Αγαπητοι Καταληψιες: Μια επιστολη απο Αναρχικους

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ] από https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1341794

Το αρχικό αμετάφραστο κείμενο θα το βρείτε στο http://www.crimethinc.com/blog/2011/10/07/dear-occupiers-a-letter-from-anarchists/

Ξεκινωντας με την καταληψη ενος παρκου διπλα στην Wall Street στις 17 Σεπτεμβριου, ενα νεο κινημα εξαπλωνεται σε ολη την χωρα στο οποιο ανθρωποι σε δημοσιους χωρους διαμαρτυρονται εναντια στις κοινωνικες ανισοτητες. Συντομα θα παρουσιασουμε μια πληρη αναλυση αυτου του φαινομενου εδω, εντωμεταξυ, αυτη ειναι μια ανοικτη επιστολη προς το καταληψιακο κινημα, αναφερομενη σε καποια απο τα ζητηματα που εχουν προκυψει ως τωρα. Παρακαλουμε προωθηστε την ευρεως και εκτυπωστε την για διανομη σε γεγονοτα «Καταληψης»!

Υποστηριξη και αλληλεγγυη! Οι καταληψεις στην Wall Street και αλλου στην χωρα μας εχουν εμπνευσει. Επιτελους, οι ανθρωποι βγαινουν στους δρομους ξανα! Η δυναμικη αυτων των δρασεων εχει την δυνατοτητα να αναθερμανει την διαμαρτυρια και την αντισταση σε αυτην την χωρα. Ελπιζουμε πως οι καταληψεις αυτες θα αυξηθουν εξισου σε αριθμους και ουσια, και εμεις θα κανουμε ο,τι μπορουμε για να συμβαλλουμε σε αυτο.

Γιατι να μας ακουσετε;  Εν συντομια, επειδη το κανουμε αυτο πολυ καιρο ηδη. Εχουμε περασει δεκαετιες αγωνιζομενοι εναντια στον καπιταλισμο, οργανωνοντας καταληψεις, και παιρνοντας αποφασεις με συναινετικες διαδικασιες. Εαν αυτο το νεο κινημα δεν μαθει απο τα λαθη των προηγουμενων, κινδυνευουμε να τα επαναλαβουμε. Συνοψιζουμε εδω μερικα απο τα σκληρα κερδισμενα μαθηματα μας.

Η καταληψη δεν ειναι κατι καινουριο. Η γη πανω στην οποια στεκουμε τελει ηδη υπο καταληψη. Οι Ηνωμενες Πολιτειες ιδρυθηκαν με βαση την εξοντωση των γηγενων πληθυσμων και τον αποικισμο της γης τους, χωρις να αναφερθουμε στους αιωνες σκλαβιας και εκμεταλλευσης. Για να εχει νοημα μια αντι-καταληψη, πρεπει να ξεκινα με αυτη την ιστορια. Καλυτερα ακομη, θα πρεπει να εναγκαλιστει την ιστορια της αντιστασης οπως επεκτεινεται απο την αυτοαμυνα των γηγενων και τις εξεγερσεις των σκλαβων στα διαφορα εργατικα και αντιπολεμικα κινηματα ως και το προσφατο κινημα εναντια στην παγκοσμιοποιηση.

Tο “99%” δεν ειναι ενα κοινωνικο σωμα, ειναι πολλα. Καποιοι καταληψιες παρουσιαζουν μια αφηγηση συμφωνα με την οποια το “99%” περιγραφεται ως ομοιογενης μαζα. Tα προσωπα που σκοπευουν να εκπροσωπησουν τους «καθημερινους ανθρωπους» συχνα μοιαζουν υποπτα με τους κατα κυριο λογο λευκους, νομοταγεις μεσοαστους πολιτες που εχουμε συνηθισει να βλεπουμε στα τηλεοπτικα προγραμματα, ακομη και αν οι ανθρωποι αυτοι συνιστουν την μειονοτητα του γενικου πληθυσμου.

Ειναι λαθος να αμβλυνουμε την διαφορετικοτητα μας. Δεν ξυπνουν ολοι στις αδικιες του καπιταλισμου για πρωτη φορα, καποιοι πληθυσμοι εχουν στοχευθει απο την εξουσιαστικη δομη για χρονια ή και γενιες. Οι μεσοαστοι εργαζομενοι που τωρα χανουν την κοινωνικη τους θεση μπορουν να μαθουν απο εκεινους που βρισκονται στην πλευρα των αδικημενων για πολυ περισσοτερο.

Tο προβλημα δεν ειναι απλα μερικα “σαπια μηλα.” Η κριση δεν ειναι αποτελεσμα του εγωϊσμου μερικων τραπεζιτων επενδυσεων, ειναι η αναποφευκτη συνεπεια ενος οικονομικου συστηματος το οποιο επιβραβευει τον αμειλικτο ανταγωνισμο σε καθε επιπεδο της κοινωνιας. Ο καπιταλισμος δεν ειναι ενας στατικος τροπος ζωης, αλλα μια δυναμικη διαδικασια που καταναλωνει τα παντα, μεταμορφωνοντας τον κοσμο σε κερδος και καταστροφη. Τωρα που δεν εχει μεινει τιποτε αλλο για να καταστραφει, το συστημα καταρρει, αφηνωντας ακομη και τους μεχρι προτινος προνομιουχους του στο κενο. Η απαντηση δεν βρισκεται στην παλινδρομηση σε καποιο προηγουμενο σταδιο του καπιταλισμου — στην επιστροφη στον κανονα του χρυσου, για παραδειγμα, οχι μονο δεν ειναι δυνατον αυτο, αλλα ουτε τα προηγουμενα αυτα σταδια ωφελησαν το “99%”. Για να βγουμε απο αυτο το χαλι, θα πρεπει να ανακαλυψουμε ξανα αλλους τροπους συσχετισμου μεταξυ μας και με τον κοσμο που μας περιβαλλει.

Η αστυνομια ειναι αναξιοπιστη. Μπορει να ειναι «κανονικοι εργαζομενοι», αλλα η δουλεια τους  ειναι η προστασια των συμφεροντων της αρχουσας ταξης. Οσο παραμενουν εργαζομενοι ως αστυνομικοι, δεν μπορουμε να βασιστουμε σε αυτους, οσο φιλικα και αν φερονται. Οι καταληψιες που δεν το γνωριζουν αυτο ηδη θα το μαθουν απο πρωτο χερι μολις απειλησουν τις ανισοτητες του πλουτου και της εξουσιας στις οποιες βασιζεται η κοινωνια μας. Οποιοσδηποτε επιμενει οτι η αστυνομια υπαρχει για να προστατευει και να υπηρετει τους απλους ανθρωπους εχει μαλλον ζησει μια προνομιουχα ζωη, και μαλλον υποτελη.

Μην φετιχοποιειτε την υπακοη στον νομο. Οι νομοι υπαρχουν για να προστατευουν τα προνομια των πλουσιων και των ισχυρων, η υπακοη σε αυτους δεν ειναι απαραιτητα ηθικα σωστη — μπορει να ειναι και ανηθικη. Η σκλαβια ειναι παρανομη. Και οι ναζι νομους ειχαν. Πρεπει να αναπτυξουμε την δυναμη της συνειδησης για να κανουμε αυτο που ξερουμε να κανουμε καλυτερα, ασχετα απο τους νομους.

Για να εχει διαφορετικους συμμετεχοντες ενα κινημα πρεπει να αφηνει χωρο για διαφορετικες τακτικες. Ειναι ελεγκτικο και αυταρεσκο να νομιζεις οτι ξερεις πως πρεπει να δρα ο καθε ενας επιδιωκοντας εναν καλυτερο κοσμο. Η απαξισωση των αλλων μονο εξοπλιζει τις αρχες για την απονομιμοποιηση, διαιρεση, και καταστροφη του κινηματος συνολικα. Η κριτικη και ο διαλογος ωθουν καθε κινημα μπροστα, τα εξουσιαστικα κολληματα το παραλυουν. Ο σκοπος δεν θα πρεπει να υποχρεωνει ολους να υϊοθετησουν ενα συνολο τακτικων, αλλα να ανακαλυπτουν πως οι διαφορετικες προσεγγισεις μπορουν να ειναι αμοιβαια ωφελιμες.

Μην υποθετετε οτι οσοι παραβαινουν τον νομο ή συγκρουονται με την αστυνομια ειναι προβοκατορες. Πολλοι ειναι οι ανθρωποι που εχουν καλους λογους να ειναι θυμωμενοι. Δεν ειναι ολοι παραιτημενοι στον νομικιστικο πασιφισμο, καποιοι ανθρωποι θυμουνται ακομη πως να υπερασπιζονται τους εαυτους τους. Η αστυνομικη βια δεν ειναι απλα ενας τροπος προκλησης μας, ειναι σχεδιασμενη ωστε να μας τραυματιζει και να μας τρομοκρατει στην αδρανεια. Σε μια τετοια κατασταση η αυτοαμυνα εχει ζωτικη σημασια.

Η υποθεση οτι εκεινοι στην πρωτη γραμμη των συγκρουσεων με τις αρχες ειναι κατα καποιον τροπο συνεργατες των αρχων δεν ειναι μονο παραλογη —υπονομευει το πνευμα που απαιτει η προκληση του status quo, και καταργει το κουραγιο οσων ειναι ετοιμοι να το κανουν. Το υπονοουμενο αυτο ειναι τυπικο χαρακτηριστικο των προνομιουχων ανθρωπων που εχουν διδαχθει να εμπιστευονται τις αρχες και να φοβουνται ολους οσους τις παραβαινουν.

Καμια κυβερνηση — δηλαδη, καμια συγκεντρωτικη εξουσια — δεν θα θεσει τις αναγκες των απλων ανθρωπων πριν τις αναγκες των ισχυρων. Ειναι αφελες να το ελπιζει κανεις αυτο. Κεντρο βαρυτητας αυτου του κινηματος πρεπει να ειναι η ελευθερια μας και η αυτονομια, και η αλληλοβοηθεια που μπορει να διατηρησει αυτα τα δυο — σε καμια περιπτωση η επιθυμια για μια “υπολογη” συγκεντρωτκη εξουσια. Δεν εχει ποτε υπαρξει κατι τετοιο, ενω ακομη και το 1789, οι επαναστατες προηδρευσαν μιας “δημοκρατιας” με σκλαβους, χωρις να αναφερθουμε καν στους πλουσιους και τους φτωχους.

Αυτο σημαινει οτι σημαντικοτερη δεν ειναι απλα η διατυπωση αιτηματων προς αυτους που μας κυβερνουν, αλλα η αναπτυξη της δυναμης να πραγματοποιησουμε αυτα τα αιτηματα οι ιδιοι. Αν το κανουμε αυτο αποτελεσματικα, οι ισχυροι θα υποχρεωθουν να παρουν τα αιτηματα μας στα σοβαρα,  ακομη και αν το κανουν για να διατηρησουν την προσοχη και την συναινεση μας. Αποκτουμε αξιοπρεπεια αναπτυσσοντας τις δικες μας δυναμεις.

Παρομοια, αμετρητα κινηματα του παρελθοντος εμαθαν με τον δυσκολο τροπο οτι η εδραιωση της δικης τους γραφειοκρατιας, οσο “δημοκρατικη” και αν ηταν αυτη, υπονομευσε τελικα τους αρχικους σκοπους τους. Δεν πρεπει να αποδιδουμε εξουσια σε νεους ηγετες, ουτε καν σε νεες δομες ληψης αποφασεων, θα πρεπει να βρουμε τροπους να υπερασπιστουμε και να διευρυνουμε την ελευθερια μας, καταργωντας παραλληλα τις ανισοτητες που μας εχουν επιβληθει.

Οι καταληψεις θα ανθησουν με τις δρασεις που κανουμε. Δεν ειμαστε εδω απλα και μονο για να “βγαζουμε γλωσσα στην εξουσια”— οταν μιλαμε μονο, οι ισχυροι στρεφουν τα αυτια τους σε αλλη κατευθυνση. Ας αφησουμε χωρο για αυτονομες πρωτοβουλιες οργανωνοντας τις αμεσες δρασεις που απαντουν στην πηγη των κοινωνικων ανισοτητων και αδικιων.

Ευχαριστουμε για το διαβασμα τα κολπα και τις δρασεις. Μακαρι καθε ονειρο σου να βγει αληθινο.

—————————————————————————————————————————–

τέλος αναδημοσίευσης…

Μήνυμα προς Αναρχικούς από όπου κι αν προέρχονται:

Αγαπητοί Αναρχικοί από όπου κι αν προέρχεστε αφήστε τις οδηγίες και τις υποδείξεις. Μην προσπαθείτε να καπελώσετε το απόλιτικο κινημά μας. Όταν χρειαστούμε οδηγίες, θα πάμε κατευθείαν σε αυτούς που ξέρουν να παίζουν το παιχνίδι του καπελώματος καλύτερα από τον καθένα, σε όλους αυτούς τους παρατρεχάμενους της Αριστερής ιδεολογίας και Δεξιάς τσέπης και πρακτικής…

Ίδια είναι τα κομματοσκυλα, δεξιά κι αριστερά άλλωστε…

Όσο για σας Αναρχικοί κτλ παρακαλούμε αφήστε τον πολιτικό ανταγωνισμό στην άκρη, πιάστε από μια βουνοκορφή και παραμείνετε στον αναρχοαυτισμό σας… Εμείς θα βαδίσουμε για ενα ακόμα απολίτικο βατερλό… τόσα χρόνια στους καναπέδες μας, έγινε η ήττα και η μιζέρια συνήθειά μας

Αγαπητοι Καταληψιες: Μια επιστολη απο Αναρχικους

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *