Για το Debtocracy και την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου…

Μερικές πρόχειρες κι ολίγον αργοπορημένες σκέψεις -αργοπορημένες ως προς το χρόνο διατύπωσης και έκφρασης…

Δε θα μπω στη διαδικασία να κρίνω το debtocracy ως κριτικός ταινιών τεκμηρίωσης, αν έπρεπε να παρουσιάζει την αντίθετη και πολλαπλώς παρουσιασμένη από τα κυρίαρχα μέσα άποψη… Γιατί στην παρούσα συγκυρία που ζει η χώρα πιστεύω ότι αυτό δεν είναι και τόσο ουσιώδες…

Για να μην πολυλογώ θεωρώ ότι η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) θα έχει περισσότερα θετικά αποτελέσματα σε επίπεδο προπαγανδιστικό παρά ουσιαστικό και για αυτό θεωρώ ότι ακόμα κι έτσι μπορεί να αποβεί χρήσιμη.

Εννοώ ότι σε ουσιαστικό επίπεδο δε θα έχει αποτέλεσμα, γιατί δεν πιστεύω ότι η Εκτελεστική Εξουσία στην Ελλάδα θα επιτρέψει σε μια τέτοια Επιτροπή να δράσει, γιατί ακόμα κι αν δράσει αμφιβάλλω αν θα βγει κάποια άκρη σε σχέση με το απεχθές του χρέους και γιατί ακόμα κι αν προκύψει ένα μεγάλο μέρος του χρέους απεχθές π.χ. 60%, απομένει ένα μη απεχθές κομμάτι το οποίο ναι μεν μπορεί να είναι διαχειρίσιμο, ωστόσο μας ρίχνει στην ίδια παγίδα στην οποία βρισκόμαστε τώρα.

Το γιατί η Εκτελεστική Εξουσία δε θα επιτρέψει σε μια τέτοια Επιτροπή να δράσει είναι πασιφανές. Αν ήθελαν λογιστικό έλεγχο του χρέους θα το είχαν κάνει από την αρχή. Αλλά πώς να το έκαναν αφού μια πραγματικά ανεξάρτητη επιτροπή μπορεί να τους καταλόγιζε ευθύνες όχι με αερολογίες, αοριστολογίες και φήμες αλλά με απτά αποδεικτικά στοιχεία για τους παράνομους όρους σε συμβάσεις δανεισμού κτλ… Το παρόν πολιτικό σκηνικό ποτέ δε θα ανέθετε το Λογιστικό Έλεγχο σε μια πραγματικά ανεξάρτητη Επιτροπή. Το ερώτημα είναι αν η ίδια η κοινωνία πρέπει να το επιβάλει… Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, γιατί το πολιτικό σύστημα δε θα επιτρέψει ποτέ λύσεις οι οποίες δε θα συμπεριλαμβάνουν τους ίδιους τους πολιτικούς σε καίριες θέσεις…

Έστω και την επιβάλει η κοινωνία την ΕΛΕ… Ο όρος απεχθές χρέος είναι όρος του διεθνούς δικαίου και τελεί υπό 3 προϋποθέσεις. Με τη δικαιολογία ότι στην Ελλάδα υπήρχε “δημοκρατία” και ότι οι πολίτες ψήφιζαν κάθε 4 χρόνια αλλά και λόγω του ότι πίσω από το ελληνικό χρέος βρίσκονται μηχανισμοί και κράτη που δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψουν από ένα διεθνές δικαστήριο να κρίνει το χρέος απεχθές, πιστεύω ότι οι πιθανότητες να ευδοκιμήσει ένα τέτοιο αίτημα σε επίπεδο διεθνούς “δικαίου” είναι μηδαμινές -με τις παρούσες συνθήκες.

Το Debtocracy είναι πλήρως αποκαλυπτικό σε αυτό το επίπεδο. Μας πληροφόρησε πώς οι Αμερικανοί ξεφορτώθηκαν το χρέος του Ιρακ μετά την εισβολή το 2003, χωρίς να γίνεται αναφορά του όρου “απεχθές χρέος” για να μην τον χρησιμοποιήσουν και άλλα κράτη… Δηλαδή εν ολίγοις μας αφήνει να συμπεράνουμε ότι διεθνές δίκαιο είναι το δίκαιο του διεθνώς ισχυρού. Και για αυτό δεν τρέφω αυταπάτες ότι μπορεί ποτέ να γινόταν δεκτό (εκτός Ελλάδας) το χρέος ως απεχθές.

Η πρόθεση των Ευρωπαίων, Τροικάνων κτλ είναι πρώτον η Ελλάδα ως πειραματικό εργαστήριο να χρησιμεύσει ως μοντέλο που θα τρομάξει όσα κράτη θέλουν να έχουν αυξημένες κοινωνικές δαπάνες. Το σύνθημα είναι “Πάρτε μέτρα για να μην πάθετε ό,τι η Ελλάδα”… δεύτερον στον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο οι ισχυροί της Ευρώπης πρέπει κάπως να εξασφαλιστούν, πρέπει να εξασφαλίσουν την χρηματοπιστωτική σταθερότητα του συστηματός τους… και αυτό γίνεται μέσα από τη μεταφορά πλούτου από τους πολλούς στους λίγους με τοκογλυφικούς όρους… Άραγε πόσα δις έχουν φύγει από τις ελληνικές τράπεζες, σε τράπεζες του εξωτερικού; Η ΕΚΤ δανείζει με επιτόκιο 1% και  οι μηχανιμοί την Ελλάδα με 6%… και μετά πηγαίνουν στη δευτερογενή αγορά και αγοράζουν ομόλογα Χ αξίας σε πολύ κατώτερη τιμή… Είναι ένα κερδοσκοπικό φαύλο σύστημα από το οποίο επωφελούνται και έλληνες κερδοσκόποι…

Το σχέδιο θα ολοκληρωθεί ως εξής: Αφού έρθουν και αγοράσουν για μια χούφτα ευρώ παραγωγικές υποδομές και δίκτυα, ιδιωτικοποιήσουν ΔΕΗ, Ύδρευση και άλλες ΔΕΚΟ, αυξήσουν τις τιμές και το κόστος ζωής, ρίξουν κι άλλο τους μισθούς –γιατι ο εξαθλιωμένος άνεργος θα δεχτεί να εργαστεί για ακόμα πιο εξαθλιωμένο μισθό- τότε μπορεί να μας αφήσουν ήσυχους… αφού πρώτα μας οδηγήσουν στην εξαθλίωση

 Έστω λοιπόν ότι 60% του εξωτερικού χρέους κριθεί επαχθές…θα απομείνει ένα υπόλοιπο το οποίο ναι μεν είναι διαχειρίσιμο αλλά μας αφήνει να βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο…

Αυτό που θα έτρεμαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ήταν το ενδεχόμενο να μην πληρώσει η Ελλάδα τα χρέη της. Αν η Ελλάδα έφευγε από το Ευρώ και την ΕΕ τότε το οικοδόμημά τους θα αποδεικνυόταν σαθρό, θα ερχόταν η σειρά της Πορτογαλίας, μετά της Ισπανίας, και το σύστημα θα κατέρρεε, γιατί όχι μόνο το Ευρώ αλλά και πολλά κράτη θα δέχονταν επιθέσεις τύπου Ελλάδας.

 Το σημαντικότερο που κατά τη γνώμη μου ακούγεται στο Debtocracy είναι ότι ακόμα και αν το χρέος δεν αποδειχτεί ή κηρυχθεί απεχθές, η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να το πληρώσει.

 Και καταλήγουμε στον ίδιο παρονομαστή, γιατί ακόμα και αν κηρύξουμε εμείς μέρος τους χρέους απεχθές, τον πόλεμο από τις Αγορές δε θα το γλυτώσουμε. Άρα η απάντησή μας, ανεξαρτήτως ποιο μέρος είναι απεχθές ή όχι, είναι το Δε Χρωστάμε, Δεν πληρώνουμε

Γιατί άραγε ακόμα και αν κάποια από τα χρήματα πήγαν π.χ. για την κατασκευή δρόμων, ποιων τα αυτοκίνητα αγοράζαμε κατά προτίμηση τόσα χρόνια; Ό,τι μας έδωσαν, το πήραν πίσω πάνω κάτω με διαφορετικούς τρόπους

 Αυτό όμως που θα πετύχει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου είναι να καταρρίψει στη συνείδηση αυτών που ακόμα έχουν αυταπάτες ότι απλά οι Έλληνες ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους…

Γιατί τα λεφτά από τις υπερκοστολογήσεις των δημοσίων έργων δεν πήγαιναν στους υπαλλήλους των τεχνικών υπηρεσιών, πήγαιναν στις τσέπες των μεγαλοεργολάβων…

Γιατί στην Ελλάδα το Δημόσιο ήταν πάντοτε ένας συνεταιρισμός ανάμεσα σε Πολιτικούς-Κράτος και Μεγαλοεργολάβους, Βιομήχανους, Εφοπλιστές, Καναλάρχες κτλ…

 Θα καταδείξει λοιπόν η ΕΛΕ πώς λειτουργούσε ένα φαύλο οικονομικό σύστημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ή και παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί μερικοί ζουν στην πλάνη ότι απλά έτυχε στην Ελλάδα τα τελευταία 60 χρόνια να βγάζουμε απλά απατεώνες πολιτικούς… δεν είναι όμως έτσι… είναι ένα ολόκληρο οικονομικόπολιτικό σύστημα -δυο συγκοινωνούντα δοχεία… Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι αν είχαμε τους αδιάφθορους, αδέκαστους και έντιμους πολιτικούς δε θα φτάναμε ως εδώ… Μα αυτοί οι αδέκαστοι, αδιάφθοροι κτλ δεν μπορούν να υπάρξουν γιατί ποτέ δε θα χρηματοδοτηθούν ούτε από Εταίρους, ούτε Αγορές, ντόπιες ή ξένες…

 Για αυτό πιστεύω ότι μια ΕΛΕ που θα αποδείξει με συγκεκριμένα στοιχεία και θα μας περιγράψει το τοκογλυφικό όργιο που έγινε εις βάρος του ελληνικού λαού έχει περισσότερο προπαγανδιστική αξία, ίσως μπορέσει να ξυπνήσει όλους αυτούς που ακόμα φαντασιώνονται ότι υπάρχει διέξοδος μέσα από τους μηχανισμούς της ΕΕ, των Αγορών που ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τις απώλειες και του ΔΝΤ…

 Υπάρχει και ένα ερώτημα που είναι ευρύτερο ίσως από αυτά που θα ψάξει μια οποιαδήποτε ΕΛΕ… η κρίση είναι αποτέλεσμα του χρέους ή το χρέος είναι αποτέλεσμα της κρίσης;

Πολλές φορές ξεχνάμε ότι μαίνεται ένας παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος κι ότι εκτός από την Ελλάδα υπάρχουν και πολλοί άλλοι που χρωστάνε αλλά και μια παγκόσμια καπιταλιστική κρίση…

 Αυτά τα λίγα κάπως άναρχα ριγμένα… και πώς αλλιώς θα γινόταν…

ανεύθυνος ανάρτησης: j4nus

ΥΓ: Πρέπει να φτιαχτεί μια "Επιτροπή" που να εξηγεί απλά και κατανοητά ότι η επικλήσεις της εθνικής ενότητας και της εθνικής συνεννόησης είναι μια παγίδα που σκοπό έχει να αποκρύψει ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα διεξάγεται ένας κοινωνικός πόλεμος βαθιά ταξικός… Και όπως σε κάθε πόλεμο, υπάρχουν τουλάχιστον 2 στρατόπεδα…

 

Για το Debtocracy και την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου…