι στην Τουρκία επικρατούσα θρησκεία είναι ο Μωαμεθανισμός. Αγνοούν βέβαια ότι η Τουρκία σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύεται περισσότερο κοσμικό κράτος από την Ελλάδα…

Είναι γνωστές οι δηλώσεις κατα καιρούς του Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Θάσου Προκόπιου και γενικότερα η απέχθειά του σε οτιδήποτε από την ιστορία της πόλης το οποίο θυμίζει και το μουσουλμανικό, οθωμανικο παρελθόν της…

Διάχυτη η μπλογκόσφαιρα από αναφορές και ερμηνείες σε δηλώσεις του Μητροπολίτη “Σκληρές αιχμές στην χθεσινοβραδινή του ομιλία για όσους εξυπηρετούν με τη δράση τους τον πανισλαμισμό, υπονοούμενα για Μουσείο Καπνού, Ιμαρέτ και Ινστιτούτο Μοχάμεντ Άλι Ερωτήματα, απορίες, αναφορές σε γεγονότα και διαπιστώσεις για την δράση του Τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, για τον εκτουρκισμό της Θράκης, την ενσωμάτωση της Καβάλας στα νεοθωμανικά επεκτατικά σχέδια αλλά και την οργάνωση μουσουλμανικής μειονότητας στην Καβάλα διατύπωσε στην χθεσινοβραδινή του ομιλία, στην αίθουσα εκδηλώσεων της μητρόπολης, ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Φ.Ν.Θ. κ. Προκόπιος. Ειδικότερα για την Θράκη αναφέρθηκε στις κινήσεις τουρκοποίησης όλων ανεξαιρέτως των μουσουλμάνων και στις κινήσεις του Τουρκικού Προξενείου που προσβάλουν το ελληνικό κράτος και αναδεικνύουν το ερώτημα για το ποιος κυβερνάει στη Θράκη; Τέλος ιδιαίτερη αναφορά έγινε από τον κ. Προκόπιο στα σχέδια ένταξης της Καβάλας στα νεοθωμανικά σχέδια της Άγκυρας αναφερόμενος στις γιορτές Οθωμανικής Μνήμης κατά το μήνα Οκτώβριο (θέμα το οποίο ανέδειξε μονάχα η εφημερίδα ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ) και στο Οθωμανικό παρελθόν της Καβάλας έτσι όπως δρομολογήθηκε από το Μουσείο Καπνού και το Δήμο Καβάλας. Σε αυτό το πλαίσιο όπως είπε εντάσσεται και η οργάνωση της μουσουλμανικής κοινότητας της Καβάλας, των αιγύπτιων αλιεργατών με διάφορα σεμινάρια και εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στο ξενοδοχείο Ιμαρέτ με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Μωχάμεντ Αλι. Επίσης αναφερόμενος στην θυσία του γουρουνιού στην είσοδο του τζαμιού της Παλιάς Μουσικής σημείωσε, ότι είναι μια πράξη αποτρόπαια η οποία ασχέτως αν είναι από φανατικούς ή εξυπηρετεί σκοπιμότητες εκείνο που επιτυγχάνει είναι να δούμε το μνημείο από ένα άλλο μάτι, αυτό του μουσουλμανικού χώρου λατρείας. Τέλος αναρωτήθηκε αν ανάλογα ποσά που ξοδεύτηκαν για την ανακαίνιση του έχουν δαπανηθεί για άλλο μνημείο της Νεάπολης του Αποστόλου Παύλου ή τους Φιλίππους ή την Χριστούπολη των Βυζαντινών.

Λίγες μέρες πριν από τη συγκεκριμένη ομιλία του Μητροπολίτη βρέθηκε ένα γουρούνι σφαγμένο με το κεφάλι του καρφωμένο στην είσοδο της Παλιάς Μουσικής (Χαλιλ Μπέη τζαμί)…Το Χαλίλ Μπέη τζαμί είχε κτιστεί πάνω σε χριστιανική εκκλησία, μέρος της οποίας είναι ορατό, καθώς κατά την αναπαλαίωση του χώρου φτιάχτηκε γυάλινο πάτωμα για να εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό…Το παλιό τζαμί λοιπόν αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου συγκροτήματος κτιρίων που περιλάμβανε και ένα ιεροδιδασκαλείο. Το τζαμί και ο μεντρεσές ανακαινίστηκαν εκ βάθρων από το Δήμο Καβάλας και τη 12η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος πολιτισμού. Τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία της πόλης δε θυμάμαι να χρησιμοποιήθηκε ποτέ ως τζαμί ή να ήταν καταγεγραμμένο ως χώρος λατρείας μιας και στην πόλη δεν υπήρχε μουσουλμανική κοινότητα.

Ως γνωστόν το γουρούνι θεωρείται από τους μουσουλμάνους βρόμικο ζώο…το σφάξιμο του γουρουνιού λοιπόν ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι δε θα γίνει ανεκτό στην πόλη της Καβάλας να χρησιμοποιηθεί το τζαμί ως χώρος λατρείας των μουσουλμάνων… κάποιοι κύκλοι ίσως πίστεψαν ότι η αναπαλαίωσή του τζαμιού έχει σκοπό την επαναλειτουργία του ως τέτοιου ή ακόμα και να δηλώσουν ότι δεν είναι ανεκτή η αναπαλαίωση μουσουλμανικών μνημείων και μάλιστα για να χρησιμοποιηθούν ως χώροι πολιτιστικών εκδηλώσεων…

Ποιος από την πόλη της Καβάλας άραγε θα ήθελε να στείλει ένα τέτοιο μήνυμα; Ποιος άλλος εκτός από ακραία εθνικιστικά και ακροδεξιά στοιχεία; Ας μην ξεχνάμε ότι η Πατριωτική Κίνηση  διαδήλωνε στην Κομοτηνή μαζί με τη Χρυσή Αυγή κατά του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή…πέρα από αυτό τόσο από μηνύματα σε ηλεκτρονικό χώρο κοινωνικής δικτύωσης όσο και από συζητήσεις των μελών της συγκεκριμένης κίνησης έξω από μαγαζί της πόλης την οποία έτυχε να ακούσουν κάποιοι πολίτες φαίνεται μάλλον ότι στην ενέργεια αυτή προέβησαν κάποια μέλη της Πατριωτικής Κίνησης.

Είναι γνωστό ιστορικά άλλωστε ότι οι ακροδεξιές ομάδες πάντοτε φοράνε το μανδύα της νομιμότητας και δεν αναλαμβάνουν ποτέ την ευθύνη  για τις εκτός νομιμότητας ενέργειές τους…

Μετά από όλα αυτά καταλήγουμε στην τοποθέτηση σημαίας στο Μουσείο Καπνού μία μέρα πριν την επίσκεψη Νταβούτογλου στην Καβάλα… ταυτόχρονα διαβάζουμε στο μπλογκ της τοπικής εφημερίδας Χρονόμετρο τους εξής τίτλους “Επίσκεψη πρόκληση Θα ζητήσει τζαμί στην Καβάλα; Σε Θράκη και Μακεδονία ο Νταβούτογλου, με τις ευλογίες της ελλαδικής κυβέρνησης!” "Τι γυρεύει ο Αχμέτ στην Καβάλα;” Αποσπάσματα από το προηγούμενο άρθρο “Όπως γράφαμε και τις προάλλες, «όλα τα είχε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε»… Να που μας έρχεται σήμερα και αυτός, ο φερετζές δηλαδή ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Από σήμερα το βράδυ και μέχρι αύριο θα βρίσκεται στην Καβάλα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου για να μας θυμίσει… μερικά πράγματα. Μπορεί η Καβάλα να μην έχει – ακόμη τουλάχιστον – μουσουλμανική μειονότητα, έχει όμως οθωμανικό παρελθόν, το οποίο κάποιοι -εδώ και χρόνια- επιχειρούν να το αναβιώσουν. Αυτός είναι και ο λόγος της επίσκεψης του κ. Νταβούτογλου, ο οποίος υπηρετεί πιστά το ομώνυμο δόγμα του, το οποίο είναι ο φορέας του νεοθωμανισμού. Με λίγα λόγια αυτό που λέει το δόγμα Νταβούτογλου είναι ότι οι νεοθωμανοί – κεμαλιστές θα ξαναγυρίσουν από εκεί απ΄ όπου έφυγαν. Πως; Πολιτιστικά, οικονομικά και θρησκευτικά!!!…Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ότι φαίνονται. Σήμερα η Καβάλα δεν «υποδέχεται» απλά και μόνο τον υπουργό Εξωτερικών μιας ξένης χώρας σε μια φιλική επίσκεψη. «Υποδέχεται» τον εκπρόσωπο των σφαγέων του Ελληνισμού, των Αρμενίων και των Κούρδων της Μ. Ασίας, τον διώκτη κάθε φωνής ελευθερίας στην Τουρκία. Μάλιστα τον υποδέχεται σε ένα μνημείο, στο οποίο το 1922 βρήκαν στέγη οι πρόσφυγες που ήρθαν εδώ κυνηγημένοι από τον αιμοσταγή δικτάτορα Κεμάλ Πασά και την τουρκική βαρβαρότητα. Όσο και αν θέλουν κάποιοι να μας κάνουν ανιστόρητους δεν θα το καταφέρουν, γιατί το αίμα των ακήδευτων νεκρών ακόμα δεν έχει στεγνώσει… Αν είναι προσβολή στη μνήμη των νεκρών να ξεχάσουμε, είναι ανοησία – αν όχι προδοσία – να ανοίγουμε την πόρτα για μια νέα κατάκτηση…  Η «Μάστιγα της Ασίας» ξαναπατάει το πόδι της στην Ευρώπη, θα την αφήσουμε;”

Κομβικό σημείο της εθνικιστικής ιδεολογίας είναι να περιχαρακώνει τους λαούς γύρω από την ιδέα του ανώτερου έθνους, να σπέρνει το μίσος, τη μισαλλοδοξία και την ξενοφοβία. Είναι λογικό και φυσικό σε περιόδους κρίσης κάποια κομμάτια της κοινωνίας ειδικά τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα που πλήττονται και από την ανεργία να συντηρητικοποιούνται και να γίνονται επιρρεπή σε κάθε είδος προπαγάνδας που κατασκευάζει βολικούς εχθρούς. Αυτό κατασκευάζουν στην Καβάλα αυτήν την περίοδο τα προπύργια του εθνικισμού. Κατασκευάζουν φανταστικούς εχθρούς και τους ταυτίζουν με όλους αυτούς που ανέκαθεν εχθρεύονται ιδεολογικά… με τους ξένους, τους μουσουλμάνους και τους “αιώνιους εχθρούς μας” τους Τούρκους.

Αυτό που αγνοούν και δε θέλουν να καταλάβουν οι απανταχού υπερπατριώτες είναι ότι μόνο μέσα από τη συνεργασία και την αλληλεγγύη οι λαοί θα καταφέρουν να βγουν από την κρίση και να αποσοβήσουν και τις επόμενες (συνεργασία λαών δε σημαίνει συνεργασία κρατών ντε και καλά). Αυτό πρακτικά για την Καβάλα σημαίνει επικοινωνία και συνεργασία με τους γείτονες τόσο εξ ανατολών όσο και από το βορρά. Αυτή η επικοινωνία φέρνει τους λαούς πιο κοντά και ενισχύει και τις τοπικές οικονομίες μέσα από τους δεσμούς που αναπτύσσονται και τις ανταλλαγές επισκέψεων.

Η διαστρέβλωση της Ιστορίας για προπαγανδιστικούς σκοπούς γεννά τις ιδεοληψίες, τις προκαταλήψεις και τους μύθους που αντί να πηγαίνουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες μπροστά, τις πηγαίνουν προς τα πίσω και τις βυθίζουν στο σκοτάδι.

 

Το ερώτημα είναι απέναντι σε αυτό το τρίγωνο του νεοσυντηρισμού, του εθνικισμού και της ξενοφοβίας που σχηματίζουν η Μητρόπολη, η εφημερίδα Χρονόμετρο και η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας, ποια είναι η θέση της κοινωνίας και των συλλογικοτήτων της πόλης; Θα συνεχίζει να σφυρίζει απολίτικα και αδιάφορα;

 

σύντομο λινκ: https://asylo.squat.gr/?p=1287

 

 

 

 

Ανακοίνωση Λιμενεργατών

ΕΝΩΣΗ ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΩΝ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ Ο.Λ.Π.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΟΠΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΓΑΤΩΝ Ο.Λ.Π.
ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ 1 & ΚΑΝΑΡΗ, 186 48 ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ- ΠΕΙΡΑΙΑ
Tηλ.: 2104614825 – 2104615721 Fax : 2104611273 E-mail: dockers@otenet.gr

Πειραιάς, 21-2-2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Ένωση Λιμενεργατών και ο Σύνδεσμος Εποπτών-Αρχ/των συμμετέχουμε μαζικά στην γενική απεργία την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου καθώς και στη συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως στις 11:00 που αποφασίστηκε από την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ τα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες.

Ενώ συνεχίζεται η επίθεση στους εργαζόμενους της χώρας, τα συνδικάτα στέκονται απέναντι στις κυβερνητικές αποφάσεις για την ισοπέδωση δικαιωμάτων και κατακτήσεων των τελευταίων χρόνων. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες όλοι μας, στην προσπάθεια της κυβέρνησης και της τρόικας να απορυθμίσουν ότι έχει μείνει όρθιο από τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους της τελευταίας χρονιάς. Αυτή η καταστροφική πολιτική είναι που οδήγησε σε δραματική μείωση των μισθών, στις μεγάλες ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, στο ξεχαρβάλωμα των συλλογικών συμβάσεων, στην κατάργηση κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων και τελικά στη σχεδιαζόμενη απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος και κάθε συλλογικής εκπροσώπησης. Είναι πια ξεκάθαρο ότι πρόκειται για την πιο επιθετική πολιτική του Κεφαλαίου και των συμμάχων του που γνώρισε μέχρι σήμερα η χώρα προκειμένου να καταληστεύσουν τον δημόσιο πλούτο.

Την ίδια στιγμή, βλέπουμε ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να στηρίζει με δις ευρώ το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα με πρόσχημα την ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς αλλά χωρίς να καταλήγει ρευστό στην αγορά. Προστατεύει τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα όπως τις εταιρείες είσπραξης διοδίων και τις ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρείες και παράλληλα προσπαθεί να ποινικοποιήσει κάθε φωνή που καταγγέλλει και αντιδρά στην καταλήστευση του δημόσιου πλούτου. Αυτή η ίδια κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών όπως η δημόσια υγεία, η παιδεία και τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στην ολομέτωπη αυτή επίθεση ενάντια στην ελληνική κοινωνία, στον εργαζόμενο, στον άνεργο, στο συνταξιούχο, στην οικογένεια συντονιζόμαστε σε κοινό αγώνα με τα συνδικάτα, τα σωματεία και τα εργατικά κέντρα με στόχο να αποκρούσουμε και να ακυρώσουμε κάθε πολιτική επιλογή που μας πλήττει και μας εξαθλιώνει.
Πέρα όμως από τα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με όλους τους εργαζόμενους της χώρας, εμείς οι λιμενεργάτες του Πειραιά βιώνουμε ήδη τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης που οδήγησε στα γνωστά προβλήματα στον ΟΛΠ.
Γνωρίζουμε πολύ καλά που οδηγούν επιλογές όπως η αποικιοκρατική παραχώρηση του Προβλήτα ΙΙ στην κινέζικη COSCO και αντίστοιχα που πρόκειται να οδηγήσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για εκποίηση των εναπομεινάντων ΔΕΚΟ και εταιρειών υπό δημόσιο έλεγχο. Αυτά τα σχέδια οδηγούν μόνο στην αφαίμαξη του δημόσιου πλούτου και στην κοινωνική αποδιοργάνωση.
Διεκδικούμε την ανατροπή του απαράδεκτου εργασιακού καθεστώτος με το οποίο λειτουργεί η COSCO-ΣΕΠ στον Προβλήτα ΙΙ. Αγωνιζόμαστε για να διασφαλιστούν τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, η συνδικαλιστική ελευθερία και οι συλλογικές συμβάσεις για το προσωπικό που εργάζεται στην COSCO-ΣΕΠ παρά τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Αγωνιζόμαστε για να ανατρέψουμε τους νόμους που περικόπτουν τους μισθούς και τις συντάξεις, για να ακυρώσουμε τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Η Γενική Απεργία στις 23 Φεβρουαρίου αποτελεί σταθμό στον αγώνα για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και των νέων κυβερνητικών σχεδιασμών. Είναι ευθύνη και χρέος των συνδικάτων αλλά και του καθενός από εμάς ξεχωριστά να κάνει δική του υπόθεση αυτή την απεργία για να μην γυρίσουμε στον εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο μας οδηγούν τα Μνημόνια, η Τρόϊκα και η κυβερνητική πολιτική.

ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ

την ανακοίνωση μετέφερε: j4nus

συντομο λινκ: https://asylo.squat.gr/?p=1256

Έτσι κάνουν συλλήψεις στις πορείες…

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από http://denyal.wordpress.com

15 Δεκεμβρίου 2010 – Απεργία, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους των πόλεων…

1. Ό,τι μας είπαν στην σχολή. Χτυπάμε με το μηχανάκι:

Σαλεύει; Χτυπάμε πάλι με την μηχανή όμως αυτή τη φορά:

αν ζει, πουλάμε αντριλίκι και συλλαμβάνουμε:

2. Φοράμε τις κουκούλες, παίρνουμε οδηγίες:

ξεμοναχιάζουμε και μπουζουριάζουμε στο στενό:

3. Βάζουμε το κράνος «Εμείς οι 300», έχουμε την τσάντα με τις μολότοφ εύκαιρη μπροστά στο τιμόνι της μηχανής, ορμάμε, τσακώνουμε, φορτώνουμε τα ‘αποδεικτικά’, φωτοτυπούμε τις καταθέσεις μας:

Η “απάτη” της δημοκρατίας και της εκλογικής διαδικασίας

Οι περισσότεροι μέχρι τώρα, αν όχι όλοι, έχουν μιλήσει για την αποχή, τον πρωταγωνιστή των φετινών αυτοδιοικητικών εκλογών. Εγώ για να πρωτοτυπήσω δε θα μιλήσω για την αποχή αλλά για τη συμμετοχή, με την πείρα κάποιου που έχει ζήσει τις τελευταίες 67 εκλογικές αναμετρήσεις μέσα από τα εκλογικά τμήματα…

Σε μια μεγάλη τοπική κοινότητα που αριθμεί λίγο περισσότερο από 2000 ψηφοφόρους η συμμετοχή στις τελευταίες εκλογές άγγιξε το 55 με 60%. Πολύ μικρό νούμερο για ένα χωριό. Σημασία όμως δεν έχει μόνο πόσοι συμμετείχαν ή απείχαν αλλά και ποιοι

Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που προσήλθαν στις κάλπες ήταν άνω των 6065 χρονών. Φυσιολογικό θα σκεφτεί κανείς για ένα χωριό. Αυτό που επίσης είναι “φυσιολογικό” και σύνηθες είναι ότι μεγάλο μέρος αυτών των ηλικιωμένων προσήλθε στις κάλπες με έτοιμο ψηφοδέλτιο, φυτευτό στην τσέπη… Το πρόβλημα όπως διαπιστώθηκε από πάμπολλα περιστατικά είναι ότι οι ψηφίσαντες δε ήξεραν καν ποιον και τι ψηφίζουν… άλλοι επιχειρούσαν να βγουν από το παραβάν ή να ρωτήσουν το γιο ή την κόρη ποιο από τα δύο ψηφοδέλτια να βάλουν σε ποιο φάκελο… άλλοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να δώσουν το ψηφοδέλτιο στον παππού και τη γιαγιά μέσα στο εκλογικό τμήμα.

Continue reading Η “απάτη” της δημοκρατίας και της εκλογικής διαδικασίας

Έκθεση αφίσας "Η τέχνη του αυτόνομου χώρου"…

[ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ]

Έκθεση Αφίσας

θέμα: Η τέχνη του αυτόνομου χώρου

 

χώρος: ισόγειο πρώην δημοτικής βιβλιοθήκης, οδός Κύπρου, ΚΑΒΑΛΑ


διάρκεια: Δευτέρα 8 Νοεμβρίου – Σάββατο 13 Νοεμβρίου


αυτοδιοργανώνει: το Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

του σαλεμένου αφισοκολλητή: j4nus

ΥΓ: για περισσότερες λεπτομέρειες και πληροφορίες πατήστε εκεί που λέει "ανάγνωση του υπολοίπου"

ελπίζω να πέτυχα το ύψος πλάτος και όλα τα συναφή ώστε να υπάρχει ομοιομορφία και συμμετρία με το διπλανό ποστ όπως ορίζουν οι νέοι κανόνες που υιοθετήθηκαν με την υπ' αριθμ δε θυμάμαι απόφαση της γ.σ. α-μετόχων του μπλογκ…αν πάλι δεν πέτυχε, θα μου στείλει email η κυρία koula που θα λέει "τυχαίο; δε νομίζω" αλλά…

…εγώ θα έχω ήδη ξεκινήσει με προορισμό εκείνο το απολαυστικό ντόνατ που φτιάχνει ο φούρνος της γειτονιάς…

Το Αυτόνομο Στέκι Καβάλας (Φιλίππου 46, πίσω από την εκκλησία του Αη Γιάννη) γιορτάζει φέτος 25 χρόνια δράσης. Για το λόγο αυτό διοργανώνει έκθεση αφίσας με θέμα "η τέχνη του αυτόνομου χώρου" με αφίσες που χρονολογούνται από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα…
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο ισόγειο της πρώην δημοτικής βιβλιοθήκης στην οδό Κύπρου, παραδίπλα από το δημαρχείο της πόλης και θα διαρκέσει από τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου έως το Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010.
Στο χώρο της έκθεσης θα έχετε τη δυνατότητα να βρείτε βιβλία αλλά θα γίνουν και προβολές…

ΥΓ: Η έκθεση ΔΕΝ είναι εμπορική.

κοντό λινκ: https://asylo.squat.gr/?p=1240

Μνημόνιο ΙΙ: η τρόικα αντεπιτίθεται…

Κάθε σοβαρή και μεγαλοπρεπής υπερπαραγωγή που σέβεται τον εαυτό της επιβάλλεται να έχει και ένα σήκουελ… το νο 1 δεν είναι ποτέ αρκετό, για αυτό και το φιλοθεάμον κοινό κραυγάζει “έ έ έρχεται…” με προσμονή και αγωνία για το Μνημόνιο νο ΙΙ…

Το παρόν κείμενο αφιερούται εξαιρετικά στους πασοκοχτυπημένους, στα απανταχού πασοκοτρόλ και σε όλους τους νεοφιλελεύθερους οπαδούς για την αφέλεια στην οποία είναι βουτηγμένοι… μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι αλλά ουχί τω οινοπνεύματι… Continue reading Μνημόνιο ΙΙ: η τρόικα αντεπιτίθεται…

Διαλέξτε τον τίτλο… για το δήμο της Αθήνας ρε γαμώτο…

Ψήφισε Καμίνη, κανένας δημότης δε θα μείνει!
Το μάτι μου πήρε κάπου ένα κείμενο που αναφερόταν στην ανακοίνωση του συνδυασμού του Καμίνη και από καθαρά κουτσομπολίστικη περιέργεια ήθελα να δω τι ονόματα ανακοίνωσε. Ονόματα δεν υπήρχαν κι έστριψα προς την ιστοσελίδα του… Όταν μπήκα στην ιστοσελίδα ξέχασα τον αρχικό μου προορισμό που άλλωστε δεν ήταν το πεντάγραμμο και έπεσα πάνω σε μερικά βίντεο…
Δείτε και θαυμάστε… Continue reading Διαλέξτε τον τίτλο… για το δήμο της Αθήνας ρε γαμώτο…

To μνημόνιο της ανατροπής ή αλλιώς η αξία μιας ανθρώπινης ζωής…

του j4nus


O τίτλος ακούγεται λίγο σαν κάτι από σαμπουάν 2 σε 1, μπορεί και να είναι… για καλό και για κακό πάντως πριν το λουστείτε, έχετε δίπλα σας το κανονικό σας σαμπουάν, μπορεί να σας χρειαστεί.

Μετά το μνημόνιο της ντροπής το μόνο που μένει να γίνει είναι να συνταχθεί από τους πολίτες ένα μνημόνιο ανατροπής… επαναστατικής ανατροπής. Γιατί επαναστατικής ανατροπής κι όχι εκλογικής ανατροπής;

Γιατί πολύ απλά οποιαδήποτε επιλογή κι αν κάνει ο πολίτης στις επόμενες εκλογές, μια διεθνής σύμβαση όπως το μνημόνιο δεν μπορεί να ανατραπεί παρά μόνο αν διακοπεί η συνέχεια του ελληνικού κράτους. Οι διεθνείς συμβάσεις που υπογράφει το ελληνικό κράτος, δεσμεύουν και τις επόμενες κυβερνήσεις ως προς την τήρησή τους. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί λοιπόν ανατροπή του μνημονίου συνολικά είναι να διακοπεί η συνέχεια του ελληνικού κράτους.

Η διακοπή της συνέχειας του ελληνικού κράτους μπορεί να γίνει με 2 τρόπους μόναχα –ή τουλάχιστον αυτούς μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή-, ή με κάποια δικτατορία στρατιωτικού τύπου ή με κάποια επανάσταση.

Ένας δικαστικός αποφάσισε να ακολουθήσει τις θεσμοθετημένες διαδικασίες –τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας δικαστικός- και να προσβάλει τη ρυθμιση που επέβαλε περικοπή επιδομάτων από το μισθό του. Η προσφυγή του αν υποπτέυομαι καλά θα στηριχθεί όχι μόνο στην αντισυνταγματικότητα των ρυθμίσεων αλλά και στην αντιθεσή τους στην ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου). Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ αντικείμενο προστασίας αποτελεί και η ιδιοκτησία-περιουσία του ατόμου. Εδώ και μια δεκαετία περίπου το ΕΔΔΑ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης της ΕΣΔΑ που προστατεύει την ιδιοκτησία περιέλαβε και τις ενοχικές αξιώσεις. Στην ουσία είπε ότι υπό την προστασία της ΕΣΔΑ δεν τίθεται μόνο η εμπράγματη περιουσία δλδ η κυριότητα επί αντικειμένων, ακίνητα, κινητα κτλ αλλά και ενοχικές αξιώσεις. Ενοχική αξίωση είναι παραδείγματος χάριν τα χρήματα που χρωστάει π.χ. ο εργοδότης στον εργαζόμενο για εργασία που έχει κάνει ο τελευταίος υπέρ του πρώτου. Τα χρήματα δεν είναι στην τσέπη σας ή στον τραπεζικό σας λογαριασμό, άρα δεν είστε κύριοι, δε σας ανήκουν κατά κυριότητα, αλλά έχετε μια νόμιμη απαίτηση, μια ενοχική αξίωση έναντι του εργοδότη, εφόσον έχει παρέλθει η προθεσμία στην οποία έπρεπε να τα καταβάλει και δεν το έκανε. Αυτή λοιπόν η αξίωση με βάση τη νομολογία του του ΕΔΔΑ αποτελεί περιουσιακό στοιχείο που χρήζει προστασίας. Έτσι λοιπόν οι συνταξιούχοι που είχαν θεμελιώσει ένα συνταξιοδοτικό δικαίωμα και έπαιρνα μια άλφα σύνταξη, έχουν λαμβάνειν από το κράτος ένα άλφα ποσό για το υπόλοιπο της ζωής τους. Όταν η κυβέρνηση έρχεται και αναπροσαρμόζει αυτό το ποσό στην ουσία πλήττει αυτό το περιουσιακό τους «δικαίωμα». Βέβαια το κράτος δεν έρχεται να πάρει αναδρομικά αλλά αναπροσαρμόζει το ποσό της ήδη συμφωνημένης σύνταξης, μισθού επιδόματος κτλ, είναι μια μορφή μη γνήσιας αναδρομικότητας. Με την ίδια λογική η περικοπή των επιδομάτων που προβλέπονται π.χ. για το δικαστικό όταν περικόπτονται πλήττεται η περιουσία του όσον αφορά στην απαίτησή του απέναντι στο κράτος να ζητήσει το συγκεκριμένο ποσό που έπαιρνε μέχρι τώρα για μισθό.

Για να καταφύγει κανείς στο ΕΔΔΑ πρέπει πρώτα να εξαντλήσει όλα τα εγχώρια ένδικα βοήθηματα και μέσα. Δεν ξέρω τι θα αποφανθούν τα ελληνικά δικαστήρια και τι θα αποφανθεί το ΕΔΔΑ σε περίπτωση που φτάσει η υπόθεση ενώπιόν του. Να σημειώσω ότι το ΕΔΔΑ δεν έχει σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το άρθρο 1 του πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ αναφέρει ότι: Προστασία της ιδιοκτησίας.

Παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθή της ιδιοκτησίας αυτού ειμή δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπο τους προβλεπομένους, υπο του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους.

Αι προαναφερόμεναι διατάξεις δεν θίγουσι το δικαίωμα παντός κράτους όπως θέση εν ισχύϊ νόμους ους ήθελε κρίνει αναγκαίον προς ρύθμισιν της χρήσεως αγαθών συμφώνως προς το δημόσιον συμφέρον ή προς εξασφάλισιν της καταβολης φόρων ή άλλων εισφορών ή προστίμων.

Άσχετη επισήμανση… διαβάζοντας κανείς την ΕΣΔΑ παρατηρεί ότι για την προστασία κάθε δικαιώματος προβλέπονται 10 εξαιρέσεις… υπερβάλλω λίγο αλλά η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στηρίζεται περισσότερο στην ερμηνεία των δικαστών παρά στο ίδιο το κείμενο. Δε γινόταν ίσως να γίνει κι αλλιώς, γιατί η ΕΣΔΑ είναι ο μοναδικός μηχανισμός προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιβάλει αποζημιώσεις εις βάρος κρατών –που είναι μέλη στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Συνεπώς συνεστήθη από κράτη και τα κράτη όταν παραχωρούν εξουσίες που μπορεί να στραφούν εναντίον τους είναι πάντοτε φειδωλά.

Σε κάθε περίπτωση αν οι περικοπές αυτές αντιτίθενται στην ΕΣΔΑ υπό το πρίσμα της προστασίας της ιδιοκτησίας είναι κάτι που θα κριθεί. Το θέμα της αντισυνταγματικότητας σχετικά με τον αριθμό των βουλευτών που ψήφισαν υπέρ του μνημόνιου –υπάρχει η άποψη ότι έπρεπε να ψηφιστεί από 180 τουλάχιστον βουλευτών αρ.28 Συντάγματος- είναι θέμα διαδικασίας και δεν μπορεί να επηρεάσει την έκβαση περι μη εφαρμογής των διατάξεων που περικόπτουν μισθούς, επιδόματα και συντάξεις.

Τώρα ίσως κάποιος αναρωτιέται όλα αυτά τι σχέση έχουν με το δεύτερο κομμάτι του τίτλου του κειμένου… πόση αξία έχει μια ανθρώπινη ζωή. Στη θεωρία απεριόριστη… στην πράξη όμως όχι… γιατί καθημερινά χάνονται άνθρωποι επειδή μπορεί να μην υπάρχουν αρκετές μονάδες εντατικής θεραπείας, επειδή δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις στα προγράμματα απεξάρτησης με μεθαδόνη, επειδή κάποιοι δρόμοι δεν πληρούν τα στάνταρ ασφαλείας, επειδή κάποιοι είναι πολίτες β’ και γ’ κατηγορίας. Άρα η ζωή τελικά δεν έχει αξία ανεκτίμητη… έχει κι αυτή το τίμημά της… για να μην αναφερθώ στους θανάτους που προκαλούνται από τη μόλυνση, ρύπανση του περιβάλλοντος, τη μη τήρηση μέτρων ασφαλείας από τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, από το σύγχρονο τρόπο ζωής. Ζω σε μια περιοχή που έχει από τα υψηλότερα ποσοστά σε καρκίνο αναλογικά με τον πληθυσμό στην Ελλάδα.

Η ζωή λοιπόν έχει κάποιο κόστος, ανάλογα με το ποιος είσαι, κοστίζει και διαφορετικά.

Έτσι λοιπόν δεν μπορώ να κατανοήσω πώς η ζωή του ενός ή των 10 που παίρνουν αποφάσεις που μπορεί να αποτελέσουν ταφόπλακα για τις επόμενες γενιές μπορεί να είναι πιο σημαντικές από τις ζωές των χιλιάδων. Αυτό που έκανε ο ΓΑΠ και η παρέα του ήταν να εξασφαλίσει την υποδούλωση της χώρας ώστε να εξασφαλιστεί η πλήρης αποπληρωμή του χρέους στις γερμανούς και γάλλους τοκογλύφους. Στο κάτω κάτω τα ομόλογα δεν αποτελούν κατ’ ακριβολογία δάνειο.Είναι ένα τραπεζικό προϊόν που αποτελεί επένδυση υψηλής απόδοσης και ρίσκου. Αυτό που έγινε λοιπόν και όλοι γνωρίζουμε είναι ότι τόσο ο ΓΑΠ και η παρέα του όσο και ο χοντρός πρώην πρωθυπουργός γνώριζαν και είχαν ενημερωθεί για την κατάσταση. Ο χοντρός ήθελε να πει την αλήθεια για να εξασφαλίσει την υστεροφημία του, ότι έδωσε τη μάχη και είπε την αλήθεια στο λαό. Ήξερε ότι δε θα εκλεγεί και αυτό επεδίωκε, γιατί ήξερε ότι ηκυβέρνηση του ήταν τελειωμένη και ότι δε θα μπορούσε να περάσει τα μέτρα αυτά. Ετσι ήρθε ο ΓΑΠ που γνώριζε ότι με τα ψέματα που θα πει προεκλογικά θα εξασφαλίσει σίγουρη νίκη. Δεν έκανε λανθασμένη εκτίμηση ο ΓΑΠ. Γνώριζε προεκλογικά την κατάσταση και γνώριζε ότι έπρεπε να πάρει αυτός το τιμόνι για να πειστεί ο λαός τελικά ότι αφού και το ΠΑΣΟΚ δε βρίσκει άλλη λύση τελικά ο χοντρός είχε δίκιο… ήταν σκατά η κατάσταση και πρέπει να πάμε κατευθείαν στο ΔΝΤ για να εξασφαλιστούν οι δανειστές μας… Ηξερε ότι το ρόλο του εθνικού μειοδότη θα τον παίξει πολύ πειστικότερα από το χοντρό… και γιατί εθνικός μειοδότης; Γιατί αντί να πει στους ξένους τοκογλύφους ότι τοκογλυφικό χρέος δεν πληρώνουμε, θα πάρετε ένα μικρό μέρος και το υπόλοιπο θα το διαγράψετε αλλιώς δεν παίρνετε τίποτα… γύρισε στο λαό του και είπε… ή δέχεστε τις περικοπές και τις μειώσεις ή χρεοκοπούμε και δεν παίρνετε τίποτα.

Με την πολιτική του όμως τους μόνους που εξασφάλισε ήταν τις ξένες τράπεζες στις οποίες έδωσε άφθονο χρόνο για να πειραματιστούν με τις εξομοιώσεις χρεοκοπίας της Ελλάδας να προετοιμαστούν κατάλληλα. Επίσης εξασφάλιζε ότι ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους θα αποπληρωθεί. Αυτό που δεν εξασφαλίζει όμως είναι το αν θα πάρει η δικιά μου γενιά σύνταξη. Έτσι λοιπόν παίζει με την επιβίωση χιλιάδων ανθρώπων, μιας ολόκληρής γενιάς…

Αφού αυτός δε σέβεται τη δική μου ζωή, εγώ γιατί να σεβαστώ τη δική του; Όταν λοιπόν με τις δικές του αποφάσεις ασκεί μια βία εις βάρος χιλιάδων νέων, που όταν θα έρθει εκείνη η ώρα δε θα μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα, γιατί πρέπει η δική του ζωή να είναι πάνω από τη δική μου.

Έτσι όπως πάει το πράγμα το δίλημμα τίθεται ξεκάθαρα… ή αυτοί και οι τράπεζές τους ή εμείς…

Όπως λέει και μια γνωστή αφίσα, να πάρουμε τα μέτρα μας πριν μας πάρουν τα δικά μας…

Και έρχομαι τώρα στην πρόσφατη δολοφονία Γκιόλια… Ακόμα και αν δεχτούμε ότι η Σεχτα είναι πραγματική τρομοκρατική οργάνωση, αυτό που έκανε είναι να βρει έναν εύκολο και κυρίως πιασάρικο στόχο. Ό,τι και να ήταν ο Γκιόλιας, δεν είναι αυτός που υποθήκευσε με τις αποφάσεις του μελλοντικές γενιές προκειμένου να εξασφαλιστούν οι ξένοι δανειστές. Δε διάβαζα το μπλογκ του συχνά αλλά έστω και από το λίγο δε διαπίστωσα κάποια προπαγάνδα υπερ του μνημονίου σε κάποιο υποτιθέμενο δημοψήφισμα που λόγω της δημοφιλίας της ιστοσελίδας του θα επηρέαζε υπέρ των κυβερνητικών επιλογών και θα έκρινε το αποτέλεσμα.

Κοινώς ασχέτως των παιχνιδιών στα οποία ήταν μπλεγμένος ή του κιτρινισμού του μπλογκ του, το χτύπημα αυτό της Σέχτας δεν έχει καμία σχέση ή προσφορότητα με επαναστατική διαδικασία. Είναι ένα χτύπημα που ανταποκρίνεται πλήρως στο ύφος και στο στυλ του μπλογκ του αποθανόντος…

Τις επιλογές που υποθηκεύουν το μέλλον των αυριανών γενεών δεν τις έκανε ο Γκιόλιας, άλλοι τις έκαναν.

Αναρωτιέμαι τι σόι πολίτευμα είναι η δημοκρατία όταν ο εκάστοτε πρωθυπουργός ενώ ήταν εν γνώσει της κατάστασης, μπορεί με τόση άνεση να ανακαλεί τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ενώ ο ψηφοφόρος να μην μπορεί να ανακαλέσει την ψήφο του. Αυτό λέγεται ξεκάθαρα υφαρπαγή που φτάνει στα όρια της νοθείας, όταν υπάρχει μια τέτοια συμπαιγνία μεταξύ των 2 μεγάλων κομμάτων.

Και υπενθυμίζω ότι ακόμα και αν ο πολίτης στις επόμενες εκλογές ανακαλέσει την ψήφο του –που τότε θα είναι αργά- το μνημόνιο δεν μπορεί να ανακληθεί παρά μόνο αν διακοπεί η συνέχεια του ελληνικού κράτους.

Το 1844 εκεί που είναι η σημερινή βουλή, είχε μαζευτεί ο λαός συνεπικουρούμενος από τα πολιτικά κόμματα και τις στρατιωτικές δυνάμεις εντός Αθήνας, περικύκλωσε το παλάτι του Όθωνα και απαίτησε Σύνταγμα από τον ηγεμόνα. Τότε δεν υπήρχαν δακρυγόνα, ομάδες ΔΙΑΣ κτλ υπήρχε όμως βασιλική φρουρά… αυτό το ρόλο παίζουν σήμερα τα ματ και οι λοιποί καταστολείς, αποτελούν τη βασιλική φρουρά. Μόνο που ο λαός αυτός μάλλον έχει πλέον εκφυλιστεί…

shortlink: https://asylo.squat.gr/?p=1234

Richard D. Wolff: H αναβίωση του Κεϋνσιανισμού, μία Μαρξιανή* κριτική, διάλεξη στην ΑΣΟΕΕ, 27/5/2010

Πριν μπω στο περιεχόμενο της διάλεξης-ομιλίας του καθηγητή Wolff θέλω να αναφέρω ότι αιτία για αυτήν την ανάρτηση δεν υπήρξε μόνο το περιεχόμενο της εισήγησής του αλλά περισσότερο ο τρόπος και το ύφος του. Αποτελεί παράδειγμα μίμησης πανεπιστημιακού καθηγητή, κρίνοντας από τον τρόπο της παρουσίασης που μας έκανε. Ο λόγος του λιτός, μεστός και άμεσα κατανοητός ακόμα και από κάποιον που δεν ξέρει ούτε τόσο καλά αγγλικά αλλά και ούτε έχει σχέση με τα οικονομικά. Το ύφος του χιουμοριστικό, δεικτικό και αρκούντως σαρκαστικό ειδικώς για τα κακώς κείμενα της χώρας του. Μου προξένησε εντύπωση το ότι η διάλεξή του κράτησε μια ώρα άλλα έμεινε άλλη μία ώρα και παραπάνω στο τέλος προκειμένου να απαντάει σε ερωτήσεις. Αν και μια διάλεξη δεν είναι αρκετή για να κρίνει κανείς, ωστόσο μπορώ να πω ότι αν υπήρχαν αρκετοί έλληνες καθηγητές με τόση χαρισματικότητα στο λόγο, το ελληνικό πανεπιστήμιο θα ήταν σε καλύτερη μοίρα. Continue reading Richard D. Wolff: H αναβίωση του Κεϋνσιανισμού, μία Μαρξιανή* κριτική, διάλεξη στην ΑΣΟΕΕ, 27/5/2010